Ανάλυση των σωματικών γνωρισμάτων των θηροπόδων δεινοσαύρων έδειξε πως η διαδικασία σμίκρυνσής τους ξεκίνησε περίπου 50 εκατομμύρια χρόνια πριν την εμφάνιση του Αρχαιοπτέρυγος, του πρώτου καταγεγραμμένου πτηνού.
Ανάλυση των σωματικών γνωρισμάτων των θηροπόδων δεινοσαύρων έδειξε πως η διαδικασία σμίκρυνσής τους ξεκίνησε περίπου 50 εκατομμύρια χρόνια πριν την εμφάνιση του Αρχαιοπτέρυγος, του πρώτου καταγεγραμμένου πτηνού.
Τα θηρόποδα (ή θηριόποδα) αποτελούν υπόταξη σαρκοφάγων δεινοσαύρων στην παλαιοζωολογία με μικρό κεφάλι και κοφτερά δόντια. Η υπόταξη περιλαμβάνει πέντε οικογένειες: πλατεοσαυρίδες, ζαγκλοδοντίδες, αγχισαυρίδες, μεγαλοσαυρίδες και σπινοσαυρίδες. Κυριότεροι αντιπρόσωποι, πέραν από τον ιδιαίτερα δημοφιλή τυραννόσαυρο, ήταν o πλατεόσαυρος, ο αγχίσαυρος, ο μεγαλόσαυρος και ο κερατόσαυρος.
Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου της Αδελαΐδας, τα θηρόποδα συρρικνώθηκαν δώδεκα φορές, από τα 163 κιλά στα 800 γραμμάρια, προτού καταλήξουν στην τελική μορφή τους ως πτηνά, ενώ ήταν οι μόνοι δεινόσαυροι που υπέστησαν αυτή τη σημαντική αλλαγή.
Προηγούμενες έρευνες είχαν υποδείξει πως τα θηρόποδα μείωσαν το μέγεθός τους σε κάποια φάση της εξέλιξής του και κατέληξαν σε πτηνά, όμως οι αλλαγές μεγέθους στην ιστορία της εξέλιξης των δεινοσαύρων ήταν πολύ συχνές και η επιστημονική ομάδα ήθελε να εξακριβώσει τη μοναδικότητα της συγκεκριμένης δραματικής αλλαγής.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν αναλυτικά εργαλεία που αρχικά αναπτύχθηκαν από μοριακούς βιολόγους για την έρευνα της εξέλιξης ιών, και εξέτασαν πάνω από 1500 σωματικά γνωρίσματα και χαρακτηριστικά 120 καταγεγραμμένων ειδών θηροπόδων και αρχαίων πτηνών.
Τα ευρήματα της έρευνας δείχνουν πως οι συγκεκριμένες οικογένειες δεινοσαύρων ξεκίνησαν να συρρικνώνονται με γοργούς ρυθμούς πριν από 200 εκατομμύρια χρόνια. Οι πρόγονοι των πτηνών ανέπτυξαν επίσης φτερά, κλείδες και φτέρωμα τέσσερις φορές πιο γρήγορα από ότι άλλοι δεινόσαυροι, γεγονός που υποδεικνύει αισθητά πιο καινοτόμο εξέλιξη, η οποία τους βοήθησε να επιβιώσουν.
«Το να είναι μικρότεροι και ελαφρύτεροι στη γη των γιγάντων, με ταχέως εξελισσόμενες ανατομικές προσαρμογές, παρείχε στους προγόνους των πτηνών νέες οικολογικές δυνατότητες, όπως την ικανότητα να σκαρφαλώνουν στα δέντρα, να γλιστρούν και να πετάνε», δήλωσε ο Μάικ Λη, επικεφαλής της έρευνας.
«Σε τελική ανάλυση, αυτή η εξελικτική ευελιξία βοήθησε τα πουλιά να επιβιώσουν από την θανατηφόρα σύγκρουση με το μετεωρίτη που σκότωσε όλους τους δεινόσαυρους-ξαδέλφια τους», πρόσθεσε.