Ο διακεκριμένος νεαρός κλαρινετίστας Διονύσης Γραμμένος ξεδιπλώνει για μια ακόμα φορά το ταλέντο του στη σκηνή και μας μιλά για την εμφάνισή του σε μία ξεχωριστή συναυλία.
Ως ανατέλλον αστέρι που διαγράφει επιτυχημένη διεθνή καριέρα, ο διακεκριμένος νεαρός κλαρινετίστας Διονύσης Γραμμένος ξεδιπλώνει για μια ακόμα φορά το ταλέντο του στη σκηνή και μας μιλά για την εμφάνισή του σε μία ξεχωριστή συναυλία.
Με τη σύμπραξη της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης, η συναυλία πραγματοποιείται υπό τη διεύθυνση του διάσημου ρουμάνου μαέστρου Κρίστιαν Μαντέαλ, στην Αίθουσα Τελετών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, την Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου, στις 6 το απόγευμα. Ο 24άχρονος κερκυραίος σολίστ, που αναγορεύτηκε «Rising Star» από την European Concert Hall Organization για τη σεζόν 2013 – 2014 και κυκλοφόρησε το πρώτο του προσωπικό cd, μιλά για τη συναυλία, την πορεία και τα όνειρά του.
Τι θα απολαύσει το κοινό σε αυτή την ξεχωριστή συναυλία;
Η συναυλία περιλαμβάνει γνωστά και αγαπημένα για το κοινό συμφωνικά έργα. Η σουίτα “Το πουλί της φωτιάς” του Στραβίνσκι, το “Adagio” του Μπάρμπερ για έγχορδα, αλλά και το κοντσέρτο για κλαρινέτο και ορχήστρα του Κόπλαντ, ένα από τα ομορφότερα έργα του ρεπερτορίου μας, που γράφτηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’40 για τον θρυλικό αμερικανό κλαρινετίστα Μπένυ Γκούντμαν και συνδυάζει το λυρικό στοιχείο με αυτό της τζαζ.
Πόσο απαιτητικό όργανο είναι το κλαρινέτο;
Έχει και αυτό, όπως και κάθε άλλο όργανο, τις δικές του δυσκολίες. Όσο καλύτερα κατανοήσει κανείς τις ιδιαιτερότητές του, είναι σε θέση να κυριαρχήσει και να το χρησιμοποιήσει ως το μέσο του, για να φτάσει στον ήχο. Βέβαια, το μέσο μας για να φτάσουμε στον ήχο, είναι το μουσικό όργανο μαζί με το σώμα μας, άρα θα πρέπει να θεωρήσουμε τα δυο αυτά ως ένα σύστημα, το οποίο πράγματι είναι ιδιαίτερα απαιτητικό στον “χειρισμό” του.
Τι σας γοήτευσε σε αυτό και πώς ξεκίνησε η σχέση σας μαζί του;
Η σχέση μου με το κλαρινέτο ξεκινά στην ηλικία των 8 ετών και μπορώ να σας πω πως, από τότε, λίγο ή πολύ, είναι αυτά τα ίδια χαρακτηριστικά του που με γοητεύουν. Ιδιαίτερα σολιστικό όργανο, με πραγματικά μεγάλες δυνατότητες στο να προσαρμόζει και να αλλάζει τον ήχο του, να παίρνει διαφορετικά χρώματα και ύφος, που να ταιριάζει σε διαφορετικά μουσικά στυλ. Δεν είναι τυχαίο, αν παρατηρήσει κανείς, πως το κλαρινέτο, πέρα από τη χρήση του στο συμφωνικό ρεπερτόριο, αποτελεί ένα από τα βασικότερα όργανα στην τζαζ, στην κινηματογραφική και, φυσικά, στην ελληνική παραδοσιακή μουσική. Επίσης, δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι κάποιοι από τους μεγαλύτερους συνθέτες εμπνεύστηκαν από αυτό και έγραψαν αριστουργηματικά έργα που άφησαν εποχή. Αξίζει να αναφέρουμε τους Μότσαρτ, Μπράμς και Ντεμπυσσύ, μεταξύ άλλων.
Η αναγνώριση και η επιτυχία ήρθαν πολύ νωρίς για σας. Ποια πράγματα χρειάστηκε να θυσιάσετε, για να ακολουθήσετε αυτή την πορεία σε τόσο νεαρή ηλικία;
Ζω μακριά από την οικογένειά μου, τους φίλους μου και την πολύ όμορφη χώρα μας. Αν και η επιλογή μου να ακολουθήσω τον δύσκολο δρόμο μιας διεθνούς σταδιοδρομίας ήταν και είναι απόλυτα συνειδητή, αισθάνομαι πάντα να μου λείπουν τα απλά αυτά πράγματα, που μόλις ανέφερα. Φυσικά, ο πλούτος των συναισθημάτων μέσω της μουσικής είναι πολύ μεγάλος και το πάθος μου για αυτήν είναι ο μοναδικός λόγος που με οδηγεί. Η αίσθηση της δημιουργικότητας, επίσης, που βιώνω μέσω της ενασχόλησής μου με την τέχνη, είναι αρκετή, για να μου δείξει πως, στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει κάτι που να “θυσιάζω”. Ακολουθώ απλά αυτό, που η φύση επέλεξε για εμένα.
Ζείτε μόνιμα στο εξωτερικό, ακολουθώντας και ζώντας το όνειρό σας. Ποιες δυσκολίες έχει αυτή η διαδρομή;
Πάρα πολλές θα έλεγα, όπως και κάθε άλλη διεθνής σταδιοδρομία. Ο ανταγωνισμός στον διεθνή χώρο είναι πολύ μεγάλος. Απαιτείται σκληρή δουλειά και μελέτη, αλλά και μια συνεχής προσπάθεια για εξέλιξη, τόσο προσωπική, αλλά και της ίδιας μας της τέχνης. Σε αυτό το σημείο έγκειται, πιστεύω, και η διαφορά του κάθε μουσικού, κατά πόσο είναι σε θέση να φέρει κάτι το νέο και να εισάγει το δικό του προσωπικό στοιχείο. Με λίγα λόγια, πρέπει κανείς να αποδείξει ότι πραγματικά αξίζει να έχει μια θέση στις μεγάλες μουσικές σκηνές και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με τις συνεχείς “ποιοτικές” εμφανίσεις. Τίποτα απολύτως δε χαρίζεται.
Ποια είναι η αντιμετώπιση της κλασσικής μουσικής στην Ελλάδα;
Αν σκεφτεί κανείς αναλογικά με τον πληθυσμό της χώρας μας, την παράδοσή μας, αλλά και τις υποδομές που υπάρχουν σήμερα για την τέχνη και πιο συγκεκριμένα για τη μουσική εκπαίδευση, θα αντικρίσει ένα σχετικά μεγάλο κοινό, το οποίο με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στηρίζει την κλασσική μουσική στην Ελλάδα. Αυτό είναι για μένα δείγμα αληθινής πολιτιστικής εξέλιξης και μου δίνει ελπίδα για το μέλλον της κλασσικής, συμφωνικής πιο σωστά, μουσικής στη χώρα μας. Κατά την άποψή μου, θα πρέπει όλοι οι καλλιτέχνες να συνεχίσουν την προσπάθειά τους να απευθύνονται σε ένα ευρύτερο κοινό και να “συστήνουν” το είδος της μουσικής αυτής σε ακόμα περισσότερους, ώστε όλοι τους να αντιληφθούν τον πραγματικό της πλούτο. Θέλω να είμαι αισιόδοξος.
Τι σας ώθησε να δημιουργήσετε το Μουσικό Φεστιβάλ της Κέρκυρας και ποιο είναι το όραμα σας γι’ αυτό;
Ξέρετε, παρακολούθησα ζωντανά για πρώτη φορά στη ζωή μου όπερα στην ηλικία των 18... Δε θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την “Τουραντό” του Πουτσίνι, στο Θέατρο Ηρώδου Αττικού. Ήταν τότε και η πρώτη φορά, που συνειδητοποίησα πόσο περιορισμένες δυνατότητες έχει ένας νέος από την επαρχία σε σχέση με εκείνον από την Αθήνα, αλλά και η πρώτη φορά που αισθάνθηκα έντονα την ανάγκη να προσφέρω κάτι στον τόπο αυτόν που αγαπώ τόσο πολύ, την Κέρκυρα. Κάπως έτσι, γεννήθηκε μέσα μου η ιδέα για τη δημιουργία ενός Φεστιβάλ, το οποίο να διατηρεί καλλιτεχνικά ένα υψηλό επίπεδο, προσπαθώντας έτσι να αναπληρώσει ένα κομμάτι του μεγάλου αυτού πολιτιστικού κενού. Το όραμά μου είναι η μεγαλύτερη συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας και ιδιαίτερα των νέων, έτσι ώστε να αποτελέσει όχι μόνο ένα όμορφο πολιτιστικό γεγονός, αλλά έναν τόπο συγκέντρωσης της τέχνης και της καλλιτεχνικής δημιουργίας στο νησί μας.
Ποιοι είναι οι επόμενοι καλλιτεχνικοί σας στόχοι;
Θα ήθελα, μέσα στα επόμενα χρόνια, να ηχογραφήσω περισσότερα έργα του ρεπερτορίου, τα όποια αγαπώ και έχουν μια ιδιαίτερη σημασία για μένα. Να συνεχίσω τη μελέτη μου και τις εμφανίσεις μου ως μαέστρος, που αυτό είναι, άλλωστε, και το μεγάλο μου πάθος, τα μεγάλα συμφωνικά έργα και η όπερα. Τέλος, αισθάνομαι την ανάγκη να προσφέρω όσο το δυνατό περισσότερα στη χώρα μου και στους νέους ταλαντούχους μουσικούς της.
Πληροφορίες
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης: Πανεπιστημιούπολη - Θεσσαλονίκη, τηλ.: 2310 996000.
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]