Όσοι έχουν ασχοληθεί με το gaming αναμφίβολα έχουν βρεθεί κατά καιρούς στη θέση να…υποψιαστούν ότι κάποιες φορές οι χαρακτήρες τους οποίους χειρίζονται κάποιες φορές κάνουν…τα δικά τους (και τις περισσότερες φορές αυτό συνεπάγεται έντονο εκνευρισμό από πλευράς του παίκτη, καθώς συνήθως κάτι τέτοιο δεν έχει καλό αποτέλεσμα, ειδικά σε κατηγορίες παιχνιδιών όπως τα παιχνίδια στρατηγικής πραγματικού χρόνου- RTS).
Όσοι έχουν ασχοληθεί με το gaming αναμφίβολα έχουν βρεθεί κατά καιρούς στη θέση να…υποψιαστούν ότι κάποιες φορές οι χαρακτήρες τους οποίους χειρίζονται κάποιες φορές κάνουν…τα δικά τους (και τις περισσότερες φορές αυτό συνεπάγεται έντονο εκνευρισμό από πλευράς του παίκτη, καθώς συνήθως κάτι τέτοιο δεν έχει καλό αποτέλεσμα, ειδικά σε κατηγορίες παιχνιδιών όπως τα παιχνίδια στρατηγικής πραγματικού χρόνου- RTS).
Ωστόσο, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα (ΒΒC Newsbeat, Guardian), στην περίπτωση του δημοφιλέστερου (ψηφιακού) υδραυλικού στον κόσμο, του Σούπερ Μάριο, αυτό ενδεχομένως να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Χάρη στο Mario AI Project και τη δουλειά Γερμανών ερευνητών, ένας «νοήμων» Μάριο είναι σε θέση να έχει «συναίσθηση» του εαυτού του και του περιβάλλοντός του και να απαντά σε οδηγίες που του δίνονται μέσω φωνής. Επίσης, ο χαρακτήρας θα μπορεί επίσης να παίρνει αποφάσεις πάνω στις ενέργειές του βάσει αυτών που έχει «μάθει».
Το Cognitive Modelling Group του γερμανικού Πανεπιστημίου του Tούμπινγκεν δημοσιοποίησε βίντεο στο οποίο επιδεικνύεται η εφαρμογή της τεχνητής νοημοσύνης. Ο Μάριο μπορεί να «μάθει» ότι μπορεί να σκοτώσει έναν «Goomba» (έναν από τους πιο συχνούς εχθρούς που συναντά) πηδώντας πάνω του, ενώ επίσης έχει προγραμματιστεί με «συναισθήματα»/ «αισθήσεις»: εάν πεινάει θα αναζητήσει νομίσματα, εάν νιώθει περίεργος θα εξερευνήσει τον κόσμο γύρω του, ενώ επίσης μπορεί να υπολογίσει και πόσες κινήσεις χρειάζεται να κάνει για να φτάσει κάπου.
Το πρόγραμμα εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο μελέτης του τρόπου λειτουργίας του ανθρωπίνου εγκεφάλου, με την ομάδα που δημιούργησε το πρόγραμμα να υποστηρίζει πως πρόκειται για έναν «ζωντανό» και «εν μέρει νοήμονα» τεχνητό παράγοντα.