Το Μουσείο του Λούβρου, καλεί τους επισκέπτες «να ανακαλύψουν εκ νέου ένα αριστούργημα», αυτό της Νίκης της Σαμοθράκης, «που είναι το διασημότερο μνημείο του Μουσείου», όπως γράφει η σχετική πρόσκληση της έκθεσης η οποία άνοιξε χθες για το κοινό.
Το Μουσείο του Λούβρου, καλεί τους επισκέπτες «να ανακαλύψουν εκ νέου ένα αριστούργημα», αυτό της Νίκης της Σαμοθράκης, «που είναι το διασημότερο μνημείο του Μουσείου», όπως γράφει η σχετική πρόσκληση της έκθεσης η οποία άνοιξε χθες για το κοινό.
Η έκθεση, με τίτλο: «Νίκη της Σαμοθράκης, ανακαλύπτοντας εκ νέου ένα αριστούργημα», θα διαρκέσει έως τις 15 Ιουνίου. Η λαμπρή σιλουέτα της Νίκης δεσπόζει περήφανη, ύστερα από την τελευταία της συντήρηση, στο κεφαλόσκαλο της μνημειώδους «σκάλας Daru», η οποία - με τα 32 σκαλοπάτια της - οδηγεί στον πρώτο όροφο.
Στην πτέρυγα «Sully» του Μουσείου, βρίσκεται η αίθουσα της έκθεσης: Με κείμενα, γραφικές απεικονίσεις, φωτογραφικό υλικό, μαρμάρινα ανάγλυφα και ευρήματα, αλλά και βίντεο με τρισδιάστατη απεικόνιση του Ιερού των Μεγάλων Θεών στη Σαμοθράκη, ξεδιπλώνεται η ιστορία ενός ελληνικού νησιού, με τα Μυστήρια στους θεούς του κατά τον 2ο προ Χριστού αιώνα και την περιπέτεια του εκπληκτικότερου αγάλματος των ελληνιστικών χρόνων, έως τον ερχομό του στο Λούβρο.
Το εκπληκτικό έργο, που χρονολογείται γύρω στο 190 π.Χ., έχει ύψος 2,75 μέτρα μαζί με τα φτερά και 5,58 μέτρα μαζί με τη μαρμάρινη πλώρη πλοίου όπου είναι στερεωμένο. Είναι μία από τις τρεις φτερωτές Νίκες που βρέθηκαν στον ναό των «Μεγάλων Θεών» της Σαμοθράκης.
Ανακαλύφθηκε τμηματικά το 1863 από αρχαιολογική αποστολή με επικεφαλής τον υποπρόξενο της Γαλλίας στην Αδριανούπολη Κάρολο Σαμπουαζό, ενώ το 1875 ταυτοποιήθηκε και η μαρμάρινη πλώρη που αποτελούσε τμήμα του μνημείου (πιθανότατα ένα «σύμπλεγμα» θεάς και πλοίου) και η οποία αρχικά θεωρήθηκε ότι ήταν τύμβος.
Ο άγνωστος δημιουργός του χρησιμοποίησε άσπρο παριανό μάρμαρο για τη φτερωτή θεά και γκριζωπό μάρμαρο της Λίνδου για την πλώρη. Το άγαλμα θεωρείται ότι έπεσε και έσπασε μετά από μεγάλο σεισμό, τον 6ο μ.Χ. αιώνα.
Στο Παρίσι, έφθασε το πρώτο τμήμα του αγάλματος (το κάτω μέρος έως την αρχή του θώρακα) στις 11 Μαΐου του 1864, με την πρωτοβουλία του Γάλλου υποπρόξενου στην Κωνσταντινούπολη Σαρλ Σουαμπουαζό. Ο ίδιος επέστρεψε επανειλημμένα στο νησί για ανασκαφές, τις οποίες συμπλήρωσαν και άλλες αποστολές Αυστριακών και Αμερικάνων.
Για να αποκτήσει τη σημερινή του μορφή το άγαλμα, υπέστη αρχικά τρεις αναστηλώσεις: το 1864, το 1880 με την προσθήκη των φτερών, το 1933 με την τοποθέτηση της πρύμνης του πλοίου που είναι και η βάση για το άγαλμα. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου, απομακρύνθηκε από το Λούβρο, η δε επανατοποθέτησή του στο κεφαλόσκαλο το 1945, θεωρήθηκε «ως ισχυρό σύμβολο της ανακτημένης ελευθερίας».
Το πλούσιο φωτογραφικό υλικό της έκθεσης δίνει τις λεπτομέρειες για τα διάφορα στάδια των αναστηλώσεων του αγάλματος, ενώ άλλες φωτογραφίες και τοπογραφικά μεταφέρουν τον επισκέπτη στον τόπο των Μυστηρίων της Σαμοθράκης. Επισημαίνεται το σημείο όπου είχε τοποθετηθεί η Νίκη, προσφορά στους θεούς κάποιου ηγεμόνα, πιθανώς ύστερα από νίκη του σε ναυμαχία.
naftemporiki.gr