Η 56χρονη Σάρον Στόουν περπάτησε στο κόκκινο χαλί, εντυπωσιάζοντας τους πάντες στο 67ο κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών. Η διάσημη ηθοποιός βρέθηκε στο Φεστιβάλ, για να παρακολουθήσει την πρεμιέρα της ταινίας του Μισέλ Χαζαναβίσιους.
Η 56χρονη Σάρον Στόουν περπάτησε στο κόκκινο χαλί, εντυπωσιάζοντας τους πάντες στο 67ο κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών. Η διάσημη ηθοποιός βρέθηκε στο Φεστιβάλ, φορώντας ένα μαύρο μίνι φόρεμα του οίκου Emilio Pucci, για να παρακολουθήσει την πρεμιέρα της ταινίας «The Search» του Μισέλ Χαζαναβίσιους.
Η ταινία μάς μεταφέρει στην Τσετσενία που έχει πληγεί από τον πόλεμο. Εκεί μια Γαλλίδα εργαζόμενη σε ΜΚΟ βρίσκει ένα αγόρι που έχει χάσει την οικογένειά του και προσπαθεί να το ξαναφέρει σε επαφή με τη μητέρα του. Ο βραβευμένος σκηνοθέτης του καταπληκτικού νουάρ « The Artist» έκανε στροφή 180 μοιρών κι από την κωμωδία μεταπήδησε στο σκληρό δράμα, με φόντο τη δεύτερη εισβολή των Ρώσων στη Τσετσενία.
Οι προβολές του Φεστιβάλ συνεχίστηκαν με την ιστορία του Ιρλανδού ακτιβιστή σοσιαλιστή Τζίμι Γκράλτον, που αφηγείται η ταινία «Jimmy’s Hall» του Βρετανού σκηνοθέτη Κεν Λόουτς.
Κομητεία Λέιτριμ, 1932. Δεκατρία χρόνια μετά τον πόλεμο με τους Βρετανούς για την αυτονομία και δέκα μετά τον αιματηρό εμφύλιο ανάμεσα σε όσους συμφώνησαν με τους όρους των Άγγλων και όσους ένιωσαν πικρή την ήττα και το ξεπούλημα, η χώρα προσπαθεί να ξανασταθεί στα πόδια της, ανεξάρτητη, ελεύθερη, με νέες ιδέες. Οι εξόριστοι επιστρέφουν στα σπίτια τους. Ανάμεσά τους κι ο Τζίμι Γκράλτον, ο χαρισματικός ηγέτης της Αριστεράς.
Ο Γκράλτον πετυχαίνει με την επιστροφή του να ξαναφτιάξει το εγκαταλειμμένο Χωλ, όπου η κοινότητα της περιοχής του μπορούσε να μάθει να ζωγραφίζει, να διαβάζει ποίηση, να ακούει μουσική, να κάνει όνειρα και, πάνω απ’ όλα, να χορεύει και να απαιτεί τα δικαιώματά της. Η ιστορία αναφέρεται σε μια εποχή με ανεργία, φτώχια και όλα τα επακόλουθα της οικονομικής κρίσης.
Όπως ανάφερε ο Λόουτς στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε τη δημοσιογραφική προβολή της ταινίας του, «για μένα η ιστορία αυτή καταρρίπτει την άποψη ότι η Αριστερά είναι βαρετή και εναντιώνεται στο γλέντι και τη διασκέδαση. Το έκανε στην περίπτωση του Τζίμι Γκράλτον και εξακολουθεί να το κάνει. Ταυτόχρονα δείχνει πως η οργανωμένη θρησκεία βρίσκει κοινό έδαφος με τους οικονομικούς παράγοντες. Σήμερα, η εκκλησία, με τα διάφορα σκάνδαλα, έχασε τη δύναμή της, αλλά την εποχή που εκτυλίσσεται η ιστορία μας η εξουσία της εκκλησίας ήταν ολοκληρωτική- οι παπάδες είχαν τέτοια δύναμη, που κατά κάποιο τρόπο, θεωρούνταν μάγοι».
naftemporiki.gr