Μόνον οι αδαείς περί τα τεχνάσματα της πολιτικής και οι ιδιοτελείς, που ευνόησαν κι ευλόγησαν την πρωτοβουλία των «58» για τη δημιουργία ενός πολιτικού αστερισμού - μορφώματος, υπό το βαρύγδουπο τίτλο «ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς και της δημοκρατικής παράταξης», αιφνιδιάστηκαν από το ναυάγιο της προσπάθειας, όπως αυτό επισημοποιήθηκε προχθές.
Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»
Μόνον οι αδαείς περί τα τεχνάσματα της πολιτικής και οι ιδιοτελείς, που ευνόησαν κι ευλόγησαν την πρωτοβουλία των «58» για τη δημιουργία ενός πολιτικού αστερισμού - μορφώματος, υπό το βαρύγδουπο τίτλο «ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς και της δημοκρατικής παράταξης», αιφνιδιάστηκαν από το ναυάγιο της προσπάθειας, όπως αυτό επισημοποιήθηκε προχθές.
Η «Κίνηση των 58», η πρωτοβουλία καταξιωμένων κι επιφανών ακαδημαϊκών -στην πλειονότητά τους- προσωπικοτήτων, χαιρετίστηκε, προβλήθηκε κι αντιμετωπίστηκε ως ο καταλύτης που έλειπε από το στέρφο πολιτικό γήπεδο, προκειμένου να τεθούν σε κίνηση διαδικασίες ανανέωσης της πολιτικής ζωής, διά της αποβολής από τη δρώσα πολιτική κομμάτων και πολιτικών που η τρέχουσα συγκυρία έχει στιγματίσει ως «ξοφλημένες υποθέσεις»...
Παρά την αποδεδειγμένη εμπειρία τους από τη συνάφειά τους με τις καθεστωτικές δομές και πρακτικές, οι «58» και οι υποστηρικτές - μέντορές τους, έδειξαν να περιφρονούν το αρχαίο αξίωμα ότι στην «πολιτική της πράξης» η μόνη βεβαιότητα είναι η... ήττα.
Οτι οι καλές προθέσεις μένουν απλές προθέσεις εάν δεν σαρκώνονται σε λόγο και πράξη που εκφράζει τους πολλούς, ανοίγει δρόμους και κινητοποιεί προς μια κοινή κατεύθυνση για τη θεραπεία υπαρκτών προβλημάτων.
Η δρώσα πολιτική απαιτεί πλήρη δέσμευση για καθημερινή μάχη εκεί όπου πάλλει η ζωή των ανθρώπων. Δεν είναι υπόθεση που διεκπεραιώνεται με τη συγγραφή ωραίων λόγων σε ακαδημαϊκά ησυχαστήρια, που εκφωνούνται στην ασφάλεια που προσφέρουν ελεγχόμενα ακροατήρια...
Ισως τους αδικεί, αλλά οι «58» με την εναντίωσή τους στην καθιέρωση του «σταυρού» για την εκλογή των ευρωβουλευτών, έδωσαν την εντύπωση ότι ήθελαν «με ξένα κόλλυβα να κάνουν μνημόσυνο». Κοινώς, να βάλει το ΠΑΣΟΚ τους -όποιους- ψηφοφόρους του για να εκλεγούν αυτοί στην Ευρωβουλή. Τόσο επαναστατική αλλαγή σε πρακτικές του παρελθόντος...
Αλλά οι «58» αδίκησαν εαυτούς και έπληξαν το φιλόδοξο εγχείρημά τους, όταν εμφανίσθηκαν -ή απέτυχαν να αποτρέψουν την εκδήλωσή της- ως φορείς μιας αφοριστικής, ανιστόρητης και ήκιστα πολιτικά ηθικής κατεδαφιστικής κριτικής προς το ΠΑΣΟΚ.
Φάνηκε ως να επιδίωκαν να αναβιώσουν μια κριτική, γνώριμη από την περίοδο της δεκαετίας του ‘80, επιζητώντας μια άτυπη ρεβάνς για την ατυχήσασα «ανανεωτική Αριστερά» του ΚΚΕ εσωτερικού, που ταλαιπωρήθηκε από το ΠΑΣΟΚ.
Αλλά, τριάντα χρόνια μετά, το ΠΑΣΟΚ, του οποίου η ηγεσία, οι βουλευτές και τα στελέχη έγιναν παρανάλωμα για να μην καεί η χώρα, θα άξιζε του σεβασμού τους. Τουλάχιστον...
Δ. Η. ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ - [email protected]