Παρά την εντυπωσιακή τους προσαρμογή στη ζωή κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, τα δελφίνια και οι φώκιες αντιμετωπίζουν σωματικές προκλήσεις όταν κινούνται με κρατημένη την αναπνοή τους, σύμφωνα με νέα μελέτη.
Παρά την εντυπωσιακή τους προσαρμογή στη ζωή κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, τα δελφίνια και οι φώκιες αντιμετωπίζουν σωματικές προκλήσεις όταν κινούνται με κρατημένη την αναπνοή τους, σύμφωνα με νέα μελέτη. Η σωματική καταπόνηση εκδηλώνεται με τη μορφή καρδιακών αρρυθμιών, οι οποίες εμφανίζονται με ιδιαίτερα υψηλή συχνότητα κατά τις βαθύτερες καταδύσεις των δύο θηλαστικών.
Η βραδυκαρδία αποτελεί μία από τις κοινές φυσιολογικές αλλαγές που επιστρατεύουν τα θαλάσσια θηλαστικά για να διατηρήσουν τα αποθέματα οξυγόνου τους όσο βρίσκονται μέσα στο νερό. Ωστόσο ο τρόπος με τον οποίο τα ζώα ανταποκρίνονται στις φυσικές απαιτήσεις του υποβρύχιου κυνηγιού ήταν προηγουμένως ασαφής, δεδομένου ότι η φυσιολογική αντίδραση για την άσκηση είναι η αύξηση του καρδιακού ρυθμού. Η νέα μελέτη δείχνει ότι αυτά τα αντιφατικά μηνύματα προς την καρδιά οδηγούν συχνά σε καρδιακές αρρυθμίες, σύμφωνα με την Τέρι Γουίλλιαμς, επικεφαλής της έρευνας και καθηγήτρια εξελικτικής βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Σάντα Κρουζ στην Καλιφόρνια.
«Αυτή η μελέτη αλλάζει την κατανόησή μας για τη βραδυκαρδία στα θαλάσσια θηλαστικά», δήλωσε η Ουίλιαμς. «Η καρδιά λαμβάνει αντικρουόμενα μηνύματα, όταν τα ζώα γυμνάζονται έντονα στα βάθη της θάλασσας, κάτι το οποίο συχνά συμβαίνει όταν αρχίζουν την ανάδυσή τους. Οι αρρυθμίες δεν είναι θανατηφόρες, αλλά βάζουν την καρδιά σε μια ασταθή κατάσταση που θα μπορούσε να την καταστήσει ευάλωτη σε προβλήματα», πρόσθεσε.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι καρδιακοί ρυθμοί ποικίλουν ανάλογα με το βάθος και την ένταση της άσκησης, μερικές φορές εναλλασσόμενοι γρήγορα μεταξύ περιόδων βραδυκαρδίας και ταχυκαρδίας. Καρδιακές αρρυθμίες εμφανίστηκαν σε περισσότερο από το 70 τοις εκατό των καταδύσεων που καταγράφηκαν.
«Έχουμε την τάση να σκεπτόμαστε πως τα θαλάσσια θηλαστικά έχουν εντελώς προσαρμοστεί στη ζωή στο νερό. Ωστόσο, όσον αφορά το χρόνο κατάδυσης και τους καρδιακούς ρυθμούς, βλέπουμε ότι δεν πρόκειται για ένα τέλειο σύστημα», δήλωσε η Ουίλιαμς. «Ακόμα και 50 εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης δεν ήταν σε θέση να καταστήσουν αυτή την βασική ικανότητα των θαλάσσιων θηλαστικών ανεπηρέαστη από προβλήματα», πρόσθεσε.