Τα παιχνίδια «ανοικτού κόσμου»/ sandbox (όπως η διάσημη σειρά Elder Scrolls, με τελευταίο το Skyrim) ήταν ανέκαθεν ιδιαίτερα δημοφιλή, καθώς έδιναν στον παίκτη μία πρωτόγνωρη ελευθερία, επιτρέποντάς του να κινηθεί και να εξερευνήσει έναν εικονικό μεν, λεπτομερή δε, κόσμο. Αναλόγως το τεχνολογικό επίπεδο και τα μέσα των δημιουργών, οι κόσμοι αυτοί μπορούσαν να είναι από σχετικά στοιχειώδεις μέχρι πραγματικά «ζωντανές» εμπειρίες, που «λειτουργούσαν» αδιάλειπτα, «απορροφώντας» μέσα τους τον παίκτη.
Τα παιχνίδια «ανοικτού κόσμου»/ sandbox (όπως η διάσημη σειρά Elder Scrolls, με τελευταίο το Skyrim) ήταν ανέκαθεν ιδιαίτερα δημοφιλή, καθώς έδιναν στον παίκτη μία πρωτόγνωρη ελευθερία, επιτρέποντάς του να κινηθεί και να εξερευνήσει έναν εικονικό μεν, λεπτομερή δε, κόσμο. Αναλόγως το τεχνολογικό επίπεδο και τα μέσα των δημιουργών, οι κόσμοι αυτοί μπορούσαν να είναι από σχετικά στοιχειώδεις μέχρι πραγματικά «ζωντανές» εμπειρίες, που «λειτουργούσαν» αδιάλειπτα, «απορροφώντας» μέσα τους τον παίκτη.
Οι δημιουργοί του No Manʼs Sky για το PlayStation 4 σκοπεύουν να πάνε όχι ένα, αλλά πολλά βήματα παραπέρα: όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του MIT Technology Review, το παιχνίδι της αγγλικής Hello Games διαθέτει ένα ολόκληρο σύμπαν, στο οποίο κάθε πέτρα, λουλούδι, δέντρο, πλάσμα και πλανήτης έχει «παραχθεί διαδικαστικά» (procedural generation) για την δημιουργία μίας τεράστιας «πλατφόρμας» όπου λαμβάνει χώρα το παιχνίδι.
Κατά τον Σον Μάρεϊ, έναν εκ των δημιουργών του παιχνιδιού, εάν κάποιος παίκτης επισκεπτόταν έναν εικονικό πλανήτη κάθε δευτερόλεπτο, «ο Ήλιος μας θα είχε πεθάνει πριν καταφέρει να τους δει όλους».
«Προσπαθούμε να κάνουμε πράγματα που δεν έχουν γίνει στο παρελθόν. Κανένα παιχνίδι δεν έχει καταστήσει δυνατό το να μπορεί να προσεδαφιστεί σε έναν πλανήτη και αυτός να είναι κανονικού μεγέθους πλανήτη, με τη ζωή, την οικολογία του, τις λίμνες, τις σπηλιές, τους καταρράκτες και τα φαράγγια του, και στη συνέχεια να μπορεί να απογειωθεί και να πετάξει απρόσκοπτα από την ατμόσφαιρα, βγαίνοντας ξανά στο Διάστημα. Είναι μια τεράστια πρόκληση».
To procedural generation, στο οποίο το τοπίο ενός παιχνιδιού δεν παράγεται από την «πένα» ενός καλλιτέχνη αλλά από αλγορίθμους, κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το δημοφιλές Minecraft, όπου δημιουργείται ένας νέος, μοναδικός κόσμος για κάθε παίκτη όποτε ξεκινά κάποιος ένα νέο παιχνίδι. Ωστόσο το No Manʼs Sky φιλοδοξεί να κινηθεί σε άλλο επίπεδο, καθώς το σύμπαν του θα αποτελείται από δεκάδες εκατομμύρια πλανήτες- ο καθένας μοναδικός, καθώς θα «παράγεται» μόλις ανακαλύπτεται από τον παίκτη, θα υπάγεται στους «νόμους»/ κανόνες του ηλιακού συστήματος στο οποίο βρίσκεται και θα υπόκειται στη φυσική φθορά. Επίσης, τα πλάσματα τα οποία κατοικούν στο σύμπαν θα αναπαράγονται και μεταλλάσσονται όσο προχωρεί το παιχνίδι- συνθέτοντας ένα εγχείρημα έκτασης άνευ προηγουμένου στο αντικείμενο.
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, οι τεχνολογικές προκλήσεις είναι πολλές, και μία εξ αυτών το κατά πόσον είναι δυνατόν να δοκιμαστεί ένα σύμπαν τέτοιας έκτασης κατά την ανάπτυξή του. Επί της παρούσης χρησιμοποιούνται virtual testers- αυτόματα bots τα οποία περιπλανιούνται, τραβούν screenshots και τις αποστέλλουν στους δημιουργούς. Επίσης, αν και το No Manʼs Sky θα μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι άπειρου μεγέθους, αυτό ισχύει και για τους παίκτες, οι οποίοι δεν είναι σε καμία περίπτωση άπειροι- οπότε για να αποφευχθεί το ενδεχόμενο ο παίκτης να μην συναντήσει κανέναν άλλο παίκτη κατά τα ταξίδια του, το παιχνίδι θα ξεκινά με όλους τους παίκτες στον ίδιο γαλαξία (αν και ο καθένας στον δικό του πλανήτη), με κοινό στόχο το ταξίδι στο κέντρο του. Από εκεί και πέρα, θα μπορούν να συναντιούνται, να εμπορεύονται, να πολεμούν και να εξερευνούν. «Δεν ξέρουμε εάν θα συνεργάζονται, θα συναθροίζονται ή θα φύγουν προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Ξέρω ότι στους παίκτες δεν αρέσει να ακούνε ότι δεν ξέρουμε τι θα συμβεί, αλλά αυτό είναι το συναρπαστικό της όλης υπόθεσης: το παιχνίδι είναι ένα τεράστιο πείραμα».
Μεταξύ των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του παιχνιδιού είναι και το ότι όταν κάποιος ανακαλύπτει έναν νέο πλανήτη, ανεβαίνει στη μεγαλύτερη κορυφή του, ή βρίσκει ένα νέο είδος ζώου ή φυτού, θα μπορεί να «ανεβάζει» την ανακάλυψή του στους servers του παιχνιδιού, αφήνοντας το δικό του «αποτύπωμα» στα ιστορικά του No Manʼs Land, όπως οι μεγάλοι εξερευνητές του παρελθόντος. Επίσης, θα υπάρχει και η δυνατότητα κατάδειξης ενός πλανήτη ως τοξικού ή ραδιενεργού ή απλά η δημιουργία υποδείξεων σχετικά με την ζωή που συναντάται σε αυτόν. Παράλληλα, στοιχεία όπως η υγρασία ή το φως σε έναν πλανήτη θα καθορίζονται από παράγοντες όπως η απόσταση από το άστρο στο κέντρο του ηλιακού συστήματος, καθώς και τη φύση του (για παράδειγμα, εάν είναι κόκκινος γίγαντας ή νάνος κτλ).
Σε κάθε περίπτωση, το No Manʼs Land έχει δημιουργήσει προσδοκίες, καθώς στην Ε3 στο Λος Άντζελες η σχετική παρουσίαση έγινε δεκτή με ενθουσιασμό.