Συνταγματική έκρινε το Β' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας την έκτακτη ειδική εισφορά αλληλεγγύης, απορρίπτοντας ως αβάσιμους όλους τους ισχυρισμούς φωτοβολταϊκών εταιρειών.
Συνταγματική έκρινε το Β' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας την έκτακτη ειδική εισφορά αλληλεγγύης, απορρίπτοντας ως αβάσιμους όλους τους ισχυρισμούς φωτοβολταϊκών εταιρειών.
Στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο εισήχθησαν από το Διοικητικό Πρωτοδικείο Πειραιά με τη διαδικασία της πιλοτικής δίκης προσφυγές φωτοβολταικών εταιρειών, ενώ μεγάλος ήταν και ο αριθμός των εταιρειών που άσκησαν παρέμβαση υπέρ των πρώτων που είχαν προσφύγει ήδη στην Δικαιοσύνη.
Οι εταιρείες υποστήριζαν ότι ο νόμος 4093/2012 με τον οποίο επιβάλλεται έκτακτη ειδική εισφορά αλληλεγγύης στους παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας από σταθμούς ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ) και από Συμπαραγωγή Ηλεκτρισμού και Θερμότητας Υψηλής Απόδοσης (ΣΗΘΥΑ), που υπολογίζεται επί του τιμήματος των πωλήσεων ηλεκτρικής ενέργειας (αφορά τους λειτουργούντες σταθμούς και σε όσους θα ενεργοποιηθούν), είναι αντισυνταγματική και αντίθετη στο Ευρωπαϊκό νομοθετικό πλαίσιο.
Η ειδική εισφορά αλληλεγγύης υπολογίζεται ως εκατοστιαίο ποσοστό επί του, προ Φ.Π.Α., τιμήματος πώλησης ηλεκτρικής ενέργειας, που εγχέεται από τον παραγωγό ηλεκτρικής ενέργειας στο σύστημα ή το διασυνδεδεμένο δίκτυο μέσα σε συγκεκριμένο διάστημα.
Οι Σύμβουλοι Επικρατείας σε σειρά αποφάσεων τους αναφέρουν ότι σύμφωνα με τα άρθρα του Συντάγματος (4 και 78) «ο φόρος δεν αποκλείεται να βαρύνει ορισμένο μόνον κύκλο προσώπων ή πραγμάτων, εφ’ όσον πλήττει ορισμένη φορολογητέα ύλη, η οποία, κατ’ αυτό τον τρόπο, επιτρέπει την επιβάρυνση του συγκεκριμένου αυτού κύκλου φορολογουμένων βάσει γενικών και αντικειμενικών κριτηρίων που τελούν σε συνάφεια με το ρυθμιζόμενο θέμα».
Όπως επισημαίνεται στις δικαστικές αποφάσεις, «η επίμαχη εισφορά έχει το χαρακτήρα φόρου επί των συναλλαγών», καθώς επιβάλλεται επί ποσού που προκύπτει από συναλλαγή, δηλαδή επί του προς ΦΠΑ τιμήματος των πωλήσεων ηλεκτρικής ενέργειας που εγχέεται από τον παραγωγό ηλεκτρικής ενέργειας στο σύστημα ή το διασυνδεδεμένο δίκτυο.
Ακόμα, σημειώνουν οι δικαστές ότι «το γεγονός της σύναψης συμβάσεων πώλησης ηλεκτρικής ενέργειας με τίμημα καθορισμένο από τον νόμο δεν συνεπαγόταν το αφορολόγητο τούτου και δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι οι διατάξεις του άρθρου πρώτου του νόμου 4093/2012 που προβλέπουν την εισφορά αυτή, αντίκεινται στο άρθρο 5 παράγραφος 1 του Συντάγματος».
Οι δικαστές έκριναν επίσης ότι η επιβολή της επίμαχης ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης «όπως διαμορφώνεται στον νόμο, με προσδιορισμό, δηλαδή, των συντελεστών αυτής» συνάπτεται «με γενικά και αντικειμενικά κριτήρια που τελούν σε συνάφεια με το ρυθμιζόμενο θέμα και δεν υπερβαίνει τα όρια της διακριτικής ευχέρειας του νομοθέτη να καθορίζει τον ενδεδειγμένο εκάστοτε τρόπο φορολόγησης διαφόρων κατηγοριών φορολογουμένων, ούτε παραβιάζει τις συνταγματικές διατάξεις και αρχές».
Τονίζουν ακόμη ότι η επίμαχη εισφορά «συνιστά ανεκτό κατά την έννοια του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) περιορισμό της περιουσίας».