Με την έμμονη ιδέα να γοητεύει τους άλλους, να τους αποπλανεί, να τους παγιδεύει στα δίχτυα του και, αφού το πετύχει, να απαλλάσσεται από αυτούς, ο ασεβής και ελευθεριάζων Δον Ζουάν παίζει, χωρίς κανένα όριο και φραγμό, το επικίνδυνο παιχνίδι της κατάκτησης.
Με την έμμονη ιδέα να γοητεύει τους άλλους, να τους αποπλανεί, να τους παγιδεύει στα δίχτυα του και, αφού το πετύχει, να απαλλάσσεται από αυτούς, ο ασεβής και ελευθεριάζων Δον Ζουάν παίζει, χωρίς κανένα όριο και φραγμό, το επικίνδυνο παιχνίδι της κατάκτησης.
Το ανατρεπτικό, σκανδαλώδες, αινιγματικό και αμφίσημο έργο του Μολιέρου, όπου η κωμωδία και, κυρίως, η φάρσα έρχονται να υποσκάψουν την τραγωδία και να την καταλύσουν, ο «Δον Ζουάν», παρουσιάζεται από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ), σε μετάφραση - σκηνοθεσία του Δαμιανού Κωνσταντινίδη, στο Βασιλικό Θέατρο, από την Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου.
Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα και πιο αινιγματικά έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου, μια κωμωδία γεμάτη ειρωνεία, αλλά και με τραγικό βάθος, η οποία γράφτηκε από τον Μολιέρο ως απάντηση στους επικριτές του «Ταρτούφου» του και της ίδιας της ζωής του. Η παράσταση πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης και του Προξενείου της Γαλλίας στη Θεσσαλονίκη.
Μανιακός του σεξ;
Τι είναι, όμως, ο Δον Ζουάν; Μανιακός του σεξ; Όχι. Είναι μανιακός της κατάκτησης. Και όχι μόνο στις ερωτικές του περιπέτειες, αλλά σε όλες τις διαπροσωπικές του σχέσεις. Πολλοί οι εξαπατημένοι, οι πληγωμένοι, οι οργισμένοι, πολλοί εκείνοι που ζητούν την κεφαλή του επί πίνακι. Στο τέλος, η τιμωρία φαίνεται να έρχεται από ψηλά, από τον προσβεβλημένο «Ουρανό». Με τη διαμεσολάβηση του αγάλματος ενός διοικητή, που είχε σκοτώσει παλιότερα, ο άθεος Δον Ζουάν κατακρημνίζεται στην κόλαση, στο πυρ το εξώτερο ή σε μια καταπακτή θεάτρου…
Χωρίς περικοπές ή άλλου τύπου επεμβάσεις
Ο Δαμιανός Κωνσταντινίδης επισημαίνει για την παράσταση: «Όσον αφορά στη σκηνική όψη, είναι, νομίζω, η πρώτη φορά, που επιδιώκω μια τόσο ξεκάθαρη αναφορά στο ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο του έργου. Κι αυτό, όχι τόσο γιατί βαρέθηκα την κοινοτοπία, που συνιστά πλέον η εκσυγχρονιστική τάση - αλλά μήπως είναι πια καιρός να τελειώνουμε με την επιδημία των πλαστικών ποτηριών, των trendy κοστουμιών, των μικροφώνων, των βίντεο κ.λ.π., που μαστίζει τις περισσότερες σύγχρονες παραστάσεις κλασικών, και μη, έργων, να τελειώνουμε πια με αυτήν την ομοιογενοποίηση των πάντων; -, όσο γιατί πιστεύω πως ο μολιερικός Δον Ζουάν, εφόσον ληφθεί η απόφαση, όπως στην περίπτωσή μας, να παρασταθεί χωρίς περικοπές ή άλλου τύπου επεμβάσεις, δεν μπορεί να γίνει πλήρως κατανοητός, παρά σε συνάρτηση με αυτόν τον γαλλικό 17ο αιώνα που είδε τη γέννησή του.
Η μεταγραφή στο σήμερα ενός τέτοιου έργου προσκρούει στην ίδια τη θεματική του: η ερωτική αστάθεια, η απιστία, καθώς και η ασέβεια ή η αθεΐα του κεντρικού προσώπου δεν έχουν πια, στον δυτικό κόσμο τουλάχιστον, τίποτε το σκανδαλώδες και το κολάσιμο. Αντιθέτως, τείνουν να γίνουν ο κανόνας. Το θέμα της τιμής και της εκδίκησής της είναι επίσης - κατά συνέπεια; - παρωχημένο. Οι κοινωνικές τάξεις και οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσά τους δεν είναι πια οι ίδιες, ούτε έχουν την ίδια σημασία. Τέλος, η σύγχρονη ειδή θα κινδύνευε να λειτουργήσει σε βάρος της προβληματικής, που αναπτύσσεται μέσα στο έργο γύρω από το ρούχο και την αμφίεση, μοτίβο απόλυτα συνυφασμένο με το θέμα της υποκρισίας, αλλά και της γοητείας, ή να έρθει σε φανερή -όχι όμως και γόνιμη, φοβάμαι - αντιπαράθεση με τις λεπτομερείς περιγραφές των ρούχων των ευγενών, που περιέχει το κείμενο.
Ωστόσο, δεν πρόκειται για αυστηρή ιστορική αναπαράσταση, αλλά μάλλον για επιβεβαίωση και εξύμνηση της θεατρικότητας, εφόσον, από την αρχή, δηλώνεται ο θεατρικός χαρακτήρας των κοστουμιών και ο σκηνικός χώρος έχει διαμορφωθεί έτσι, ώστε να θυμίζει παλιό θέατρο με χρυσοποίκιλτη μπούκα και βελούδινες κόκκινες αυλαίες. Από την αρχή, καθίσταται σαφές ότι πρόκειται για έναν σύγχρονο θίασο, που παίζει ένα έργο του παρελθόντος».
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση - σκηνοθεσία: Δαμιανός Κωνσταντινίδης, σκηνικά - κοστούμια: Απόστολος Αποστολίδης, μουσική: Κωστής Βοζίκης, χορογραφία - κινησιολογία: Σοφία Παπανικάνδρου, ξιφασκία: Αναστάσης Ροϊλός, φωτισμοί: Στράτος Κουτράκης, βοηθός σκηνοθέτη: Αντιγόνη Μπάρμπα, βοηθός σκηνογράφου - ενδυματολόγου: Χαρά Τσουβαλά, βοηθοί φωτιστή: Νάσια Λάζου, Ειρήνη Μπουτάρη, Σταματία Σαπατόρη, οργάνωση παραγωγής: Βίκη Αλεξάκη. Στον ρόλο του Δον Ζουάν, ο Δημήτρης Δρόσος. Διανομή: Γιώργος Βουρδαμής - Μαυρογέννης, Μάνος Γαλανής, Γιάννης Καλατζόπουλος, Σοφία Καλεμκερίδου, Νίκος Κολοβός, Γιολάντα Μπαλαούρα, Κλειώ - Δανάη Οθωναίου, Αναστάσης Ροϊλός, Στέργιος Τζαφέρης, Γιάννης Τσιακμάκης. Επίσης, συμμετέχουν: Γιώργος Βραχνός, Γιώργος Ευαγόρου, Γιάννης Καραμπάμπας, Νίκος Μήλιας, Βασίλης Παπαδόπουλος, Μιλτιάδης Τσιάνος - Κολέσης.
Πληροφορίες
Βασιλικό Θέατρο: Πλατεία Λευκού Πύργου - Θεσσαλονίκη. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη (λαϊκή): 18.00, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο: 21.00, Κυριακή: 19.15. Τιμές εισιτηρίων: κανονικό: 15 ευρώ, μειωμένο (φοιτητές - άτομα άνω των 65 ετών) και λαϊκές παραστάσεις: 10 ευρώ, ανέργων: 5 ευρώ, ομαδικές κρατήσεις (20 άτομα και άνω για την ίδια παράσταση): 9 ευρώ. Προπώληση εισιτηρίων: ταμεία ΚΘΒΕ, καταστήματα: Γερμανός, Public Θεσσαλονίκης, Ιανός, Seven Spots, Εμπορικό Κέντρο Mediterranean Cosmos, Τράπεζα Πειραιώς (από τα μηχανήματα APS), τηλεφωνικά: 2315 200200 και 11876, ηλεκτρονικά: tickethour.com και viva.gr.
naftemporiki.gr