«Η αρρώστια της νιότης», που κέρδισε κοινό και κριτικούς στο πρώτο ανέβασμά του, τον περασμένο Μάιο, παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ), στο νέο Υπερώο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, από την Παρασκευή 10 Οκτωβρίου.
«Τελικά, δεν βλέπουμε πως όλα γίνονται ξανά με τόσο ίδιο τρόπο ή απλώς είμαστε απολύτως αδύναμοι μπροστά στους κύκλους της Ιστορίας;». Αυτό κάνει τον θεατή να αναρωτιέται ένα κείμενο, που σοκάρει για την αλήθεια του, ένα έργο για κοινωνίες, όπου τα δεδομένα δεν είναι πια δεδομένα, οι αξίες γκρεμίζονται και τα όρια καταλύονται από τα ίδια τα γεγονότα.
Σαν μια σπαρακτική άγρια ελεγεία στα τραυματισμένα νιάτα, το έργο του Αυστριακού συγγραφέα Φέρντιναντ Μπρούκνερ, «Η αρρώστια της νιότης», που κέρδισε κοινό και κριτικούς στο πρώτο ανέβασμά του, τον περασμένο Μάιο, παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ), στο νέο Υπερώο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, από σήμερα, Παρασκευή 10 Οκτωβρίου.
Όλο το φως του σκοταδιού σε επτά αντι - ήρωες
Υπογράφοντας τη μετάφραση και τη σκηνοθεσία της ιστορίας επτά νέων που δοκιμάζουν τα όριά τους, φλερτάρουν με την καταστροφή και παγιδεύονται σε παιχνίδια ασύδοτα και αμείλικτα, θεωρώντας τη νιότη τους αρρώστια που πρέπει να αφανιστεί, η Πέμη Ζούνη σημειώνει:
«“Λυπούμαι αν η τροπή του λόγου μου
δεν είναι αυτή
που αρμόζει στις ημέρες μας
Κυρίες και Κύριοι.
Τίποτα δεν αρμόζει στις ημέρες μας.
Κι επί πλέον, συμβαίνει να΄ μαι λυπημένη”.
(Οδ. Ελύτης “Μαρία Νεφέλη”)
Ευρώπη. Βιέννη. Kolingasse 7. Δεύτερος όροφος. Δωμάτιο 5. Και ας πούμε ότι είναι μια Τετάρτη του Μαρτίου, του καθόλου σωτηρίου έτους 1923. Εκεί εστιάζει τη ματιά του ο Φ. Μπρούκνερ. Σε ένα τυχαίο δωμάτιο της πανσιόν της κυρίας Σίμμελμπροτ. Σε επτά τυχαίους νεαρούς φοιτητές, επτά ψυχές πεταμένες στα απόνερα του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Τι τον εμπνέει άραγε; Τι θέλει να καταγράψει;
Οι φράσεις του αδρές και ευθύβολες. Οι χαρακτήρες κλειστοί. Συνευρίσκονται, συνομιλούν, αλληλοπληγώνονται. Διαβλέπεις τον πυρετό στο παγωμένο δωμάτιο. Η φρίκη του πολέμου αποσιωπάται πεισματικά. Όπως ο εφιάλτης, που έχεις την αβάσταχτη υποψία ότι δεν ήταν όνειρο. Έξω, η επιστήμη και η διανόηση αγγίζουν τις μεγάλες τους στιγμές. Η τέχνη εκρήγνυται. Η φτώχεια καταλύει τις αντοχές. Η εξουσία είναι παρανοϊκή και ανεξέλεγκτη. Η διαφθορά και η διαπλοκή γίνονται ο μόνος αποδεκτός νόμος. Ο υπόκοσμος φωτίζει τη νύχτα.
Μέσα σε αυτό το δωμάτιο όμως, “η νιότη, αγουροξυπνημένη” χτυπιέται στους τέσσερεις τοίχους, βγάζει τη γλώσσα της στον θάνατο και αρνείται να σώσει την ψυχή της. Πολλά υποσχόμενη και ανελέητη. Αφού θεωρείται ικανή για τα πάντα. Αφού αυτή η ίδια φταίει για τους ιούς που της μετέδωσαν. Αφού η κληρονομιά της συνοψίζεται σχεδόν στη φράση του σύγχρονού τους ζωγράφου Έγκον Σίλε: “Όλα είναι πεθαμένα ενόσω ζουν”. Ή σε εκείνην του αγαπημένου τους Τόμας Μαν: “Υπάρχουν δύο τρόποι να ζήσεις: ο ένας είναι ο κοινός, ευθύς και γενναίος. Ο άλλος είναι κακός, περνάει μέσα από τον θάνατο, και είναι ο ευφυής τρόπος”.
Κι έτσι όπως αρνούνται να ενηλικιωθούν, έτσι όπως παίζουν κακά παιχνίδια, γλιστράνε. “Ένα τόσο δα βηματάκι…” Πόσο απέχει, έτσι κι αλλιώς, το τίποτα. Το ποτέ. Το κανείς. Ένα μικρό βηματάκι χωρίζει την απουσία νοήματος από την ίδια την απουσία. Η νιότη ασπαίρουσα μέσα στον ζόφο… Όλο το φως του σκοταδιού σε επτά αντι - ήρωες. Αυτό έχουν να σηκώσουν οι επτά πρωταγωνιστές. Θέλει γενναιότητα καταβύθισης. Τόλμη περιπλάνησης σε ατραπούς επισφαλείς. Ικανότητα επικίνδυνης ισορροπίας. Ήθος και ευρυχωρία ψυχής.
Έτσι πορεύτηκαν οι ηθοποιοί. Σπάζοντας πέτρες, ενίοτε και τα μούτρα τους, αλλά ποτέ με σπασμένο το ηθικό. Έτσι ανθίζουν μέρα με τη μέρα, έως αυτή τη στιγμή που γράφονται τούτες οι σκέψεις. Έτσι θα συνεχίζουν να ανθίζουν, διάπλατα ανοιχτοί, μπροστά στα αδιάκριτα βλέμματα των θεατών, μέσα στο δωμάτιο 5. Με τη διαστροφή του χειρουργού και τη γενναιότητα των χαρακωμάτων. Αλλά “Μόνο οι γενναίοι αγαπούν, οι άλλοι απλώς ξεγελούν τα όνειρα... Αυτοί (sic) είναι στους πρώτους”».
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση - σκηνοθεσία: Πέμη Ζούνη, σκηνικά - κοστούμια: Γιώργος Ασημακόπουλος, επιμέλεια κίνησης: Φρόσω Κορρού, φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου, μουσική επιμέλεια: Νικόλας Μαραγκόπουλος, βοηθός σκηνοθέτη: Στέλιος Χατζηαδαμίδης, Β΄ βοηθός σκηνοθέτη: Όλια Γεωργιάδου, βοηθός σκηνογράφου: Βασίλης Μπάλτσας, βοηθός ενδυματολόγου: Χαρά Τσουβαλά, οργάνωση παραγωγής: Χριστίνα Ζαχαροπούλου. Διανομή (με σειρά εμφάνισης): Άννα Μαντά, Ηλέκτρα Καρτάνου, Άννα Ευθυμίου, Μιχάλης Συριόπουλος, Νικόλας Μαραγκόπουλος, Κορίνα Βασιλοπούλου, Στέλιος Χατζηαδαμίδης.
Πληροφορίες
Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών: Εθνικής Αμύνης 2 - Θεσσαλονίκη, τηλ.: κρατήσεων: 2315 200200. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη έως Κυριακή: 21.00. Τιμές εισιτηρίων: κανονικό: 15 ευρώ, φοιτητές - άνω των 65: 10 ευρώ, λαϊκές παραστάσεις (Τετάρτη και Πέμπτη): γενική είσοδος: 10 ευρώ, άνεργοι: 5 ευρώ, ομαδικές κρατήσεις (20 άτομα και άνω για την ίδια παράσταση): 9 ευρώ, ειδική τιμή: στα 4 εισιτήρια για την ίδια παράσταση, την ίδια ημέρα και ώρα, το 1 δωρεάν. Προπώληση: ταμεία ΚΘΒΕ, ταμείο ΚΟΘ (Εκδοτήριο Πλατείας Αριστοτέλους), καταστήματα Public (Τσιμισκή 24, Μητροπόλεως 33 και Εμπορικό Κέντρο Mediterranean Cosmos), Seven Spots, Ιανός, τηλεφωνικά: 11876, ηλεκτρονικά: viva.gr. Η παράσταση είναι ακατάλληλη για ανηλίκους.
naftemporiki.gr