Πολιτιστικά
Κυριακή, 13 Απριλίου 2014 20:50

Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος τραγούδησε με την «παρέα» του Τσιτσάνη

Ο 83χρονος Ντίνος Χριστιανόπουλος τραγούδησε σε συναυλία που διοργάνωσαν - το απόγευμα το Σαββάτου - στο πατάρι του βιβλιοπωλείου τους στη Θεσσαλονίκη, οι εκδόσεις «Ιανός», για τη συμπλήρωση 30 χρόνων από τον θάνατο του Βασίλη Τσιτσάνη.

«Μη βλέπετε διάφορους γελοίους που εμφανίζονται ως ρεμπετολόγοι. Αυτοί ανακατεύουν τον Τσιτσάνη με το παραδάκι. Αυτά, εγώ τα αποδοκιμάζω... εμείς δίνουμε συναυλίες δωρεάν. Δεν είμαι από τους πληρωμένους». Η εισαγωγή του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου στη συναυλία που διοργάνωσαν - το απόγευμα το Σαββάτου - στο πατάρι του βιβλιοπωλείου τους στη Θεσσαλονίκη, οι εκδόσεις «Ιανός», ήταν μάλλον μικρή, ολιγόλογη.

«Αφορμή» για τη συναυλία - σύμφωνα με το διοργανωτή εκδοτικό οίκο - ήταν η συμπλήρωση (στις 17 του περασμένου Ιανουαρίου) 30 χρόνων από τον θάνατο του Βασίλη Τσιτσάνη (1915-1984) και το βιβλίο «Ανθολογία τραγουδιών του Βασίλη Τσιτσάνη, με κριτικό υπόμνημα», το οποίο κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2009.

Ο 83χρονος Ντίνος Χριστιανόπουλος, εμφανώς ταλαιπωρημένος μετά την πρόσφατη πολύμηνη περιπέτεια της υγείας του, είχε κάτι καλό να πει για όλους... «Εξαιτίας μου "Η παρέα του Τσιτσάνη" ("όχι κομπανία - "παρέα" διευκρίνιζε προ 15ετίας -όταν ιδρύθηκε κι άρχισε τις εμφανίσεις της η ομάδα των μουσικών με επικεφαλής τον ποιητή) έχει ένα χρόνο να εμφανιστεί. Και αξίζει τον κόπο. Αν έχετε ακούσει καλύτερο μπουζούκι από τον Στρουθόπουλο να μου τρυπήσετε τη μύτη..», ενώ για την ερμηνεύτρια, Δώρα Στρουθοπούλου, ανέφερε πως είναι η νέα Μαρίκα Νίνου.

Για τον Βασίλη Τσιτσάνη

Για την έκδοση του «Ιανού», ο Ντίνος Χριστιανόπουλος είπε: «Είναι το καλύτερο βιβλίο μου για τον Τσιτσάνη. Μου πήρε 15 χρόνια να το ολοκληρώσω. Κινδύνεψα να πεθάνω από την υπερκόπωση. Δεν το μετάνιωσα. Άξιζε τον κόπο. Ότι άλλο έχω γράψει για τον Τσιτσάνη, το έχω αποκηρύξει. Ήταν όλα μέτρια...».

«Κολοφώνα των αρετών του ρεμπέτικου, συνθέτη που είχε παιδεία, Μακρυγιάννη του τραγουδιού» χαρακτήρισε τον Βασίλη Τσιτσάνη: «Τον συνάντησα για πρώτη φορά όταν ήμουν 11 χρονών (το 1942) στη Θεσσαλονίκη. Έξι μήνες προτού παντρευτεί. Έκτοτε - στα 42 χρόνια που ακολούθησαν ως το θάνατο του (το 1984) ήταν λιγοστές οι επικοινωνίες μας. Κάποτε του έστειλα στίχους μου να τους μελοποιήσει, μου τους επέστρεψε, δεν του άρεσαν. Με ρωτούσε για ορισμένα τραγούδια του. Του απαντούσα: «Απαράδεκτο!». Θύμωνε. Μαλώναμε πολύ όσο ζούσε ... Δεν πειράζει, τον θεωρώ κορυφαίο...».

Στη συναυλία που ακολούθησε, «Η παρέα του Τσιτσάνη» ερμήνευσε συνολικά 20 τραγούδια, ενώ οι 150 και πλέον ακροατές που κατέκλεισαν το πατάρι του βιβλιοπωλείου ήταν στην πλειονότητα τους παλιοί ρεμπέτες, και ακόμα ...φασαριόζοι ,καθώς λίγο έλειψε να γίνει παρεξήγηση στο ακροατήριο. Ανάμεσα σε παλιούς ρεμπέτες και ρεμπετολόγους, πανεπιστημιακούς και λογοτέχνες και λιγοστούς περιπατητές της οδού Αριστοτέλους που έσπευσαν απόγευμα Σαββάτου του Λαζάρου να δουν τον ποιητή που ...αναστήθηκε τραγουδώντας Τσιτσάνη, βρέθηκε και μια ομάδα νεαρών μαθητών γυμνασίου από την περιφέρεια.