Δέκα ημέρες απομένουν για να υποδεχτεί επισήμως η «ευρωπαϊκή οικογένεια» τα νέα δέκα μέλη. Η Eυρωπαϊκή Ενωση έχει ήδη μια προϊστορία τεσσάρων επιτυχών διευρύνσεων (Το 1973 με την Δανία, Ιρλανδία και Ηνωμένο Βασίλειο, το 1981 με την Ελλάδα , το 1986 με την Πορτογαλία και Ισπανία και το 1995 με την Αυστρία, Φινλανδία και Σουηδία). Ωστόσο, η τωρινή διεύρυνση δεν έχει ιστορικό προηγούμενο από άποψη κλίμακας και πολυμορφίας.
Αν και ο πόλεμος στο Ιράκ δημιούργησε το πρώτο ρήγμα στις σχέσεις «παλαιάς» και «νέας» Ευρώπης κατά Ράμσφελντ, τα νέα μέλη ως προς τα περισσότερα θέματα συντάσσονται με τους Ευρωπαίους, και όχι με τους Αμερικανούς, πιστεύει η Χέδερ Γκρέιμπ του Κέντρου για την Ευρωπαϊκή Μεταρρύθμιση του Λονδίνου, σε έρευνα για τις συνέπειες της διεύρυνσης.
«Ολη αυτή η υπόθεση είχε λάβει αφύσικες διαστάσεις. Δεν επρόκειτο παρά για ένα μεμονωμένο θέμα. Διαφορετικά τα νέα μέλη έχουν κατά 99% κοινά συμφέροντα με τα παλιά», συμπληρώνει ο διευθυντής του Ινστιτούτου Εξωτερικής Πολιτικής της Εσθονίας Αντρες Κάζενκαμπ, αν και παραδέχεται ότι οι πρώην κομμουνιστικές χώρες επιθυμούν μία ισχυρή διατλαντική συμμαχία, θεωρώντας τις ΗΠΑ ύστατο εγγυητή της ασφάλειάς τους.
«Δεν θα είναι δύσκολα μέλη. Ακόμη και η Πολωνία δεν θα είναι η Βρετανία της Θάτσερ», προβλέπει ο Κρίστοφ Μάγερ του Κέντρου Μελετών Ευρωπαϊκή Πολιτικής (CEPS) των Βρυξελλών.
Αντίθετα με τη Βρετανία και τη Δανία, οι νέες χώρες έχουν αποφασίσει να υιοθετήσουν το συντομότερο δυνατόν το ευρώ και να ενταχθούν στη ζώνη του Σένγκεν.
Η εξωτερική πολιτική των χωρών αυτών θα αλλάζει στο βαθμό που δεν θα είναι πλέον παρατηρητές, αλλά συναποφασίζοντες, εξηγεί ο Μαρκ Λεφέμπρ του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων της Γαλλίας (IFRI). Δεν θα διστάσουν να βρουν νέους συμμάχους, κατά τομέα συμφερόντων.
Ετσι, η Εσθονία, η οποία διαθέτει ένα ήπιο φορολογικό καθεστώς, έχει ήδη προσεγγίσει τη Βρετανία και την Ιρλανδία για να αντιμετωπίσει την εναρμόνιση των φορολογικών καθεστώτων.
Αναμενόμενο είναι η αγροτική Πολωνία να κάνει κοινό μέτωπο με τη Γαλλία όταν τα άλλα μέλη θα θελήσουν να μειώσουν τις επιδοτήσεις των αγροτικών προϊόντων.
«Δεν θα υπάρχουν διαρκείς συμμαχίες ή μπλοκ εξουσίας στη διευρυμένη Ευρώπη», εκτιμά η Χέδερ Γκρέιμπς. Αν και οι περισσότερες νέες χώρες είναι μικρές, έχουν πάντα τη δυνατότητα να γύρουν την πλάστιγγα προς τη μία ή την άλλη συμμαχία ανάλογα με το θέμα.
Αρκεί να θυμηθούμε τη σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών τον Δεκέμβριο για το σχέδιο του Ευρωπαϊκού Συντάγματος.