Οι παλμοί των άστρων και ιδιαίτερα των νεαρότερων από αυτά, μπορούν να βοηθήσουν για την πιο ακριβή χρονολόγηση της ηλικίας τους, σύμφωνα με μία έρευνα που δημοσιεύει το περιοδικό Science. Mε τον τρόπο αυτό η αστρική σεισμογραφία μπορεί να αποτελέσει ένα ακόμη εργαλείο στη διάθεση των αστρονόμων για τη μελέτη των περιοχών που φανερώνουν έντονη παραγωγή νέων άστρων αλλά και του μηχανισμού της γέννησής τους.
Οι παλμοί των άστρων και ιδιαίτερα των νεαρότερων από αυτά, μπορούν να βοηθήσουν για την πιο ακριβή χρονολόγηση της ηλικίας τους, σύμφωνα με μία έρευνα που δημοσιεύει το περιοδικό Science. Mε τον τρόπο αυτό η αστρική σεισμογραφία μπορεί να αποτελέσει ένα ακόμη εργαλείο στη διάθεση των αστρονόμων για τη μελέτη των περιοχών που φανερώνουν έντονη παραγωγή νέων άστρων αλλά και του μηχανισμού της γέννησής τους.
Αντίθετα από τον Ήλιο, υπάρχουν μεταβλητοί αστέρες που εναλλάσσουν τη φωτεινότητά τους, είτε με περιοδικό είτε με ακανόνιστο τρόπο, κάτι που προκαλεί η ροή ενέργειας στο εσωτερικό τους. Η έρευνα εστίασε σε 34 άστρα μεσαίου μεγέθους (1.5-4 φορές μεγαλύτερα σε μάζα από τον Ήλιο), που είχαν όλα μία περιοδική μεταβλητή φωτεινότητα με περίοδο μεταξύ 15 λεπτών και πέντε ωρών.
Τα μισά περίπου από τα άστρα παρατηρήθηκαν μέσω του καναδικού διαστημικού σκάφους MOST ενώ για τη συλλογή δεδομένων από τα υπόλοιπα επιστρατεύτηκαν επίγεια τηλεσκόπια και το γαλλικό διαστημικό τηλεσκόπιο COROT, το οποίο σταμάτησε να λειτουργεί μόλις τον περασμένο Ιούνιο.
Στο δείγμα αυτό οι ερευνητές εντόπισαν μία συσχέτιση μεταξύ της ηλικίας ενός άστρου και της μεταβολής της λαμπρότητάς του. Ειδικότερα, βρήκαν πως τα άστρα τη στιγμή που βρίσκονται κοντά στην πυροδότηση των πυρηνικών αντιδράσεων στο εσωτερικό τους, αρχίζουν να πάλλονται με πιο γρήγορο ρυθμό.
Στη συνέχεια η ομάδα εφάρμοσε τη νέα της μέθοδο στην περίπτωση ενός αστρικού σμήνους από νέα άστρα, του NGC 2264, υπολογίζοντας πως στη συγκεκριμένη περιοχή γεννιούνται νέα άστρα για πολύ περισσότερο καιρό από ότι νομίζαμε μέχρι σήμερα.
Θα χρειαστεί πάντως περισσότερος χρόνος προτού γενικευτούν τα αποτελέσματα αυτά ώστε να συμπεριλαμβάνουν και άλλους τύπους άστρων όπως τα πολύ μεγαλύτερα σε μέγεθος από τον Ήλιο. Με τη βελτίωση της τεχνικής θα μειωθούν επίσης τα στατιστικά σφάλματα στον προσδιορισμό της ηλικίας των άστρων κάτι ιδιαίτερα σημαντικό ειδικά στα πολύ νεαρά άστρα, όπου για την ώρα το σφάλμα είναι συγκρίσιμο με την ηλικία τους.
Στο μέλλον οι ερευνητές ευελπιστούν να μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ, το οποίο στην ανανεωμένη αποστολή του θα στραφεί προς “μαιευτήρια” νέων άστρων ενώ σε βάθος χρόνου το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο PLATO θα είναι σε θέσει να δώσει πολλές περισσότερες πληροφορίες για τη σύνδεση των παλμών των άστρων με την ηλικία τους.