Σε όλους τους τόνους, το τελευταίο διάστημα, σε όλες τις διαπραγματεύσεις, διαμηνύουμε ότι επιδίωξή μας είναι μια πολιτική λύση στο οικονομικό μας πρόβλημα.
Από την έντυπη έκδοση
Σε όλους τους τόνους, το τελευταίο διάστημα, σε όλες τις διαπραγματεύσεις, διαμηνύουμε ότι επιδίωξή μας είναι μια πολιτική λύση στο οικονομικό μας πρόβλημα.
Θα έπρεπε να γνωρίζει όμως η κυβέρνηση ότι, όπως υποστηρίζουν οι οικονομολόγοι -και δόξα τω Θεώ έχει πολλούς και άξιους-, η πολιτική είναι η επιλογή μεταξύ του δυσάρεστου και του καταστροφικού! Πολλές επιλογές επομένως και στην περίπτωση της πολιτικής λύσης δεν υπάρχουν.
Με δεδομένο δε ότι το καταστροφικό σενάριο, μάλλον, το έχουμε αφήσει στο περιθώριο, καθώς εάν η κυβέρνηση επιθυμούσε τη ρήξη θα είχε πράξει και αναλόγως μέχρι σήμερα στα τελευταία τρία Eurogroup, ο δρόμος που απομένει είναι του… δυσάρεστου!
Αυτό τον δρόμο πρέπει να διαβεί και να διαβούμε, δυστυχώς για μια ακόμη φορά όλοι μαζί, αφού τα νούμερα δεν μας επιτρέπουν να αισιοδοξούμε για κάτι καλύτερο.
Διότι όσο και να μειωθεί το ποσοστό του πρωτογενούς πλεονάσματος που πρέπει να πετύχουμε φέτος, έστω κι αν υποχωρήσει στο 1,5% από 3%, πάλι το δημοσιονομικό κενό δεν κλείνει.
Το μίγμα γίνεται μάλιστα εκρηκτικό εάν συνδυαστεί και με την υστέρηση των εσόδων που καταγράφεται.
Το θετικό είναι ότι προς το παρόν το οικονομικό επιτελείο παραμένει ψύχραιμο, αφού στο Μεσοπρόθεσμο της περιόδου 2016 - 2019 όχι μόνο δεν περιλαμβάνει νέα φοροεισπρακτικά μέτρα, αλλά προβλέπει νέες παροχές, καθώς σε αυτό θα περιληφθεί το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης».
Μακάρι, και πάλι μακάρι, να επιβεβαιωθεί η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών σε όλα. Αλλά εάν δεν; Ή, ακόμη χειρότερα, εάν οι εταίροι δεν περιμένουν να δουν προς τα πού θα πάει το «καράβι» -που με μαθηματική ακρίβεια αυτό θα συμβεί- και ζητήσουν μετά τις επισκέψεις των τεχνικών κλιμακίων στην Αθήνα νέα μέτρα, τι κάνουμε;
Τους λέμε να περιμένουν γιατί στο τέλος του έτους θα επιβεβαιωθούμε, αποδεχόμαστε τις προτάσεις τους, ή τα «σπάμε»;
Δύσκολος και πάλι δρόμος! Προς το παρόν, το μόνο σίγουρο είναι ότι οι εταίροι θέλουν αξιολόγηση, με κοστολογημένο και συγκεκριμένο πακέτο μέτρων, αφού με το δημοσιονομικό κενό ανοιχτό παροχές δεν πρόκειται να δεχθούν!
Διαφορετικά η «κάνουλα» της ρευστότητας θα παραμείνει κλειστή. Οι «θεσμοί» χρήματα χωρίς δεσμεύσεις δεν πρόκειται να εγκρίνουν.
Καλώς ή κακώς, όποιος βάζει χρήματα σε μια επιχείρηση που είναι στα πρόθυρα «λουκέτου» έχει κάθε δικαίωμα να ελέγχει το… ταμείο της, αλλά και να παρεμβαίνει για να μη «φουσκώνουν» τα έξοδά της.
Ο κανόνας στην παγκόσμια οικονομία αυτός είναι και μάλλον δεν πρόκειται να τον αλλάξουμε.
Και μπορεί σε κανέναν να μην αρέσει η κατάσταση όπως διαμορφώνεται, να μην είναι σίγουρα αρεστές οι παρεμβάσεις στην «επιχείρησή» μας, αλλά δυστυχώς εμείς τη φέραμε σε αυτά τα χάλια.
Κάθε σωστός δε «επιχειρηματίας», για να γλιτώσει από τα φέσια και το λουκέτο, υποχρεώνεται και σε θυσίες που σίγουρα δεν τις θέλει, μπορεί και να μην τις είχε φανταστεί, αλλά οι επιλογές του είναι περιορισμένες.
Κι εμείς έχουμε αποφασίσει να μην το κλείσουμε το «μαγαζί»! Επομένως ο δρόμος που μας απομένει θα είναι ο δύσκολος…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΟΣ - [email protected]