Οι ασθενείς που έχουν υποστεί οξύ καρδιακό επεισόδιο, ο οργανισμός των οποίων, παράγει υψηλότερα επίπεδα της λεγόμενης πρωτεΐνης του στρες, (ST2), είναι πιθανότερο να εκδηλώσουν τη χρόνια νόσο της καρδιακής ανεπάρκειας ή να πεθάνουν, ανακοίνωσαν Αμερικανοί επιστήμονες.
Η εξέταση ασθενών για την εν λόγω πρωτεΐνη, μπορεί να είναι ένας τρόπος πρόβλεψης, για το ποιός διατρέχει μεγαλύτερο κίνδυνο να παρουσιάσει καρδιακή ανεπάρκεια ή να πεθάνει εβδομάδες μετά το οξύ καρδιακό επεισόδιο, όπως έμφραγμα του μυοκαρδίου, τόνισαν οι ερευνητές. Η πρωτεϊνη ST2 επιδρά στις αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος και στη φλεγμονή.
«Οταν κάποιος καρδιακός μυς πεθάνει κατά το σοβαρό καρδιακό επεισόδιο και ο ζωντανός καρδιακός μυς τεντώνεται, τα καρδιακά κύτταρα παράγουν περισσότερη ST2», δήλωσε ο δρ. Ρίτσαρντ Λι του Νοσοκομείου Γυναικών και της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ στη Βοστόνη, επικεφαλής της μελέτης.
Τα επίπεδα της ST2 αυξάνονται στους ασθενείς μετά την καρδιακή προσβολή, φθάνοντας στο υψηλότερο σημείο του 12 ώρες αργότερα. «Κατά πρώτον τα δεδομένα συνιστούν ότι αυτή ηι πορεία της φλεγμονής μπορεί να συμβεί στα πρώϊμα στάδια της καρδιακής προσβολής. Κατά δεύτερον, τα επίπεδα της ST2 χορηγούν ένα νέο βιολογικό δείκτη που μπορεί να προσφέρει πρόγνωση σε όσους έχουν υποστεί το βαρύ καρδιακό επεισόδιο, ανεξάρτητα από τους συνήθεις κλινικούς δείκτες».
Ο Λι και οι συνεργάτες του καταμετρούσαν την ST2 σε 819 ασθενείς που μόλις είχαν υποστεί καρδιακή προσβολή. Τα αρχικά επίπεδα της ST2 ήταν πολύ υψηλότερα σε ασθενείς που αργότερα εξεδήλωσαν νέα ή επιδεινούμενη συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια σε 30 ημέρες μετά το οξύ καρδιακό επεισόδιο.
«Η κύρια εικόνα είναι πως παρά τα όσα κάνουμε για τους ασθενείς αυτούς, ορισμένοι θα αποβιώσουν και άλλοι θα εκδηλώσουν καρδιακή ανεπάρκεια. Χρειαζόμαστε περισσότερα εργαλεία στην εργαλειοθήκη μας όχι μόνο για να διακρίνουμε τους ασθενείς που μπορεί να παρουσιάσουν επιδείνωση αλλά και για να σταματήσουμε την εξέλιξη της καρδιακής ανεπάρκειας», επισημαίνουν οι ερευνητές.
Στην ίδια επιθεώρηση, αμερικανοί επιστήμονες τονίζουν ότι οι καρδιοπαθείς σε βαριά μορφή πηγαίνουν καλύτερα στην υγεία τους όταν υποβληθούν σε εγχείρηση by-pass σε σχέση με αυτούς που επιλέγουν την αγγειοπλαστική για να καθαρίσουν τις φραγμένες αρτηρίες τους.
«Το ποσοστό θνησιμότητας για τους άρρωστους που έκαναν by-pass ήταν σχεδόν το ήμισυ του ποσοστού αυτών που έκαναν αγγειοπλαστική οι οποίοι διέτρεχαν όμοιους καρδιοαγγειακούς κινδύνους», γράφει ο δρ. Σορίν Μπρέμερ, του Κλινικού Ιδρύματος Κλίβελαντ στο Οχάιο.
«Οσο βαρύτερη είναι η κατάσταση του ασθενούς, τόσο περισσότερο βοηθά η εγχείρηση by-pass. Τα ευρήματά μας προκαλούν έκπληξη γιατί το by-pass είναι μεγάλη χειρουργική επέμβαση, κατά την οποία ανοίγει ο θώρακας, σταματά η καρδιά, τίθεται ο ασθενής σε μηχάνημα για τη λειτουργία καρδιάς και πνευμόνων και μετά γίνεται η ραφή μιας ή περισσότερων αρτηριών για την κυκλοφορία του αίματος στην καρδιά. Η αγγειοπλαστική είναι πολύ λιγότερο επεμβατική και παρά τα φάρμακα και τα «stand», που χρησιμοποιούνται, οι αρτηρίες φράσσουν εκ νέου».