Το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, είχε και χθες, για μια ακόμη φορά, την τιμητική του στις διαβουλεύσεις με την τρόικα.
Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»
Το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, είχε και χθες, για μια ακόμη φορά, την τιμητική του στις διαβουλεύσεις με την τρόικα.
Εκτός από το υπουργείο Οικονομικών, το Διοικητικής Μεταρρύθμισης είναι το πιο «αγαπητό» από τους δανειστές, όλα αυτά τα τέσσερα χρόνια που βρισκόμαστε στη δίνη των μνημονίων.
Τις περισσότερες φορές η ειδησεογραφία που αφορά τις συζητήσεις αυτές εστιάζει στις απολύσεις, καθώς, όπως είναι κατανοητό, αυτό είναι το θέμα που αλλάζει -ή, για να ακριβολογούμε, ανατρέπει- τη ζωή αρκετών ανθρώπων που εργάζονται στο δημόσιο τομέα.
Ανθρώπων οι οποίοι ενδεχομένως καμία σχέση δεν έχουν ούτε και είχαν ποτέ με εκείνους που κατέστησαν το δημόσιο τομέα ένα δυσκίνητο μόρφωμα, εργαλείο εξυπηρέτησης μικροκομματικών συμφερόντων και πάρκινγκ κάθε λογής αναξιοπαθούντων.
Εύλογη λοιπόν η εστίαση εκεί, ωστόσο θυμίζει λίγο την ιστορία του πνιγμένου που πιάνεται από τα μαλλιά του. Η πραγματική αναμόρφωση θα προέλθει από ένα άλλο πεδίο, στο οποίο θα έπρεπε να δίνουμε μεγαλύτερη σημασία ως κράτος και ως κοινωνία.
Ο λόγος για την αξιολόγηση, η οποία -καθώς δεν είναι εύκολο να απαξιωθεί ευθέως από τους «επαγγελματίες αντιδρώντες», αφού έχει λογική και θέση σε κάθε φορέα που λειτουργεί σωστά- συνήθως υπονομεύεται υπογείως έως τώρα. Τη μια δεν στέλνουμε τα δικαιολογητικά, την άλλη τα κριτήρια δεν είναι όπως θα έπρεπε, την τρίτη κάτι άλλο, με αυτά και με εκείνα, τέσσερα χρόνια μετά η διαδικασία αξιολόγησης στο Δημόσιο, ακόμα προχωρά προς την εφαρμογή της.
Η σημερινή ηγεσία του ΥΔΜΗΔ έχει προχωρήσει στο θέμα των απολύσεων, της διαθεσιμότητας, της κινητικότητας και την ερχόμενη εβδομάδα θα παρουσιάσει τον τρόπο αξιολόγησης των διευθυντών του Δημοσίου. Κάλλιο αργά παρά ποτέ θα πει κανείς, αλλά και πάλι δεν τελειώνει η ιστορία.
Μετά τους διευθυντές θα πρέπει να αξιολογηθούν και οι υπάλληλοι και πάει λέγοντας. Δεν είναι εύκολο να διατυπώσει κανείς κάποια καλύτερη πρόταση, εδώ που έχουμε φτάσει.
Μπορεί ωστόσο να διατυπωθεί μια παρατήρηση που αφορά το σύνολο των κυβερνήσεων που πέρασαν από το 2010 και μετά: Σε οποιοδήποτε άλλο ανεπτυγμένο κράτος του κόσμου, πρώτα θα γίνονταν αξιολογήσεις και μετά απολύσεις.
Βέβαια, εκεί, οι αξιολογήσεις δεν θα είχαν εξαρχής χρησιμοποιηθεί ως πρόσχημα για αναβολή της αναμόρφωσης ενός κράτους που νοσεί βαριά.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ - [email protected]