Το όραμα των τεράστιων στρατιωτικών ρομπότ- γιγαντιαίων «άβαταρ» του πολέμου, που ισοπεδώνουν οποιαδήποτε αντίσταση στο διάβα τους, ήταν ένα από τα παλαιότερα της στρατιωτικής επιστημονικής φαντασίας, από τους αρειανούς «τρίποδες» του «Πολέμου των Κόσμων» (ή ακόμα και τον μυθολογικό «Τάλω») μέχρι τα «mecha» που συναντά κανείς «παραδοσιακά» σε ιαπωνικά κόμικ και κινούμενα σχέδια (manga και anime αντίστοιχα).
Το όραμα των τεράστιων στρατιωτικών ρομπότ- γιγαντιαίων «άβαταρ» του πολέμου, που ισοπεδώνουν οποιαδήποτε αντίσταση στο διάβα τους, ήταν ένα από τα παλαιότερα της στρατιωτικής επιστημονικής φαντασίας, από τους αρειανούς «τρίποδες» του «Πολέμου των Κόσμων» (ή ακόμα και τον μυθολογικό «Τάλω») μέχρι τα «mecha» που συναντά κανείς «παραδοσιακά» σε ιαπωνικά κόμικ και κινούμενα σχέδια (manga και anime αντίστοιχα). Ρεαλιστικά μιλώντας πάντως, για πολλά χρόνια θεωρούνταν περισσότερο ξέφρενο όνειρο της επιστημονικής φαντασίας παρά βιώσιμη προοπτική- ωστόσο αυτό ενδεχομένως φαίνεται να αλλάζει, καθώς η ρομποτική αντλεί όλο και περισσότερο έμπνευση από την επιστημονική φαντασία και τη βιολογία (επί της προκειμένης, τους κάβουρες).
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Eastern Arsenal (blog του Popular Science αφιερωμένο στην εξέλιξη της στρατιωτικής τεχνολογίας στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας) ο Ντάι Τζινσόνγκ και άλλοι τρεις κινέζοι μηχανικοί της Σχολής Μηχανολογίας- Μηχανικής του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας της Ναντζίνγκ δημοσίευσαν τρία άρθρα σε κινεζικά journals σχεδιασμού οπλικών συστημάτων στο πλαίσιο μίας μακροπρόθεσμης μελέτης πάνω στον σχεδιασμό ενός ρομπότ με πόδια, εξοπλισμένου με πυροβόλο (autocannon).
Όπως υποδεικνύεται, η έκταση της μελέτης δείχνει πως πρόκειται για σοβαρή προσπάθεια: το πρώτο άρθρο είχε να κάνει με το θέμα της ακρίβειας του όπλου και την κατασκευή ενός οχήματος επίδειξης με οκτώ πόδια. Το δεύτερο είχε να κάνει με τη χρήση ειδικού λογισμικού για τη βελτίωση της διαδικασία δοκιμών, ενώ το τρίτο αφορούσε στην ενσωμάτωση διαφόρων εξαρτημάτων τα οποία είχαν να κάνουν με την ανάπτυξη ενός μοναδικού συστήματος ελέγχου για τα οκτώ πόδια του οχήματος.
Όπως αναφέρεται σχετικά, το σχέδιο προβλέπει έναν ρομποτικό «κάβουρα», μήκους περίπου έξι μέτρων και πλάτους δύο, περιλαμβανομένων των ποδιών του. Τα κύρια πόδια του είναι οκτώ (τέσσερα σε κάθε πλευρά), ενώ υπάρχουν άλλα δύο στο πίσω μέρος τα οποία θα βοηθούν στη στερέωση/ σταθεροποίησή του όταν ανοίγει πυρ- παράλληλα υπάρχει και άλλο ένα βοηθητικό/ σταθεροποιητικό πόδι μπροστά. Το μέγεθός του θα ήταν τέτοιο που θα επέτρεπε τη μεταφορά του από βαριά ελικόπτερα όπως το Mi-26 ή ο προοριζόμενος αντικαταστάτης του, το Mi-46, ενώ η όλη διαδικασία θα διευκολυνόταν από το ότι τα βοηθητικά πόδια θα μπορούσαν να μαζευτούν για να καταλαμβάνει λιγότερο χώρο.
Στο παρόν σχέδιο, το βασικό όπλο του οχήματος είναι ένα autocannon των 30 χιλιοστών, το οποίο χρησιμοποιείται σε κινεζικά τεθωρακισμένα οχήματα μάχης. Ωστόσο, το πυροβόλο θα μπορούσε να αντικατασταθεί από άλλα οπλικά συστήματα, όπως αντιαρματικοί πύραυλοι ή όλμοι. Όπως επισημαίνεται στο δημοσίευμα του Eastern Arsenal, υπάρχουν προεξοχές μπρος και πίσω από το πυροβόλο, οι οποίες πιθανώς να φιλοξενούν αισθητήρες ή/ και εξοπλισμό τηλεπικοινωνιών. Όσον αφορά στη χρήση του, ένα τέτοιο όχημα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως πλατφόρμα παροχής πυρών υποστήριξης πεζικού σε «δύσκολα» τερέν, που δεν θα μπορούσαν να πλησιάσουν τροχοφόρα ή ερπυστριοφόρα οχήματα, ενώ εικάζεται πως θα υπάρχει – σε πρώτο επίπεδο τουλάχιστον- άνθρωπος χειριστής και δεν θα είναι αυτόνομο ως προς τον έλεγχο του οπλισμού του.
Όπως τονίζει το Eastern Arsenal, επί της παρούσης το όχημα βρίσκεται ακόμα στο στάδιο των σχεδίων, οπότε θα μπορούσε κάλλιστα να «παραγκωνιστεί» από άλλα σχέδια μη επανδρωμένων οχημάτων, τροχοφόρων ή με πόδια- ωστόσο σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ένα σχέδιο το οποίο επιδεικνύει πως τα μελλοντικά θέατρα χερσαίων στρατιωτικών επιχειρήσεων πιθανότατα θα διαθέτουν κάποιο είδος ρομποτικού «στοιχείου».