Οι 165 ψήφοι θα εξέλεγαν ΠτΔ. Αυτό είναι το πρώτο συμπέρασμα που οφείλει να εξαγάγει κανείς, αν υιοθετήσει το κλίμα που διαμορφώθηκε μετά το αποτέλεσμα της πρώτης ψηφοφορίας, κατά την οποία συγκεντρώθηκαν στο πρόσωπο του Σταύρου Δήμα 160 ψήφοι, δηλαδή πέντε λιγότερες από όσες υπαγόρευε το πιο αισιόδοξο σενάριο για τον πρώτο γύρο. Τι κι αν ο πρώτος γύρος απαιτούσε 200 ψήφους για την εκλογή ΠτΔ.
Οι 165 ψήφοι θα εξέλεγαν ΠτΔ. Αυτό είναι το πρώτο συμπέρασμα που οφείλει να εξαγάγει κανείς, αν υιοθετήσει το κλίμα που διαμορφώθηκε μετά το αποτέλεσμα της πρώτης ψηφοφορίας, κατά την οποία συγκεντρώθηκαν στο πρόσωπο του Σταύρου Δήμα 160 ψήφοι, δηλαδή πέντε λιγότερες από όσες υπαγόρευε το πιο αισιόδοξο σενάριο για τον πρώτο γύρο. Τι κι αν ο πρώτος γύρος απαιτούσε 200 ψήφους για την εκλογή ΠτΔ.
Το δεύτερο συμπέρασμα, στο ίδιο μήκος κύματος, είναι προφανώς ότι πάμε σε εκλογές, κι αυτό διότι όπως φάνηκε τα 165 «Σταύρος Δήμας» στην πρώτη ψηφοφορία θα ήταν ικανά να σηκώσουν μπαντιέρα για την εκλογή ΠτΔ από αυτήν τη Βουλή και αυτό δεν συνέβη.
Το τρίτο συμπέρασμα είναι ότι το Σύνταγμα μάλλον δεν προβλέπει τρεις αλλά μία ψηφοφορία για την εκλογή ΠτΔ, δεδομένης της συζήτησης που ακολούθησε την ανακοίνωση του πρώτου αποτελέσματος, από το καφενείο της γειτονιάς έως το καφενείο της Βουλής.
Ως εδώ λοιπόν με την εικονική πραγματικότητα του πολιτικού σουρεαλισμού.
Είναι αλήθεια ότι ένα νούμερο στην περιοχή των 165 ψήφων θα διαμόρφωνε ίσως μια δυναμική υπέρ της εκδοχής που θέλει τον Σταύρο Δήμα να καταφέρνει να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Πιθανότατα, σε εκείνη την περίπτωση η κυβέρνηση θα έσπευδε να ερμηνεύσει ένα αντίστοιχο αποτέλεσμα ως μήνυμα της Βουλής, αυτήν τη φορά, με αποδέκτη την αξιωματική αντιπολίτευση.
Είναι όμως επίσης αλήθεια ότι η πρώτη ψηφοφορία εξαρχής προσφερόταν για μια εκδήλωση δυσαρέσκειας - κυρίως των ανεξάρτητων βουλευτών, που σε μεγάλο βαθμό θα κρίνουν και το τελικό αποτέλεσμα - απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, χωρίς πρακτικές συνέπειες στο πολιτικό και οικονομικό γίγνεσθαι, ασκώντας ταυτόχρονα όμως πίεση προς την κατεύθυνση της συναίνεσης ανάμεσα στους δύο βασικούς πυλώνες του πολιτικού συστήματος.
Εκκρεμούν ακόμη δύο ψηφοφορίες για την εκλογή ΠτΔ. Στην τρίτη και τελευταία δεν θα απαιτούνται 200 αλλά 180 ψήφοι. Εκεί θα κριθεί η στάση της Βουλής στο δια ταύτα:
Το σώμα των βουλευτών, όσο και αν ίσως θα το ήθελε, επί του παρόντος δεν απαλλάσσεται από το μείζον πολιτικό δίλημμα που προβάλλει σε αυτήν την κρίσιμη - όπως έχει διαμορφωθεί - φάση των εξελίξεων, εκτός και αν η κυβέρνηση υποκύψει στην πίεση την οποία φέρεται διατεθειμένο να ασκήσει με στόχο την ανάληψη πρωτοβουλιών πριν από τις 29 Δεκεμβρίου.
H ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ για τις δρομολογούμενες εξελίξεις έχει ήδη καταγραφεί. Θα έλεγε κανείς, πλέον, είναι σε εξέλιξη ένα «μπρα ντε φερ» γύρω από το ποιος θα επωμιστεί ή δεν θα επωμιστεί την ευθύνη της πρόωρης προσφυγής στην κάλπη με φόντο το τελεσίγραφο της τρόικας.
Η «αδιάλλακτη» κυβέρνηση ή οι «αντάρτες» βουλευτές.