Καρφωμένοι στις οθόνες, ανίκανοι να αντιδράσουμε, παραζαλισμένοι από το γαϊτανάκι, βυθισμένοι σε εικασίες και σενάρια, γραφικές ή γελοίες περιγραφές και λεπτομέρειες, εκνευρισμένοι με τις ωμότητες και τις υποκριτικές κορόνες να προσπαθούμε να αποκρυπτογραφήσουμε, χωρίς τις ικανότητες του Τιούρινγκ, δηλώσεις, αναδιπλώσεις, πτώσεις, επιπτώσεις και εκπτώσεις, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Καρφωμένοι στις οθόνες, ανίκανοι να αντιδράσουμε, παραζαλισμένοι από το γαϊτανάκι, βυθισμένοι σε εικασίες και σενάρια, γραφικές ή γελοίες περιγραφές και λεπτομέρειες, εκνευρισμένοι με τις ωμότητες και τις υποκριτικές κορόνες να προσπαθούμε να αποκρυπτογραφήσουμε, χωρίς τις ικανότητες του Τιούρινγκ, δηλώσεις, αναδιπλώσεις, πτώσεις, επιπτώσεις και εκπτώσεις.
Καρφωμένοι σε οθόνες, το δικό μας Bletchley Park, ψάχνουμε για σήματα και μηνύματα, τι έγραψε το Spiegel, πώς αξιολογεί τις συναντήσεις η Die Welt, τι γράφει η συντηρητική Frankfurter Allgemeine, πώς παίζουν το θέμα οι «δεξαμενές σκέψης» και πώς τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, πώς σχολιάζουν μ’ ένα μίγμα από θαυμασμό και καυστική ειρωνεία, ποιοι είναι συγκρατημένοι και ποιοι νευρικοί.
Και κάπου εκεί τρυπώνουν στιγμιότυπα, που συνοψίζουν τη σύγχυση και την αντίληψη ενός τμήματος της κοινωνίας ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένας πόλεμος, και ξεσκονίζει εγχειρίδια για οργάνωση προέλασης, επίθεσης, άμυνας και σύμπτυξης.
Η υπόθεση δεν είναι για γέλια, αλλά το κούρντισμα σίγουρα είναι για κλάματα.
Στου καιρού την κόψη είναι λογικό να απελευθερώνονται πρωτόγονες αντιδράσεις, στις οποίες ακόμη και οι εγκρατείς δεν μπορούν να αντισταθούν. Κάποια αισθήματα είναι εγγενή στην ανθρώπινη φύση.
Οταν η έμφαση δίνεται στην εθνική συγκίνηση, έννοιες όπως «ψυχραιμία» και «υπομονή» τίθενται σε δεύτερη μοίρα.
Το θέμα, όμως, δεν είναι η εθνική συγκίνηση με την υιοθέτηση εύκολων χαρακτηρισμών, με ανόδους και πτώσεις, θριάμβους και πανωλεθρίες, ανατροπές και τραύματα, θαύματα και πειράματα.
Δεν υπάρχουν blitzkrieg και παιχνίδια μηδενικού αθροίσματος απ’ αυτά που τόσο αρέσουν από τη Θεωρία των Παιγνίων και δεν υπάρχει λόγος να παίζουμε σε λάθος παιχνίδι.
Δεν υπάρχει μάχη άσπρου - μαύρου, αλλά πολλές ακόμα αποχρώσεις κι αυτές δεν είναι εύκολο να κατανοηθούν. Η πολυπλοκότητα δεν ακυρώνεται με τη δυαδική θεώρηση, τα αμοιβαίως αποκλειόμενα, τους μανιχαϊσμούς και τις περιχαρακώσεις.
Η αυλαία των διαπραγματεύσεων τώρα ανοίγει και δεν χωρούν δραματοποιημένα αποσπάσματα.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΖΩΡΤΖΙΝΑΚΗ - [email protected]