Τουλάχιστον μία νίκη της Εθνικής στο Μουντιάλ. Έστω μία ελληνική συμμετοχή στο final four της Ευρωλίγκας. Αξιοπρέπεια για τον ΟΣΦΠ στο Champions League και τον ΠΑΟΚ στο Europa League. Αυτοί είναι οι εφικτοί και μάλλον ικανοποιητικοί στόχοι για τον ελληνικό αθλητισμό το 2014, όπως τους διατυπώνει στο naftemporiki.gr ο αθλητικός αναλυτής Αντώνης Καρπετόπουλος.
Τουλάχιστον μία νίκη της Εθνικής στο Μουντιάλ. Έστω μία ελληνική συμμετοχή στο final four της Ευρωλίγκας. Αξιοπρέπεια για τον ΟΣΦΠ στο Champions League και τον ΠΑΟΚ στο Europa League. Αυτοί είναι οι εφικτοί και μάλλον ικανοποιητικοί στόχοι για τον ελληνικό αθλητισμό το 2014, όπως τους διατυπώνει στο naftemporiki.gr ο αθλητικός αναλυτής Αντώνης Καρπετόπουλος.
Είπε στο naftemporiki.gr:
• Ο ελληνικός αθλητισμός έχει φοβερές αντιστάσεις μέσα στην κρίση, αλλά χρειάζεται ένα restart.
• Οι αντίπαλοι της Εθνικής στο Μουντιάλ είναι του ύψους και του βάθους.
• Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ έχουν κάνει τη δουλειά τους στην Ευρώπη, αλλά ανάλογες διακρίσεις πρέπει να επαναλαμβάνονται για ορισμένο διάστημα.
• Το ποδόσφαιρο χρειάζεται φυσικές παρουσίες αλλά και μεγάλα πορτοφόλια.
• Ένα μπάσιμο του Γιαννακόπουλου junior θα έφερνε τεχνογνωσία στην ΠΑΕ ΠΑΟ.
• Τα οικονομικά στον ελληνικό στίβο πήγαν από το ένα άκρο στο άλλο.
• Πολύ μικρά τα περιθώρια για διακρίσεις στο ταρτάν: Γυρίσαμε στη δεκαετία του ’70.
• Διαιτησία: Ευτυχώς που υπάρχουν και οι διαιτητές και ασχολείται ο κόσμος...
• Χούλιγκαν: Είδος προς εξαφάνιση σε σύγκριση με 10-20 χρόνια πριν.
• Μουντιάλ Βραζιλίας: Από εξωαγωνιστική άποψη, θα έχει τζέρζελο...
• Δύσκολη η wild card για την ελληνική συμμετοχή στο Μουντομπάσκετ.
Ποιες είναι οι πιθανότητες για αυτήν την εθνική σε αυτό το Μουντιάλ;
Το σκηνικό είναι ρευστό. Πρέπει να δούμε σε τι κατάσταση θα φτάσει η Εθνική στο Μουντιάλ. Αυτό που βλέπει κανείς τον Νοέμβριο δεν είναι σίγουρο ότι θα το δει και τον Ιούνιο. Μπορεί να ακολουθήσει κάτι καλύτερο (σπάνια, αλλά έχει συμβεί), μπορεί και κάτι χειρότερο. Με τους αντιπάλους της εθνικής, μάλιστα, να είναι ανάλογες ομάδες, δηλαδή του ύψους και του βάθους. Σίγουρα θα παίξουν ρόλο η κόπωση ή αντίθετα η φρεσκάδα των παικτών όλων των ομάδων του ομίλου, μετά από μια σειρά αγώνων μέσα στη χρονιά.
Πάντως είναι ανοιχτό το παιχνίδι για την Εθνική.
Πάντα. Η Εθνική σήμερα δεν μπορεί να κριθεί με βάση τα κριτήρια του 1994, οπότε και είχαμε να κάνουμε με επαρχιώτικη ομάδα η οποία κατέρρευσε μπροστά στην αίγλη του παγκοσμίου κυπέλλου. Αυτή η εθνική έχει αποκτήσει πλέον ένα επίπεδο. Όλα εξαρτώνται από την κατάσταση στην οποία θα βρίσκεται εκείνη την περίοδο. Σίγουρα δεν περιμένουμε, για παράδειγμα, κάποιους παίκτες οι οποίοι θα «ξεπεταχτούν» μέσα στη χρονιά και θα κάνουν τίποτα φοβερά και τρομερά πράγματα, αλλά από την άλλη πλευρά το μέγεθος είναι δεδομένο. Πρόκειται για μία καλή ομάδα.
Πόσο θα πρέπει να προβληματίζουν οι συνθήκες προετοιμασίας της διοργάνωσης στη Βραζιλία; Από αλλεπάλληλες επεισοδιακές διαδηλώσεις για το κόστος της διοργάνωσης έως ανθρώπινες απώλειες κατά τη διάρκεια των εργασιών στα γήπεδα.
Θα’ χει σίγουρα τζέρτζελο... Πάντως, νομίζω ότι ανάλογα γεγονότα δεν αφορούν τόσο τις μικρές πόλεις στις οποίες θα αγωνιστεί η δική μας ομάδα. Αφορούν περισσότερο το Ρίο Ντε Τζανέιρο και το Σάο Πάολο.
Από το Μουντιάλ στο Μουντομπάσκετ. Η Ελλάδα δεν κατάφερε να περάσει τους προκριματικούς και πλέον ελπίζει μόνο στην περιβόητη wild cart η οποία θα της δώσει το δικαίωμα συμμετοχής στη διοργάνωση του ’14. Πόσο πιθανό είναι να φτάσει σε ελληνικά χέρια η μία από αυτές τις τέσσερις κάρτες;
Απ’ ό,τι αντιλαμβάνομαι είναι ζήτημα μιας χορηγίας προς τη FIBA ώστε να εξετάσει το αίτημα πιο ευνοϊκά. Διότι από ένα σημείο και έπειτα το κριτήριο είναι τι συμφέρει τη FIBA και οικονομικά. Στην Ελλάδα είναι «πεσμένα» τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Είναι δύσκολο να βρεθούν κανάλια που θα διαθέσουν πάρα πολλά χρήματα. Δεν είμαι πολύ αισιόδοξος, διότι υπάρχουν άλλες πλουσιότερες χώρες από την Ελλάδα αυτήν την περίοδο οι οποίες επίσης διεκδικούν αυτήν την κάρτα.
Ελληνικό ποδόσφαιρο με ευρωπαϊκή ενδυμασία. Ή διαφορετικά: Ολυμπιακός στο Champions League και ΠΑΟΚ στο Europa League. Καταρχάς μάλλον πρόκειται ήδη για επιτυχία, αν αναλογιστεί κανείς το σημερινό επίπεδο του ελληνικού, πτωχευμένου επί της ουσίας, πρωταθλήματος. Τι μπορεί να περιμένει κανείς από εδώ και πέρα;
Να αγωνιστούν οι δύο ομάδες με αξιοπρέπεια απέναντι σε δύσκολους αντιπάλους. Σε γενικές γραμμές έχουν κάνει τη δουλειά τους, αν και στην τελευταία αγωνιστική των προκριματικών ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να έχει διασφαλίσει μία καλύτερη κλήρωση. Από την άλλη πλευρά, ήταν δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός θα συναντούσε στον δρόμο του ένα «θηρίο». Το ζήτημα όμως είναι να φτάνει κανείς στους «16» πολλές φορές, επί 4-5 συνεχόμενα χρόνια. Τότε είναι δεδομένο ότι θα χτιστεί μία ομάδα με μεγαλύτερες φιλοδοξίες, διότι πρώτα απ’ όλα στο διάστημα που θα έχει μεσολαβήσει θα έχει λάβει χρήματα που θα την έχουν ενισχύσει. Με προβληματίζει το γεγονός ότι δημιουργείται μία υπεραισιοδοξία (ακούω για παράδειγμα πολλούς να λένε ότι η Μάντσεστερ δεν είναι η Μάντσεστερ που ήταν κλπ) η οποία -συνήθως- όταν δεν επιβεβαιώνεται ακολουθεί μία κατάρρευση, επιστρέφει μία ομάδα 3-4 χρόνια πίσω, αποθαρρύνεται. Αντιθέτως, χρειάζεται απλώς προγραμματισμός.
Την ίδια ώρα η Ελλάδα δίνει μάχη για να διατηρηθεί στις 12 πρώτες θέσεις της κατάταξης της UEFA προκειμένου να στέλνει δύο ομάδες στο Champions League (η μία απευθείας και η άλλη μέσω προκριματικών). Τι βλέπετε εδώ;
Θεωρώ πως είναι κάτι το οποίο δεν πρέπει να αποτελεί αυτοσκοπό. Το μείζον είναι η κάθε ομάδα να αναζητεί τις επιτυχίες που θα της διασφαλίζουν χρήματα και θα την κάνουν καλύτερη.
Ελληνικό και άρα ευρωπαϊκό μπάσκετ. Πού σταματούν φέτος οι προσδοκίες για τον Παναθηναϊκό και πού για τον Ολυμπιακό;
Φέτος θα είναι πολύ δύσκολο και για τους δύο να φτάσουν στο final four, αλλά είναι και οι δύο αξιόπιστες ομάδες, με εμπειρία και «γαλόνια», οπότε μπορείς να περιμένεις ο,τιδήποτε. Είναι πολύ δύσκολο ο Ολυμπιακός να πάρει τον τίτλο για τρίτη συνεχή χρονιά. Από την άλλη πλευρά, ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε πολύ μουδιασμένα και θα πρέπει να μεταμορφωθεί στο τέλος. Αλλά με αυτές τις ομάδες, με το ελληνικό μπάσκετ, τίποτα δεν αποκλείεται. Διότι μεταξύ άλλων υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν να χειρίζονται καλά έστω και τα λίγα χρήματα.
Γενικώς πώς βλέπετε τα οικονομικά του ελληνικού ποδοσφαίρου το ‘14;
Υπάρχουν αρκετά «νοικοκυρεμένα μαγαζιά», όπως ο Αστέρας, ο Ατρόμητος, η Ξάνθη, απλώς δεν είναι μεγάλα, δεν έχουν μεγάλη προοπτική. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν ομάδες με χρόνιες δυσκολίες και προβλήματα, όπως ο Άρης, ο ΟΦΗ, ο Πανιώνιος. Πρόκειται για ένα μεταβατικό στάδιο. Χρειάζεται ένα restart. Μόνο ο Ολυμπιακός φαίνεται να έχει καταλάβει τι θέλει: τηρεί επιχειρηματικούς κανόνες κλπ. Οι υπόλοιποι το ψάχνουν. Ή είναι λίγο «τρεις στο λάδι, τρεις στο ξύδι». Το οποίο δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά δεν διασφαλίζει μεγάλες προοπτικές. Δηλαδή, ένα ποσό των 6-7 εκατ. ευρώ τον χρόνο σου επιτρέπουν να έχεις μία καλή ομάδα στο ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά είναι δύσκολο να πας πιο μπροστά.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΩΣΤΟΥΛΑΣ - [email protected]