Επίθεση στην κυβέρνηση εξαπέλυσε ο τομεάρχης Διοικητικής Μεταρρύθμισηςτου ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Μητρόπουλος, κατηγορώντας την πως μέσω της γνωμοδότησης του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας (ΑΣΕ) απελευθερώνει τις απολύσεις, παρακάμπτοντας τη Βουλή.
Επίθεση στην κυβέρνηση εξαπέλυσε ο τομεάρχης Διοικητικής Μεταρρύθμισης του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Μητρόπουλος, κατηγορώντας την πως μέσω της γνωμοδότησης του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας (ΑΣΕ) απελευθερώνει τις απολύσεις, παρακάμπτοντας τη Βουλή.
Ο κ. Μητρόπουλος υποστηρίζει πως η κυβέρνηση επιχειρεί με «μια αμφίβολης νομιμότητας απόφαση του συμβουλευτικού οργάνου ΑΣΕ» και με τη συμφωνία των κοινωνικών εταίρων «να τροποποιήσει μια πολιτική 30 και πλέον χρόνων, σύμφωνα με την οποία το ΑΣΕ ουδέποτε γνωμοδότησε θετικά και υπουργοί εργασίας ουδέποτε ενέκριναν ομαδικές απολύσεις πέραν των ισχυόντων εκάστοτε νομοθετημένων ορίων».
«Με αιτιολογία ότι από τώρα και στο εξής το ΑΣΕ θα λαμβάνει υπόψη νέα κριτήρια ενόψει της κατάρτισης της γνωμοδότησής του [...], το γνωμοδοτικό αυτό όργανο θα μπορεί εφεξής να εισηγείται -και ο υπουργός Εργασίας να εγκρίνει- ποσοστό ομαδικών απολύσεων εκτός των νομίμων ορίων και προδιαγραφών», συμπληρώνει.
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για τέχνασμα, με το οποίο η κυβέρνηση «παρακάμπτει την ψήφο των "εξαντλημένων" βουλευτών και την περαιτέρω έκθεση του καταρρέοντος ΠΑΣΟΚ, ενοχοποιεί τους κοινωνικούς εταίρους και προσφέρει προσχήματα στις μνημονιακές και παραμνημονιακές, εργοδοτικές συνδικαλιστικές οργανώσεις να ισχυριστούν ότι απλώς συναινούν σε… μια γνωμοδότηση, αφού την αποφασιστική ευθύνη εξακολουθεί να έχει κατά νόμον ο υπουργός».
Ο κ. Μητρόπουλος κατακρίνει και την πρόταση κατάργησης του κατώτατου μισθού για νέους έως 29 ετών που έγινε από το ΚΕΠΕ, τονίζοντας πως «στο όνομα της …"ανεξάρτητης" επιστημονικής έρευνας, επιταχύνεται η "κατωτατοποίηση" όλων των μισθών του ιδιωτικού τομέα και αμέσως μετά η "βουλγαροποίησή" τους σύμφωνα με το Μνημόνιο (σελ. 673 ν. 4046/2012)».
Σε περίπτωση που συμβεί κάτι τέτοιο, εκτιμά πως «οδηγούμαστε σε έναν μακάβριο συνδυασμό καλπάζουσας και ανεξέλεγκτης ανεργίας και γενικευμένης εργασιακής εξαθλίωσης, όπου κάθε "τυχερός" εργαζόμενος -όποια κι αν είναι η εργασία του- θα διαβιώνει κάτω από τα όρια της φτώχειας που διαρκώς ορίζονται σε σχέση με την πτώση του ΑΕΠ σε όλο και χαμηλότερα επίπεδα».