Οι εικαστικοί Βανέσσα Αναστασοπούλου και Ελένη Θεοφυλάκτου παρουσιάζουν την έκθεσή τους με σχέδια μεικτής τεχνικής, η οποία εγκαινιάζεται στην γκαλερί Ζουμπουλάκη, την Πέμπτη 23 Ιανουαρίου.
Το πέρασμα της εύθραυστης ύπαρξής μας μέσα από τον χώρο και τον χρόνο και ένας οικείος, αλλά και άγνωστος κόσμος υπερβατικού εσωτερικού ονείρου αναδύονται από τις μυστηριώδεις σκιές του μεικτού σχεδιασμού.
Με τα κοινά και τα ιδιαίτερα στοιχεία τους, οι εικαστικοί Βανέσσα Αναστασοπούλου και Ελένη Θεοφυλάκτου παρουσιάζουν την έκθεσή τους με σχέδια μεικτής τεχνικής, η οποία εγκαινιάζεται στην γκαλερί Ζουμπουλάκη, την Πέμπτη 23 Ιανουαρίου, στις 8 το βράδυ, και θα διαρκέσει έως τις 15 Φεβρουαρίου.
Από σκέψεις φτερού
Στη σειρά των έργων της, η Βανέσσα Αναστασοπούλου έχει χρησιμοποιήσει μολύβια, ακουαρέλες και κλωστές σε χειροποίητα χαρτιά, τα οποία, όπως σημειώνει η ίδια: «Είναι δουλεμένα με επιμέλεια και προσοχή στη λεπτομέρεια, ανάλογη της εύθραυστης και μετέωρης ύπαρξής μας. Οι εικόνες, όλες μαζί και η καθεμία χωριστά, θέτουν ερωτηματικά για το πέρασμά μας μέσα από τον χώρο και τον χρόνο.
Ξανά και ξανά, με “ιαπωνική” επιμονή και υπομονή, προσπαθείς, μετά την πρόσληψη και την καταγραφή μιας εικόνας και των επεκτάσεών της, να την επεξεργαστείς, να την αποκωδικοποιήσεις. Και ξαφνικά, ίσως έχεις ακουμπήσει σε κάτι. Σκέψεις, που θα μπορούσαμε να τις ονομάσουμε σκέψεις φτερού, γεννιούνται από τυχαίες σημειώσεις και σιγά σιγά, λίγο λίγο, μεταμορφώνονται σε καταθέσεις».
Μπροστά στην επίγνωση του αναπόδραστου
Τα έργα της Ελένης Θεοφυλάκτου είναι, κυρίως, σχέδια με μολύβι και κάρβουνο, αποτέλεσμα δουλειάς των τελευταίων πέντε ετών. Περιγράφοντάς τα, ο Θάνος Σταθόπουλος γράφει: «Μέσα από το προσωπικό της ιδίωμα, την ιδιαιτερότητα της καθαρής γραφής της, η ζωγράφος μάς μεταφέρει, όπως συνηθίζει, σε έναν οικείο, όσο και ανοίκειο κόσμο (πραγματικό, φανταστικό, ονειρικό, ψυχοπνευματικό, ίσως και υπερβατικό, πάντως απολύτως εσωτερικό, δηλαδή εσωτερικευμένο), όπου επικρατούν η σιωπή, το παράδοξο, η ανεστραμμένη καθημερινότητα, η έκπληξη, οι συνειρμοί, η ανησυχητική αίσθηση ή η ησυχία του τέλους.
Μικρά ή μεγάλα κομμάτια σιωπής, παύσεις, μπροστά στην επίγνωση του αναπόδραστου ορίζουν τις μορφές, τη λοξή εικονοποιία, τις καταστάσεις και τον περιβάλλοντα χώρο. Η σιωπή, είτε μέσα από την προσευχή για την αποτροπή του επικείμενου τέλους, είτε μέσα από την πλήρη αποδοχή του, αποτελεί, εν τέλει, τη μόνη σκευή έναντι του θανάτου».
Πληροφορίες
Γκαλερί Ζουμπουλάκη: πλ. Κολωνακίου 20 - Αθήνα, τηλ.: 210 3608278. Ώρες λειτουργίας: Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή: 11.00 - 15.00 και 17.00 - 20.00, Τετάρτη και Σάββατο: 11.00 - 15.00, Κυριακή και Δευτέρα: κλειστά.
naftemporiki.gr