Στις 2 Μαρτίου, την επονομαζόμενη «Σούπερ Τρίτη» (οπότε και θα εκλεγούν 1.151 αντιπρόσωποι σε 10 Πολιτείες) ο Τζον Κέρι θα λάβει πιθανότητα το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών. Ηδη έχει κερδίσει 18 από τις 20 Πολιτείες, όπου έχουν διεξαχθεί προκριματικές εκλογές.
Ηταν πριν από 16 ακριβώς χρόνια. Τον Μάρτιο του 1988, στις προκριματικές εκλογές της «Σούπερ Τρίτης», ο κυβερνήτης της Μασαχουσέτης Μάικλ Δουκάκης σάρωσε. Οι δημοσκοπήσεις της εποχής προέβλεπαν μια άνετη νίκη του στις εκλογές του Νοεμβρίου.
Οι Ρεπουμπλικανοί πανικοβλήθηκαν. Ο υποψήφιός τους, Τζορτζ Μπους (ο πρεσβύτερος), πέρασε στην άμυνα. Και τότε, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα έβγαλε το μεγάλο του όπλο. Χαρακτήρισε τον Δουκάκη «επικίνδυνο αριστερό από τη Μασαχουσέτη». Το κόλπο έπιασε. Και τον Νοέμβριο, ο Δουκάκης υπέστη μεγάλη ήττα. Θα επαναληφθεί άραγε η ίδια ιστορία και το 2004;
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τον Νοέμβριο ο Τζον Κέρι θα νικήσει. Η οικονομική κατάσταση δεν είναι καλή και το αδιέξοδο στο Ιράκ συνεχίζεται. Οπως είχε συμβεί πριν από 16 χρόνια με τον πατέρα του, ο Τζορτζ Μπους (ο νεότερος) έχει περάσει στην άμυνα.
Ομως ο Κέρι δεν έχει τη Στατιστική και την Ιστορία με το μέρος του. Οπως και ο Δουκάκης, προέρχεται από τη Μασαχουσέτη. Ακόμη χειρότερα, είναι γερουσιαστής.
Και εδώ και 44 χρόνια, δεν έχει εκλεγεί πρόεδρος κανένας γερουσιαστής. Εδώ και 44 χρόνια, γράφει ο Γκιγιόμ Ντεμπρέ στη «Le Figaro» κανείς πολιτικός από τη Μασαχουσέτη δεν έχει καταφέρει να αλώσει τον Λευκό Οίκο: ούτε ο Τεντ Κένεντι το 1980, ούτε ο Μάικλ Δουκάκης το 1988, ούτε ο Πολ Τσόνγκας το 1992. Αν παλιότερα η Μασαχουσέτη θεωρούνταν η κοιτίδα της αμερικανικής πολιτικής κουλτούρας, σήμερα είναι αποκομμένη από την υπόλοιπη χώρα.
Κοινωνιολογικά τοποθετημένη στ’ αριστερά, και πολιτιστικά προοδευτική, η περιοχή αυτή βρίσκεται σήμερα στο περιθώριο του αμερικανικού πολιτικού παιχνιδιού. Η απόδειξη είναι ότι εδώ και 44 χρόνια, όλοι οι πρόεδροι προέρχονται είτε από το Νότο (Τζόρτζια, Τέξας, Αρκανσο) είτε από την Καλιφόρνια. Ο Τζον Κέρι είναι καθαρό προϊόν της πολιτικής κουλτούρας των βορειοανατολικών πολιτειών. Διεθνιστής, προοδευτικός, οικολόγος και καθολικός, δείχνει να συγκρούεται ιδεολογικά με μια Αμερική συντηρητική, ατομικιστική, και οχυρωμένη στον εαυτό της.
Σε μια χώρα όπου 38 πολιτείες τροποποίησαν το Σύνταγμά τους για να απαγορεύσουν τους γάμους μεταξύ ομοφυλοφίλων, ο Κέρι υποστηρίζει την ελεύθερη συμβίωσή τους.
Σε μια χώρα που το 63% του πληθυσμού υποστηρίζει την ποινή του θανάτου, ο Κέρι δεν κρύβει την αντίθεσή του σ’ αυτήν. Ο Τζον Κέρι δεν είναι όμως ένας συνηθισμένος πολιτικός. Αξιωματικός του Ναυτικού στο δέλτα του Μεκόνγκ, τρεις φορές τραυματισμένος και πέντε φορές παρασημοφορημένος, διακρίνεται σε μια επίθεση εναντίον των Βιετκόνγκ.
Στα 27 του χρόνια όμως, βετεράνος ήδη του πολέμου, τίθεται επικεφαλής της αντιπολεμικής εκστρατείας. Στα 35 του, είναι ένας εισαγγελέας που διαλύει πολλά κυκλώματα της Μαφίας.
Στα 41 του, εκλέγεται γερουσιαστής: από τότε, έχει ψηφίσει 6.320 κείμενα, έχει συντάξει 371 προτάσεις νόμου και έχει ξεκινήσει την έρευνα για το σκάνδαλο της πώλησης όπλων στο Ιράν.
Το πάθος του και η επιβλητική του περιουσία θυμίζουν έναν άλλο γερουσιαστή, τον Τζον Κένεντι, τον τελευταίο πολιτικό από τη Μασαχουσέτη που κατάφερε να φτάσει στο Λευκό Οίκο. Αυτοί που αντιπαθούν τον Κέρι λένε ότι διαθέτει τον δύστροπο χαρακτήρα του Κένεντι. Εκείνοι που τον υποστηρίζουν λένε ότι διαθέτει τη γοητεία του. Και στην αμερικανική πολιτική, η γοητεία αποτελεί μεγάλο χάρισμα.
Μένει να δούμε πώς η Αμερική θα αντιμετωπίσει τον Κέρι. Ως έναν αριστοκράτη της αριστεράς, που ανατράφηκε στην Ελβετία και σπούδασε στο Γέιλ; Ως ένα διαζευγμένο φίλο της Γαλλίας, που ξαναπαντρεύτηκε μια πλούσια γυναίκα με έντονη ξενική προφορά; Η ως ένα νέο Κένεντι; Παρεμπιπτόντως, ο Κέρι έχει ακόμη ένα όνομα. Λέγεται Τζον Φορμπς Κέρι.
Πηγή: Le Figaro, AΠΕ