Οι περισσότερες από τις σημαντικές χώρες-παραγωγούς σιτηρών και λαχανικών αναμένονται να κατακλυστούν από παράσιτα τις επόμενες τρεις δεκαετίες εάν συνεχιστούν οι σημερινές τάσεις, προειδοποιεί νέα έρευνα του Πανεπιστημίου του Έξετερ.
Οι περισσότερες από τις σημαντικές χώρες-παραγωγούς σιτηρών και λαχανικών αναμένονται να κατακλυστούν από παράσιτα τις επόμενες τρεις δεκαετίες εάν συνεχιστούν οι σημερινές τάσεις, προειδοποιεί νέα έρευνα του Πανεπιστημίου του Έξετερ.
Η μελέτη περιγράφει τα μοτίβα και τις τάσεις εξάπλωσης των παρασίτων των καλλιεργειών, χρησιμοποιώντας παγκόσμιες βάσεις δεδομένων για να υπολογίσει τους αριθμούς παρασίτων και τον αριθμό των χωρών που αυτά θα προσβάλουν.
Τα παράσιτα περιλαμβάνουν μύκητες, βακτήρια, ιούς, έντομα, σκουλήκια και άλλους μικροοργανισμούς. Οι ερευνητές προσδιόρισαν τα παράσιτα που είναι πιο πιθανά να εξαπλωθούν γρηγορότερα, όπως τον μύκητα Blumeria graminis και τον ιό tristeza των κίτρων και τρία είδη νηματωδών των οποίων οι προνύμφες μολύνουν τις ρίζες χιλιάδων διαφορετικών ειδών φυτών.
Οι μύκητες αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή για τις καλλιέργειες, όντες περισσότερο εξαπλωμένοι, παρά το μικρότερο εύρος ξενιστών που τους φιλοξενούν.
Η μελέτη εξέτασε τις τρέχουσες διανομές 1.901 παρασίτων και παθογόνων και επιπλέον τις ιστορικές καταγραφές και παρατηρήσεις 424 ειδών, χρησιμοποιώντας αρχεία από το 1822 έως σήμερα.
«Καταγράφοντας και κατανοώντας τη διανομή των παρασίτων των καλλιεργειών, φτάνουμε ένα βήμα πιο κοντά στο να διατηρήσουμε την ικανότητα μας να θρέψουμε έναν ολοένα αυξανόμενο παγκόσμιο πληθυσμό», δήλωσε ο Τίμοθι Χολμς του Διεθνούς Κέντρου Γεωργίας και Βιοεπιστημών. «Η ελπίδα είναι να μετατρέψουμε τα δεδομένα αυτά σε θετική δράση», πρόσθεσε.
Η έρευνα υποστηρίζει τα ευρήματα προηγούμενων μελετών που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής στη γεωργία. Επιπλέον, η συνεχής εξέλιξη νέων παθογόνων παραλλαγών των παρασίτων δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο τις προσπάθειες αντιμετώπισής τους, σύμφωνα με την Σάρα Γκερ, μέλος της επιστημονικής ομάδας.
«Η εμφάνιση νέων, εξελιγμένων και πιο επιθετικών παθογόνων ευνοείται από το αυξημένο μέγεθος του συνολικού πληθυσμού παρασίτων και από τους σύντομους κύκλους ζωής που τους χαρακτηρίζουν», πρόσθεσε.