Αλλεργιολόγοι προειδοποιούν για ένα είδος τσιμπουριού του οποίου το τσίμπημα μπορεί να προκαλέσει ξαφνικά αλλεργία στο κόκκινο κρέας.
Αλλεργιολόγοι προειδοποιούν για ένα είδος τσιμπουριού του οποίου το τσίμπημα μπορεί να προκαλέσει ξαφνικά αλλεργία στο κόκκινο κρέας.
Το παράξενο αυτό πρόβλημα καταγράφηκε αρχικά μόλις πριν από λίγα χρόνια, όμως τα περιστατικά ολοένα και πληθαίνουν στις νοτιοανατολικές Πολιτείες της Αμερικής, ενώ παρόμοιες αλλεργίες έχουν καταγραφεί στις Αυστραλία, Γαλλία, Γερμανία, Σουηδία, Ισπανία, Ιαπωνία και Ν. Κορέα.
Ελάχιστοι ασθενείς τείνουν να αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο, ενώ και οι γιατροί συνήθως αργούν να τον αναγνωρίσουν. Στην Αμερική υπεύθυνο είναι το τσιμπούρι με την ονομασία Lone Star (Amblyomma americanum), στην Αυστραλία το Paralysis Tick (Ixodes holocyclus), ενώ στην Ευρώπη το λεγόμενο Castor Bean (Ixodes ricinus), το οποίο απαντάται και στη χώρα μας και μπορεί επίσης να μεταδώσει ιογενή εγκεφαλίτιδα και τη νόσο του Lyme.
Το έντομο υποκρύπτει τη γαλακτόζη-άλφα-1,3-γαλακτόζη (άλφα-γαλακτόζη για λόγους συντομίας), η οποία βρίσκεται επίσης στο κόκκινο κρέας αλλά όχι στον άνθρωπο και άλλα πρωτεύοντα.
Κατά κανόνα δεν υπάρχει πρόβλημα όταν οι άνθρωποι την αντιμετωπίζουν μέσω φαγητού το οποίο περνάει τη διαδικασία της πέψης. Ωστόσο το τσίμπημα του τσιμπουριού πυροδοτεί μία αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος, και σε αυτή την κατάσταση ο οργανισμός αντιλαμβάνεται την άλφα-γαλακτόζη που μεταδίδεται στο αίμα και το δέρμα ως ξένο σώμα, και παράγει αντισώματα να την αντιμετωπίσει. Αυτή η διαδικασία προκαλεί αλλεργική αντίδραση την επόμενη φορά που το άτομο καταναλώσει κρέας που περιέχει άλφα-γαλακτόζη.
Οι γιατροί δε γνωρίζουν ακόμα εάν η επίκτητη αυτή αλλεργία είναι μόνιμη. Κάποιοι ασθενείς εμφανίζουν μείωση στη συγκέντρωση των συγκεκριμένων αντισωμάτων, αν και είναι λογικό να αποφεύγουν το κρέας εάν είχαν σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις στο παρελθόν. Η λογική λέει πως με την πάροδο του χρόνου η αλλεργία υποχωρεί, όμως ένα νέο τσίμπημα μπορεί να την πυροδοτήσει εκ νέου.
Οι αλλεργικές αντιδράσεις αντιμετωπίζονται με αντιισταμινικά για την ανακούφιση συμπτωμάτων όπως ο κνησμός, ενώ πιο σοβαρά συμπτώματα πολλές φορές χρειάζονται χορήγηση αδρεναλίνης (επινεφρίνης).