Οι wearable ηλεκτρονικές συσκευές αναμένεται να «δουν» σημαντική εξάπλωση μέσα στα προσεχή χρόνια, ακολουθώντας στα βήματα της «έκρηξης» των φορητών- ωστόσο μέχρι τώρα δεν φαίνεται να έχει έρθει αυτή η στιγμή. Αυτό ενδεχομένως να αλλάξει χάρη στη δουλειά δύο ιαπώνων ερευνητών, οι οποίοι δουλεύουν πάνω σε συσκευές «force display», οι οποίες δημιουργούν την ψευδαίσθηση άσκησης δύναμης.
Οι wearable ηλεκτρονικές συσκευές αναμένεται να «δουν» σημαντική εξάπλωση μέσα στα προσεχή χρόνια, ακολουθώντας στα βήματα της «έκρηξης» των φορητών- ωστόσο μέχρι τώρα δεν φαίνεται να έχει έρθει αυτή η στιγμή. Αυτό ενδεχομένως να αλλάξει χάρη στη δουλειά δύο ιαπώνων ερευνητών, οι οποίοι δουλεύουν πάνω σε συσκευές «force display», οι οποίες δημιουργούν την ψευδαίσθηση άσκησης δύναμης.
Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του ΜΙΤ Technology Review, οι δύο ερευνητές (Τομοχίρο Αμεμίγια και Χιροάκι Γκόμι) θα παρουσιάσουν μικροσκοπικές φορητές συσκευές τέτοιου τύπου (Traxion και Buru-Navi3) τον επόμενο μήνα στην ετήσια διάσκεψη SIGGRAPH στο Βανκούβερ. Οι δύο συσκευές εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι ένα αντικείμενο το οποίο δονείται γίνεται «αντιληπτό»/ αισθητό σαν να «τραβάει» ή να «σπρώχνει» όταν κάποιος το κρατά. Αυτό θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σε εφαρμογές gaming ή πλοήγησης (για παράδειγμα, μέσω ενός συστήματος πλοήγησης στο κινητό το οποίο «ωθεί»/ «τραβάει» το χέρι σας προς την επιθυμητή κατεύθυνση), ανοίγοντας παράλληλα τον δρόμο για περαιτέρω χρήση σε φορητές/ wearable συσκευές.
Ο Αμεμίγια, του NTT Communication Science Laboratories, ξεκίνησε το πρόγραμμα Buru-Navi το 2004, αρχικά ως έναν τρόπο διερεύνησης του πώς ο εγκέφαλος «διαχειρίζεται» ψευδαισθήσεις. Το αρχικό πρωτότυπο είχε το μέγεθος βιβλίου και περιείχε έναν μηχανισμό στροφαλοφόρου άξονα που παρήγαγε δόνηση. Τότε ο Αμερίγια ανακάλυψε πως όταν οι δονήσεις λάμβαναν χώρα ασύμμετρα σε συχνότητα των 10 hertz – με τον μηχανισμό να επιταχύνει προς μία κατεύθυνση και μετά να επιστρέφει στη θέση του πιο αργά- προέκυπτε μία αίσθηση τραβήγματος.
Σε συνεργασία με τον Γκόμι, ο Αμεμίγια συνέχισε να τροποποιεί και να συρρικνώνει τη συσκευή, η οποία πλέον έχει το μέγεθος μιας τάπας μπουκαλιού κρασιού. Όταν ο χρήστης την κρατά στα δάχτυλά του, το Buru-Navi3 δημιουργεί την ψευδαίσθηση άσκησης δύναμης προς μία κατεύθυνση, προς την κατεύθυνση του χρήστη ή μακριά από αυτόν, ανάλογα με τον προσανατολισμό της συσκευής. Η δεύτερη συσκευή (Traxion) αναπτύχθηκε μέσα στο τελευταίο έτος στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο από ομάδα με επικεφαλής τον Τζουν Ρεκιμότο.
Και οι δύο συσκευές δημιουργούν μία αίσθηση/ δύναμη τραβήγματος αρκετά ισχυρή ώστε να καθοδηγήσει έναν χρήστη που έχει δεμένα τα μάτια σε ένα μονοπάτι ή γύρω από γωνίες. Τέτοιου είδους εφαρμογές θα μπορούσαν να φέρουν πραγματική επανάσταση στον χώρο των wearables, όπως τα «έξυπνα ρολόγια» που ετοιμάζουν μεγάλες εταιρείες του χώρου της τεχνολογίες.
Στον τομέα της απτικής τεχνολογίας (haptics) διεξάγονται έρευνες εδώ και χρόνια, ωστόσο, όπως αναφέρει στο ΜΙΤ Technology Review o Βίνσεντ Χέιγουορντ, ερευνητής απτικής του Université Pierre-et-Marie-Curie, πλέον η εν λόγω τεχνολογία φτάνει σε «κρίσιμη μάζα». «Πολλοί άνθρωποι δοκιμάζουν πολλές ιδέες, έτσι ώστε αρχίζει να αλλάζει η ισορροπία μεταξύ καινοτομίας και πρακτικής εφαρμογής».