Στην υπόθεση των εκλογών για την πρωτοβάθμια Τοπική Αυτοδιοίκηση, τους δήμους δηλαδή, τα πολιτικά κόμματα συμπεριφέρονται με τρόπο που θυμίζει έντονα εκείνο που ειπώθηκε κάποτε για τους Βουρβώνους: «Τίποτε δεν έμαθαν, τίποτε δεν ξέχασαν», από το κύμα της Επανάστασης που τους σάρωσε.
Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»
Στην υπόθεση των εκλογών για την πρωτοβάθμια Τοπική Αυτοδιοίκηση, τους δήμους δηλαδή, τα πολιτικά κόμματα συμπεριφέρονται με τρόπο που θυμίζει έντονα εκείνο που ειπώθηκε κάποτε για τους Βουρβώνους: «Τίποτε δεν έμαθαν, τίποτε δεν ξέχασαν», από το κύμα της Επανάστασης που τους σάρωσε.
Η επιμονή των κομματικών επιτελείων να επαναλαμβάνουν τον εαυτό τους και τις δοκιμασμένες κι αποτυχημένες πρακτικές του παρελθόντος, απειλεί να μετατρέψει και την Τοπική Αυτοδιοίκηση σε ένα στέρφο, άγονο και άνυδρο πεδίο, όπου και οι καλύτερες προθέσεις θα συντρίβονται, πριν ακόμη προλάβουν να δοκιμαστούν στην πράξη...
Η στενά κομματική προσέγγιση, που θέλει -και- τους δήμους ένα ακόμη πεδίο έντονης μικροπολιτικής αντιπαράθεσης κι αναμέτρησης, ενέχει τον κίνδυνο να παρασύρει τις τοπικές κοινωνίες σε μια καταστροφική πόλωση, την ώρα ακριβώς που χρειάζεται να αναδειχθεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση και οι λειτουργοί της στην πρωτοπορία της φροντίδας, της μέριμνας, για όσους η κρίση έχει θέσει ή απειλεί να θέσει στο περιθώριο.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, αντίθετα, είναι ένας προνομιακός χώρος ανάδειξης νέων -όχι κατ’ ανάγκη ηλικιακά- δυναμικών προσωπικοτήτων, με όραμα και σχέδιο για το παρόν και το μέλλον των πόλεών τους.
Ανθρώπους έτοιμους να αποδεχθούν, να υιοθετήσουν και να εφαρμόσουν τις καλύτερες πρακτικές, όπως αυτές υλοποιήθηκαν κι αλλού, προσφέροντας προστιθέμενη αξία στις πόλεις τους.
Η κοινωνική αποστολή των δήμων, με δεδομένο το πεπερασμένο των δυνατοτήτων της κεντρικής διοίκησης, είναι μέγεθος απόλυτης αξίας σε μια χειμαζόμενη κοινωνία.
Είναι, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, ένα χρήσιμο φυτώριο στο οποίο μπορούν να καρπίσουν προσπάθειες και να αναδειχθούν προσωπικότητες ικανές να αναζωογονήσουν την πολιτική ζωή...
Οσοι στα κόμματα επιμένουν στη λογική της απονομής «χρισμάτων» σε εκλεκτούς, που επιζητούν ευκαιρίες ανέλιξης από την αφάνεια της κεντρικής πολιτικής σκηνής, θα πρέπει να εξηγήσουν κάποτε γιατί, παραδείγματος χάριν, ένας δήμαρχος με μοναδική καταγραφή στο ενεργητικό του «το μεγαλύτερο χριστουγεννιάτικο δένδρο της Ευρώπης» είναι καλύτερος από έναν άλλον, μη κομματικά κεχρισμένο, που παρέλαβε ένα δήμο χρεοκοπημένο και τρία χρόνια μετά τον εμφανίζει με πλεόνασμα πολλών εκατομμυρίων...
Δ.Η. ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ - [email protected]