Το διαχρονικό αριστούργημα του Τένεσι Ουίλιαμς, το «Λεωφορείο ο πόθος», κάνει ένα νέο ανατρεπτικό ταξίδι, βίαιο, βαθιά ανησυχητικό και ακραία συγκινητικό, σκηνοθετημένο με τόλμη, αλλά και με σεβασμό.
Το διαχρονικό αριστούργημα του Τένεσι Ουίλιαμς, το «Λεωφορείο ο πόθος», κάνει ένα νέο ανατρεπτικό ταξίδι, βίαιο, βαθιά ανησυχητικό και ακραία συγκινητικό, σκηνοθετημένο με τόλμη, αλλά και με σεβασμό.
Η ριζοσπαστική εκδοχή διάρκειας 3,5 ωρών του ανατρεπτικού σκηνοθέτη Μπένεντικτ Άντριους, η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην ιστορία του Young Vic, παρουσιάζεται - στο πλαίσιο της σειράς αναμεταδόσεων από το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας - σε απευθείας μετάδοση με ελληνικούς υπότιτλους, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σήμερα, Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου, στις 9 το βράδυ.
Σε ένα μίνιμαλ κλουβί
Με τη Αμερικανή Τζίλιαν Άντερσον (από τη σειρά X - Files) να ενσαρκώνει τη μαραμένη καλλονή του αμερικανικού Νότου, Μπλανς Ντυμπουά, τον επίσης Αμερικανό Μπεν Φόστερ στον ρόλο του Στάνλεϊ Κοβάλσκι και τη Βρετανίδα Βανέσα Κίρμπι στον ρόλο της Στέλλας, η παράσταση ανατρέπει τα δεδομένα, αφού από την πρώτη του παράσταση, το 1947, το «Λεωφορείο ο πόθος» εξελισσόταν πάντα σε σκηνικό που παρέπεμπε στην περίοδο που γράφτηκε. Ο Μπένεντικτ Άντριους δεν ακολούθησε τον κανόνα και εμπιστεύτηκε στην Ελβετή σκηνογράφο Μάγκντα Βίλλι την κεντρική του ιδέα, που αλλάζει δραματικά την προσέγγιση του έργου.
Η ιστορία διαδραματίζεται στη σημερινή Νέα Ορλεάνη και όλη η πλοκή εξελίσσεται σε ένα άψογο σύγχρονο διαμέρισμα, με μεταλλικό πλαίσιο, ένα μίνιμαλ κλουβί, το οποίο περιστρέφεται διαρκώς σε όλη τη διάρκεια του έργου, έτσι που αυτό που παρακολουθούμε αποκτά συνεχώς καινούργιες προοπτικές. Βλέπουμε τα πάντα, την κουζίνα, το μπάνιο, το καθιστικό, την αποθήκη και τους πρωταγωνιστές ταυτόχρονα, τον καθένα σε έναν χώρο και σε διαφορετικές δραστηριότητες.
Πολυβραβευμένο και αειθαλές
Το «Λεωφορείο ο πόθος» ανέβηκε για πρώτη φορά στο Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης, στις 3 Δεκεμβρίου 1947, σε σκηνοθεσία του Ελία Καζάν, με την Τζέσικα Τάντι στον ρόλο της Μπλανς και τον 24άχρονο Μάρλον Μπράντο που σφράγισε με την ερμηνεία του τον Κοβάλσκι. Παιζόταν συνεχώς για δύο χρόνια, κέρδισε πολλά βραβεία, ανάμεσά τους το Πούλιτζερ για τον Τένεσι Ουίλιαμς, και αργότερα ανέβηκε στο Λονδίνο, με σκηνοθέτη τον Λώρενς Ολίβιε και τη Βίβιαν Λη ως Μπλανς.
Ο Μπράντο και η Λη συναντήθηκαν στην κινηματογραφική εκδοχή του έργου, με σκηνοθέτη τον Ελία Καζάν, που κέρδισε τρία Όσκαρ το 1951 και έκανε μια ασύλληπτα επιτυχημένη διαδρομή. Από τότε, αυτό το αειθαλές κλασικό έργο ενέπνευσε δεκάδες θεατρικές και τηλεοπτικές εκδοχές του, μια όπερα, τρία μπαλέτα, μια παρωδία μιούζικαλ στη σειρά «Σίμσονς» και μια εκσυγχρονισμένη κινηματογραφική έκδοσή του, την «Blue Jasmine» του Γούντι Άλεν.
Η λεωφορειακή γραμμή Πόθος (Desire) λειτούργησε από το 1920 ως το 1948, στη Νέα Ορλεάνη, στις χρυσές μέρες της χρήσης των λεωφορείων ως μέσων μετακίνησης. Η διαδρομή του ήταν συγκεκριμένη, περνούσε και από την οδό Πόθου (Desire Street), ενώ η διαδρομή της Μπλανς στο έργο είναι αλληγορική, στα αδιέξοδα του πόθου και του πάθους.
«Το έργο, όμως, ήθελε να προκαλέσει»
Γεννημένος στην Αυστραλία, ο Μπένεντικτ Άντερσον δούλεψε για πολλά χρόνια στο Βερολίνο, είναι το πρόσωπο του θεάτρου τα τελευταία χρόνια στο Λονδίνο και έχει επιλέξει να ζει στην Ισλανδία. Του αρέσει να δίνει νέα ώθηση στους κλασικούς και υποστηρίζει ότι η πρόθεσή του είναι να αφυπνίσει την άγρια συναισθηματική δύναμη έργων - σταθμών, που έχουν εξελιχθεί σε άψυχα νοσταλγικά μουσειακά κείμενα.
Μετά τον δεκάωρο «Πόλεμο των ρόδων», ένα κολάζ από τα ιστορικά έργα του Σαίξπηρ, και την τεράστια επιτυχία των «Τριών αδελφών» του Τσέχοφ στο Λονδίνο, καταπιάστηκε με το «Λεωφορείο», για το οποίο αναφέρει χαρακτηριστικά: «Είναι ένα έργο, που αγαπώ περισσότερο από κάθε άλλο. Όλα τα “Λεωφορεία” που είχα δει ήταν γεμάτα από λεπτομέρειες της εποχής, νεκρά, γλυκανάλατα, φορτωμένα με μια φετιχιστική ρομαντική ατμόσφαιρα της Νέας Ορλεάνης του ’40. Στοιχεία που κάνουν το έργο συμβατικό και το προδίδουν. Το έργο, όμως, ήθελε να προκαλέσει. Το διάλεξα, γιατί, όπως πολλά σπουδαία έργα, είναι ένα σύμπαν από μόνο του. Περιέχει ισχυρές δηλώσεις για το τι σήμαινε να είσαι ζωντανός την εποχή που γράφτηκε και τι σημαίνει να είσαι ένα ανθρώπινο ον στον σημερινό κόσμο».
Ταυτότητα παράστασης
Σκηνοθεσία: Benedict Andrews, σκηνικά: Magda Willi, κοστούμια: Victoria Behr, φωτισμοί: Jon Clark, ηχος: Paul Arditti, μουσική: Alex Baranowski, κάστινγκ στη Βρετανία: Maggie Lunn CDG & Camilla Evans CDG, κάστινγκ στις ΗΠΑ: Jim Carnahan CSA. Ερμηνεύουν: Gillian Anderson, Ben Foster, Vanessa Kirby, Clare Burt, Lachele Carl, Branwell Donaghey, Otto Farrant, Nicholas Gecks, Troy Glasgow, Stephanie Jacob, Corey Johnson, Claire Prempeh.
Πληροφορίες
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών - Αίθουσα «Αλεξάνδρα Τριάντη»: Βασ. Σοφίας και Κόκκαλη, Αμπελόκηποι - Αθήνα, τηλ.: 210 7282333. Τιμές εισιτηρίων: κανονικό: 14 ευρώ, φοιτητικό: 7 ευρώ.
naftemporiki.gr