Ρεκόρ ταχύτητας σε ευρυζωνικές συνδέσεις σημείωσαν οι Alcatel – Lucent και BT (British Telecoms) σε δοκιμή στο Λονδίνο, ανακοινώνοντας ότι πέτυχαν ταχύτητες των 1,4 terabits ανά δευτερόλεπτο.
Ρεκόρ ταχύτητας σε ευρυζωνικές συνδέσεις σημείωσαν οι Alcatel – Lucent και BT (British Telecoms) σε δοκιμή στο Λονδίνο, ανακοινώνοντας ότι πέτυχαν ταχύτητες των 1,4 terabits ανά δευτερόλεπτο.
Το τεστ διεξήχθη σε ένα link 410 χιλιομέτρων μεταξύ του πύργου της ΒΤ στο κεντρικό Λονδίνο και του Ίπσουΐτς. Η ταχύτητα αυτή αντιστοιχεί στην αποστολή 44 μη συμπιεσμένων ταινιών HD μέσα σε ένα δευτερόλεπτο.
Το συγκεκριμένο επίτευγμα θεωρείται εξαιρετικά υψηλής σημασίας για τους παρόχους υπηρεσιών διαδικτύου (ΙSΡ), καθώς θα έχει ως αποτέλεσμα την αποστολή πολύ μεγαλύτερων όγκων δεδομένων μέσα από τις υπάρχουσες υποδομές, χωρίς να απαιτούνται ιδιαίτερες αναβαθμίσεις.
«Η BT και η Alcatel – Lucent βγάζουν περισσότερο από αυτό που έχουν ήδη» εξήγησε στο BBC o Όλιβερ Τζόνσον, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας αναλύσεων broadband Point Topic. «Τους επιτρέπει να αυξήσουν τις δυνατότητές τους χωρίς να πρέπει να δαπανήσουν πολλά χρήματα».
Σύμφωνα με τον Κέβιν Ντρούρι, στέλεχος της Alcatel – Lucent, η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε παραπέμπει στη μείωση του διαστήματος μεταξύ των λωρίδων σε έναν πολυσύχναστο αυτοκινητόδρομο.. Η κεντρική ιδέα είναι η «ευκαμψία», έτσι ώστε να μπορούν οι συνδέσεις να προσαρμόζονται στα εκάστοτε δεδομένα - σαν να «ανοίγουν» περισσότερες λωρίδες σε έναν αυτοκινητόδρομο τις ώρες αιχμής. Η υποδομή που χρησιμοποιήθηκε αποκαλείται Flegrid (flexible grid, εύκαμπτο δίκτυο).
Σύμφωνα με την Alcatel – Lucent, η ζήτηση για υψηλότερο bandwidth αυξάνεται περίπου 35% κάθε χρόνο, καθιστώντας την αναζήτηση αποδοτικότερων τρόπων μεταφοράς δεδομένων ένα εξαιρετικά πιεστικό θέμα για τους ISP, ειδικά λόγω της ανόδου δημοφιλών και «βαριών» (από πλευράς μεταφοράς δεδομένων) υπηρεσιών, σαν το Netflix.
Υπάρχουν ακόμη πιο γρήγορες μέθοδοι μετάδοσης δεδομένων (όπως για παράδειγμα μέσω της χρήσης τεχνολογίας λέιζερ), ωστόσο πρόκειται για το πρώτο τεστ κατά το οποίο επιτυγχάνονται τόσο υψηλές ταχύτητες υπό συνθήκες «πραγματικού κόσμο», δηλαδή εκτός εργαστηρίων.