Επιστήμονες του ερευνητικού κέντρου Μαξ Πλανκ στο Αμβούργο της Γερμανίας κατάφεραν να μετατρέψουν στιγμιαία ένα μονωτικό υλικό σε υπεραγωγό σε θερμοκρασία δωματίου χρησιμοποιώντας παλμούς υπέρυθρης ακτινοβολίας, ανοίγοντας έτσι νέους δρόμους στη διάδοση των εφαρμογών των υπεραγώγιμων υλικών.
Επιστήμονες του ερευνητικού κέντρου Μαξ Πλανκ στο Αμβούργο της Γερμανίας κατάφεραν να μετατρέψουν στιγμιαία ένα μονωτικό υλικό σε υπεραγωγό σε θερμοκρασία δωματίου χρησιμοποιώντας παλμούς υπέρυθρης ακτινοβολίας, ανοίγοντας έτσι νέους δρόμους στη διάδοση των εφαρμογών των υπεραγώγιμων υλικών.
Οι υπεραγωγοί έχουν την ιδιότητα να επιτρέπουν τη ανεμπόδιστη διέλευση ηλεκτρικού ρεύματος από το εσωτερικό τους, παρουσιάζοντας στην πράξη μηδενική ηλεκτρική αντίσταση.
Κάτι τέτοιο είναι πολύ χρήσιμο εάν αναλογιστεί κανείς πως ακόμη και στους συνήθεις αγωγούς μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος υπάρχουν ενεργειακές απώλειες της τάξης του 6%, ενώ διατάξεις στις οποίες είναι απαραίτητη η παρουσία πολύ μεγάλων ηλεκτρικών ρευμάτων (ο LHC στο CERN για παράδειγμα) πρέπει αναγκαστικά να λειτουργούν σε συνθήκες υπεραγωγιμότητας γιατί αλλιώς είναι αδύνατη η απαγωγή της θερμότητας από το σύστημα.
Ορισμένα μέταλλα φανερώνουν υπεραγώγιμες ιδιότητες σε πολύ χαμηλές θεμοκρασίες, της τάξης των -270ο C, ενώ υπάρχουν και κεραμικά υλικά που μετατρέπονται σε υπεραγωγούς στις σχετικά υψηλότερες θερμοκρασίες των -135ο C, καθιστώντας δύσκολη την πρακτική τους εφαρμογή.
Στη νέα έρευνα, οι ερευνητές του εργαστηρίου της Δομής και της Δυναμικής της Ύλης του ινστιτούτου Μαξ Πλανκ εστίασαν σε ένα οξείδιο του χαλκού με το χημικό τύπο YBa2Cu3O6.5 το οποίο είναι γνωστό πως είναι υπεραγωγός στη θερμοκρασία των -223ο C.
To υλικό αυτό μέσω του τεχνάσματος των ερευνητών να το φωτίσουν με παλμούς από υπέρυθρο φως, φανέρωσε τις υπεραγώγιμες ιδιότητές του σε συνήθεις καθημερινές θερμοκρασίες, έστω και εάν αυτό συνέβη για το απειροστά μικρό χρονικό διάστημα των μερικών τρισεκατομμυριοστών του δευτερολέπτου!
Οι ερευνητές ωστόσο είναι αισιόδοξοι πως η εξέλιξη της μεθόδου τους θα οδηγήσει σε παρατεταμένο έλεγχο της υπεραγωγιμότητας των υλικών σε υψηλές θερμοκρασίες που ίσως ακόμη και να μη χρειάζονται τη συνεχή έκθεση σε ακτινοβολία αλλά οι ιδιότητές τους να είναι είτε μόνιμες, είτε να έχουν μεγάλο χρόνο ζωής.
Η έρευνα δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό Nature Materials.