Να ξεπεράσει η κυβέρνηση την «ενοχική της παθητικότητα» και να απαιτήσει απαντήσεις στα καίρια ζητήματα του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, ζητεί με επίκαιρη ερώτησή του προς τον υπουργό Οικονομίας ο ανεξάρτητος βουλευτής Μίμης Ανδρουλάκης, αναφέροντας, μεταξύ άλλων, την εξαίρεση των βραχυπρόθεσμων κερδοσκοπικών κεφαλαίων από τον έλεγχο των εποπτικών αρχών.
Για εξαντλητική αυστηρότητα κατηγορεί το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ο ανεξάρτητος βουλευτής, Μίμης Ανδρουλάκης, την ώρα που επιλέγουν να κάνουν «τα στραβά μάτια», στο «a la mafia μανιπουλάρισμα», όπως το αποκαλεί χαρακτηριστικά, του διατραπεζικού επιτοκίου Libor και της αγοράς συναλλάγματος από τις παγκόσμιες επενδυτικές τράπεζες και εξαιρούν τα βραχυπρόθεσμα κερδοσκοπικά κεφάλαια από τον έλεγχο των εποπτικών αρχών.
Σε επίκαιρη ερώτηση προς τον υπουργό Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα, ο κ. Ανδρουλάκης καλεί την κυβέρνηση να «ξεπεράσει την ενοχική της παθητικότητα» και να απαιτήσει επαρκείς απαντήσεις από τα ευρωπαϊκά όργανα για τα καίρια ανοιχτά ζητήματα του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος.
Σύμφωνα με τον κ. Ανδρουλάκη το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή:
• έκαναν τα στραβά μάτια στο a la mafia μανιπουλάρισμα από μια δεκάδα παγκόσμιων επενδυτικών τραπεζών του διατραπεζικού επιτοκίου Libor και στη χειραγώγηση της αγοράς συναλλάγματος η οποία αγγίζει το ιλιγγιώδες ποσό των 5,3 τρις ημερησίως
• εξαιρούν από τον έλεγχο των εποπτικών αρχών και συνεπώς πριμοδοτούν τους «εναλλακτικούς» μη τραπεζικούς επενδυτικούς τιτάνες του asset management με την ψευδαίσθηση ότι δεν είναι παίκτες υψηλού συστημικού ρίσκου ενώ μετακινούν κολοσσιαία βραχυπρόθεσμα κερδοσκοπικά κεφάλαια, μπορούν να βυθίσουν σε συναλλαγματική κρίση μια σειρά χώρες και να προκαλέσουν αστάθεια στην παγκόσμια οικονομία
• υποτιμολογούν το ρίσκο του αποπληθωρισμού στην Ευρωζώνη και μπλοκάρουν προσφυγή της ΕΚΤ σε δραστικά μη συμβατικά μέσα χρηματοδότησης της πραγματικής οικονομίας
• περιορίζονται -υπό το κράτος του συνδρόμου της γραμμής Μαζινό- σε αμφιλεγόμενες ρυθμίσεις του χρηματοπιστωτικού τομέα με τα δεδομένα της προηγούμενης τραπεζικής κρίσης του 2008 κι όχι της επόμενης που θα έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά
• κωλυσιεργούν και αναβάλλουν μια «τραπεζική ένωση» ικανή να απαντήσει στις επικίνδυνες ανισορροπίες της Ευρωζώνης