Η νέα ταινία του Γιώργου Σερβετά, «Να κάθεσαι και να κοιτάς», θα κάνει την ευρωπαϊκή της πρεμιέρα στο 64ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, στο Tμήμα Panorama.
Η νέα ταινία του Γιώργου Σερβετά, «Να κάθεσαι και να κοιτάς», θα κάνει την ευρωπαϊκή της πρεμιέρα στο 64ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, στο Tμήμα Panorama, στο οποίο παίζονται ταινίες - με φρέσκια ματιά και αισθητική - από όλο τον κόσμο.
Μια μικρογραφία της αθηναϊκής ζούγκλας
Η ταινία - που άφησε ιδιαίτερα καλές εντυπώσεις στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - εξιστορεί την επιστροφή μιας γυναίκας στο χωριό καταγωγής της, όπου προσπαθεί να ξαναχτίσει μια καθημερινότητα βρίσκοντας δουλειά και ξανασυναντώντας τους παλιούς της φίλους.
Ένα τραίνο καταφτάνει στον άδειο σταθμό. Αποβιβάζεται μόνο η Αντιγόνη, μια νέα κοπέλα γύρω στα 30. Κανείς δεν την περιμένει, εκτός από ένα γέρο άντρα, που περνάει όλη τη μέρα του στον έρημο σταθμό. Η Αντιγόνη έχει επιστρέψει στην πόλη όπου γεννήθηκε και φαίνεται αποφασισμένη να μείνει εκεί. Συναντιέται με την Ελένη, μια φίλη απ’ τα παλιά, πιάνει δουλειά ως καθηγήτρια αγγλικών στο τοπικό φροντιστήριο, τα φτιάχνει με τον Νίκο, ένα αγόρι σαφώς νεώτερο και ευχάριστα αφελές. Η αναζήτηση της 30άχρονης πρωταγωνίστριας για μια απλή ζωή στους ήσυχους δρόμους της μικρής πόλης, σύντομα αποκαλύπτεται ελαφρώς πιο μπερδεμένη απ’ ό,τι είχε φανταστεί.
Η φαινομενικά ήσυχη και απλή κοινωνία αποδεικνύεται απλά μια μικρογραφία της αθηναϊκής ζούγκλας. Η Αντιγόνη, που είχε αποφασίσει μόνο να κάθεται και να κοιτά, σύντομα θα βρεθεί μπλεγμένη σε καταστάσεις που απαιτούν δράση. Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί Μαρίνα Συμεού, Μαριάνθη Παντελοπούλου, Νίκος Γεωργάκης, Γιώργος Καφετζόπουλος, Κωνσταντίνος Σιραδάκης και Γιώργος Ζιόβας.
Με σκηνικό μια λεηλατημένη από τους ανθρώπους, ελληνική κωμόπολη
Η μεγάλου μήκους ταινία του Γιώργου Σερβετά καταπιάνεται με τη βία, την αδιαφορία και τη συμμετοχή. Πρόκειται για ένα μετά - γουέστερν με σκηνικό μια λεηλατημένη από τους ανθρώπους, ελληνική κωμόπολη. Εκεί, στον ασφυκτικό κλοιό της μικρής κοινωνίας και της άναρχης δόμησης, υποβόσκει η βία, οι προκαταλήψεις και ένας συλλογικός, ανομολόγητος όρκος σιωπής. Την πλοκή πυροδοτεί η τριαντάχρονη γυναίκα που κάνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που επικρατούσε μέχρι τώρα, το «Να κάθεσαι και να κοιτάς».
Ο σκηνοθέτης
«Οι διαδηλώσεις που ξέσπασαν στην Ελλάδα το 2008, λίγους μήνες πριν την “επίσημη” έναρξη της οικονομικής κρίσης, σήμαναν (ή μάλλον γιόρτασαν) το τέλος μιας “κουλτούρας επιθετικής ευημερίας”, η οποία επικρατούσε ως τότε στις δυτικές κοινωνίες. Ένα τέτοιο περιβάλλον επέτρεψε στο χαρακτήρα της Αντιγόνης να αποκτήσει την αυτοπεποίθηση για να απαιτήσει ένα κόσμο στα μέτρα της», αναφέρει ο Γιώργος Σερβετάς.
naftemporiki.gr