Με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Χαμπλ και άλλων επίγειων μέσων παρατήρησης, μία διεθνής ομάδα αστρονόμων εντόπισε μία υπερμεγέθη μαύρη τρύπα στο πιο απίθανο σημείο: έναν από τους πιο μικρούς γνωστούς γαλαξίες.
Με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Χαμπλ και άλλων επίγειων μέσων παρατήρησης, μία διεθνής ομάδα αστρονόμων εντόπισε μία υπερμεγέθη μαύρη τρύπα στο πιο απίθανο σημείο: έναν από τους πιο μικρούς γνωστούς γαλαξίες.
H μαύρη τρύπα έχει μέγεθος πέντε φορές μεγαλύτερο από αυτή που βρίσκεται στο κέντρο του Γαλαξία μας και εντοπίστηκε εντός του γαλαξία-νάνου Μ60-UCD1. Ο συγκεκριμένος γαλαξίας είναι από τους πιο πυκνούς γαλαξίες που γνωρίζουμε καθώς με διάμετρο μόνο 300 ετών φωτός (500 φορές μικρότερη από του Γαλαξία μας), αποτελεί το σπίτι 140 εκατομμυρίων άστρων. Ένας κάτοικος κάποιου πλανήτη στον Μ60-UCD1 θα αντίκριζε κάθε βράδυ έναν ολόλαμπρο ουρανό με τουλάχιστον ένα εκατομμύριο ορατά άστρα, όταν για παράδειγμα στο δικό μας ουρανό υπό ευνοϊκές συνθήκες φαίνονται 4.000 άστρα.
Η μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία μας γνωρίζουμε πως έχει μάζα ίση με τέσσερα εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου, αποτελώντας περίπου το 0.01% της συνολικής μάζας του Γαλαξία. Η μαύρη τρύπα στο Μ60-UCD1 ωστόσο, ο οποίος «ζυγίζει» 1.000 φορές λιγότερο από το Γαλαξία, έχει μάζα 21 εκατομμυρίων Ήλιων, ή αλλιώς ίση με το 15% της μάζα του γαλαξία αυτού.
Αν και η συγκεκριμένη έρευνα δείχνει πως υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες μπορούν να βρίσκονται σε τόσο συμπυκνωμένους γαλαξίες, παραμένει ανοικτό το ερώτημα του πως δημιουργήθηκε ένα τόσο μεγάλο αντικείμενο σε ένα τόσο μικρό γαλαξία. Το πιο πιθανό ενδεχόμενο σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι ο Μ60-UCD1 να ήταν στο παρελθόν πολύ μεγαλύτερος και κάποια σύγκρουση με άλλο γαλαξία να του στέρησε τα εξωτερικά στρώματα.
Όπως περιγράφουν οι αστρονόμοι στην έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature, το πιθανότερο σενάριο είναι πως ο Μ60-UCD1 στο παρελθόν περιείχε περίπου 10 δισεκατομμύρια άστρα, περνώντας όμως κοντά από τον ακόμη μεγαλύτερο γαλαξία Μ60 όλα τα άστρα και η σκοτεινή ύλη που βρισκόταν στα εξωτερικά του τμήματα αποσπάστηκαν και έγιναν μέρος του Μ60.
Η ομάδα πιστεύει ακόμη πως ο Μ60-UCD1 δεν έχει αποφύγει τελείως τον κίνδυνο και ίσως μάλιστα να ενωθεί τελείως με τον Μ60 από τον οποίο για την ώρα απέχει 50 εκατομμύρια έτη φωτός. Ο Μ60 φιλοξενεί μία πραγματικά γιγάντια μαύρη τρύπα στο κέντρο του, μάζας 4.5 δισεκατομμυρίων Ήλιων και το πιο πιθανό σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, είναι οι δύο υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες να συνενωθούν.