Οι αποστάσεις που υπάρχουν εντός του υπουργείου Εσωτερικών και η τριβή στις σχέσεις μεταξύ του υπουργού Γιάννη Μιχελάκη και του αναπληρωτή υπουργού Λεωνίδα Γρηγοράκου είναι γνωστές εδώ και καιρό.
Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»
Οι αποστάσεις που υπάρχουν εντός του υπουργείου Εσωτερικών και η τριβή στις σχέσεις μεταξύ του υπουργού Γιάννη Μιχελάκη και του αναπληρωτή υπουργού Λεωνίδα Γρηγοράκου είναι γνωστές εδώ και καιρό.
Η διαφορετική θεώρηση για την αντιμετώπιση των πραγμάτων μεταξύ των δύο πολιτικών ήταν σαφής από την πρώτη στιγμή και αρκετοί ήταν εκείνοι που έλεγαν ότι η εξέλιξη αυτής της συνύπαρξης δεν θα είναι καλή. Παρά τις Κασσάνδρες, το σχήμα άντεξε για αρκετό καιρό, με συμβιβασμούς -κατά καιρούς- και από τις δύο πλευρές.
Παρά ταύτα, χθες στη Βουλή, με την κατάθεση και την απόσυρση της διάταξης για το μεταναστευτικό που αφορά την άμεση απέλαση των μεταναστών αν διαπιστωθεί ότι κατηγόρησαν ψευδώς ένστολο, κατέστη σαφές ότι η κατάσταση έχει πάρει διαστάσεις και υπάρχει θέμα στη λειτουργία του υπουργείου.
Ο κ. Μιχελάκης, ο οποίος συμπεριέλαβε τη διάταξη, βρισκόταν από τη μια πλευρά και ο κ. Γρηγοράκος, που ήθελε να αποσυρθεί, στην άλλη πλευρά. Η διάταξη αποσύρθηκε με παρέμβαση του ΠΑΣΟΚ τελικά.
Οπως γνωστοποιήθηκε αργότερα, η δυσλειτουργία εντός του υπουργείου είχε σαν αποτέλεσμα τη δημόσια ουσιαστικά διαφωνία της πολιτικής του ηγεσίας στη Βουλή.
Ανεξάρτητα από το ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο στην προκειμένη περίπτωση -υπάρχουν πολλές απόψεις γι’ αυτό και εξαρτάται από ποια γωνία βλέπει κάποιος το θέμα που σχετίζεται άμεσα με τις πολιτικές θέσεις του καθενός-, είναι προφανές ότι το σχήμα των «διπλών τοποθετήσεων» -υπουργός από τη Νέα Δημοκρατία, υφυπουργός από το ΠΑΣΟΚ ή το αντίθετο- δεν λειτουργεί ομαλά.
Το παράδειγμα του υπουργείου Εσωτερικών είναι η πιο κραυγαλέα περίπτωση, παρά ταύτα και σε άλλα υπουργεία που υπάρχουν ανάλογα σχήματα υποβόσκουν προβλήματα.
Ανεξαρτήτως του από ποιο κόμμα προέρχεται ο εκάστοτε υπουργός και σε ποιο υπουργείο, είναι σαφές ότι ο πολιτικός πρέπει να μπορεί να θέτει την ατζέντα που αυτός θεωρεί σωστή, να διασφαλίζει την εφαρμογή της πολιτικής που υιοθετεί και να είναι υπεύθυνος γι’ αυτή.
Οι πολιτικές θέλουν δράσεις και με αυτό το μοντέλο, πολλές δράσεις -ή αντιδράσεις- κολλάνε, με αποτέλεσμα η κατάσταση πολιτικά να μένει στάσιμη. Και η στασιμότητα, αρκετές φορές, είναι χειρότερη από το λάθος.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ - [email protected]