«Η απόφαση να ενθαρρυνθεί ο εκσυγχρονισμός της Τουρκίας με το να της δοθεί μια προοπτική ένταξης στην Ευρώπη ελήφθη την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Η προοπτική αυτή έμοιαζε ζωτική, και ταυτόχρονα πολύ μακρυνή. Οσο περνούσαν τα χρόνια, όμως, γινόταν όλο και πιο δύσκολο να δίνονται υποσχέσεις χωρίς να τηρούνται. Κι έτσι φτάσαμε στην παράδοξη κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα», λέει σε συνέντευξή της στη γαλλική «Le Figaro» η Σιλβί Γκουλάρ, ειδικός για τη Γερμανία και την Ευρώπη, που συνεργάστηκε για τρία χρόνια με τον Ρομάνο Πρόντι στις Βρυξέλλες.
Κατά την άποψή της, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν είναι έτοιμες ούτε να προχωρήσουν στις αναγκαίες θεσμικές μεταρρυθμίσεις για την υποδοχή της Τουρκίας.
Η Τουρκία είναι μια μουσουλμανική χώρα 70 εκατομμυρίων κατοίκων, που σύντομα θα γίνουν 100 εκατομμύρια. Η ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση θα είχε ως αποτέλεσμα να μετατοπιστεί το κέντρο βάρους της Ευρώπης και να αλλοιωθεί ριζικά το σχέδιο της ευρωπαϊκής οικοδόμησης που έχει τεθεί σε εφαρμογή εδώ και πενήντα χρόνια.
Το θρησκευτικό ζήτημα δεν έχει μεγάλη σημασία, λέει η γαλλίδα ερευνήτρια, της οποίας το βιβλίο «Ο Μεγάλος Τούρκος και η δημοκρατία της Βενετίας» κυκλοφορεί στις 6/10/2004 από τις εκδόσεις Fayard. Η Ευρώπη δεν έχει ανάγκη να αποδείξει σε κανέναν ότι δεν είναι χριστιανικός όμιλος. Αλλωστε, σε πολλές χώρες-μέλη της ζουν εκατομμύρια μουσουλμάνοι, εβραίοι ή άθεοι.
Από την άλλη πλευρά, δεν πρέπει να νομίζουμε ότι προσφέροντας στην Τουρκία την ένταξή της, θα λύσουμε όλα μας τα προβλήματα με τις μουσουλμανικές χώρες. Το ζήτημα της αρμονικής συνύπαρξης του χριστιανισμού και του ισλάμ έχει βαθειές ρίζες. Δεν πρόκειται να επιλυθεί στο περιθώριο ενός ευρωπαϊκού συμβουλίου. Στο κάτω-κάτω, γιατί να ενταχθεί στην Ευρώπη η Τουρκία και όχι το Μαρόκο, όπου ο βασιλιάς θεσπίζει θαρραλέες μεταρρυθμίσεις για τις γυναίκες;
«Το ευρωπαϊκό σχέδιο είναι ευάλωτο», τονίζει η γαλλίδα καθηγήτρια. «Και οι Ευρωπαίοι παίζουν απέναντι στην Τουρκία περισσότερο το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου, παρά του Χριστού. Λένε, για παράδειγμα, ότι ακόμη και μετά την ένταξή τους, οι Τούρκοι δεν θα απολαμβάνουν το προνόμιο της ελεύθερης κυκλοφορίας. Πρέπει όμως να αποφασίσουμε: ή θα δεχθούμε την Τουρκία και θα υποστούμε όλες τις συνέπειες αυτής της επιλογής ή θα συνειδητοποιήσουμε ότι δεν μπορούμε να προτείνουμε ένταξη στην Ευρώπη σε όλο τον κόσμο. Μια υπερβολικά διευρυμένη Ευρώπη δεν θα μπορέσει να επεξεργαστεί ένα σχέδιο πραγματικής ενοποίησης».
Η άποψη της Σιλβί Γκουλάρ είναι σαφής: η Ευρώπη πρέπει να συνεργαστεί στενά με την Τουρκία, και αργότερα να προτείνει στην κυβέρνηση της Αγκυρας μια ενήλικη σύμπραξη.
Πηγές: Le Figaro, ΑΠΕ
Υ.Γ. Το ζήτημα δεν είναι η Τουρκία, αλλά η Ε.Ε., που συμπεριφέρεται σαν να έχει καθήκον ενσωμάτωσης ολόκληρης της ηπείρου. Ηδη ακούγονται φωνές, για την ένταξη στην Ε.Ε. της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας, ακόμη και της Ρωσίας ή του Ισραήλ. Η Ευρώπη, ως πολιτικό μόρφωμα και όχι σαν ζώνη ελευθέρων συναλλαγών, συμπεριφέρεται με όρους Eurovision.
Και πολύ φοβούμαι ότι αυτό θα γίνεται όσο δεν ξεκαθαρίζει την ταυτότητά της, και τα όρια της, και όσο εμφανίζεται ως κολυμπήθρα του Σιλωάμ, ως μέσο επίτευξης της ευημερίας και της δημοκρατίας.