Αν η κυβέρνηση ή οι Ευρωπαίοι εταίροι μας έχουν κάποιον άσο στο μανίκι τους, ήρθε η ώρα να τον βάλουν πάνω στο τραπέζι. Τα δύο βαριά και δύσκολα νομοσχέδια -για το καθεστώς πλειστηριασμών ακινήτων και τον Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων- ψηφίστηκαν το Σάββατο από τη Βουλή, αλλά όχι χωρίς νέες κοινοβουλευτικές απώλειες για την κυβέρνηση του κ. Σαμαρά.
Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική».
Αν η κυβέρνηση ή οι Ευρωπαίοι εταίροι μας έχουν κάποιον άσο στο μανίκι τους, ήρθε η ώρα να τον βάλουν πάνω στο τραπέζι. Τα δύο βαριά και δύσκολα νομοσχέδια -για το καθεστώς πλειστηριασμών ακινήτων και τον Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων- ψηφίστηκαν το Σάββατο από τη Βουλή, αλλά όχι χωρίς νέες κοινοβουλευτικές απώλειες για την κυβέρνηση του κ. Σαμαρά.
Γεγονός που σημαίνει ότι τα πράγματα έχουν ξεφύγει πέρα από το σημείο όπου υπήρχαν περιθώρια πολιτικών ελιγμών. Ολα δείχνουν ότι η κυβέρνηση δεν θα έχει πολλές πιθανότητες μακροημέρευσης αν αναγκαστεί να φέρει στη Βουλή προς ψήφιση ένα νέο πακέτο μέτρων, ενώ και ο δρόμος των μη ψηφιζόμενων από τη Βουλή πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, που περνάει από το Προεδρικό Μέγαρο, φαίνεται ότι δεν είναι πλέον ανοικτός όσο ήταν παλαιότερα. Αυτά υποδεικνύει η ελληνική πολιτική πρακτική, αλλά διαφορετικά αντιμετωπίζει τη συγκυρία η τακτική των εταίρων - δανειστών μας και των επιτετραμμένων ελεγκτών τους.
Οι υπολογισμοί που μπορεί να κάνει κανείς είναι πολύ συγκεκριμένοι. Το ελληνικό κράτος αναμένει πληρωμές ύφους 14,1 δισ. ευρώ από το δανειοδοτικό πρόγραμμα, στα οποία περιλαμβάνονται τόσο η δόση ύψους 4,9 δισ. ευρώ του Δεκεμβρίου, που δεν καταβλήθηκε, όσο και η δόση του πρώτου τριμήνου του 2014, ύψους 9,2 δισ. ευρώ. Τα κεφάλαια αυτά σχετίζονται με συγκεκριμένες χρηματοδοτικές ανάγκες του ελληνικού Δημοσίου, αλλά για να καταβληθούν, θα πρέπει στις αρχές του χρόνου η κυβέρνηση να συζητήσει και να συμφωνήσει με την τρόικα για παρεμβάσεις -δηλαδή μέτρα- ύψους μεγαλύτερου των 5 δισ., που αφορούν την περίοδο 2014-2016.
Ακούγεται σαν αδιέξοδο: Στη μια πλευρά μέτρα που πρέπει να υιοθετηθούν και στην αντίθετη ένα ευαίσθητο κυβερνητικό οικοδόμημα, το οποίο στο άκουσμα και μόνο της αναφοράς σε μέτρα τραντάζεται επικίνδυνα σε ρυθμό πολλών ρίχτερ. Ωστόσο, πολιτικά αδιέξοδα προκαλούνται μόνο αν κάποιος τα επιδιώκει ή εξ αμελείας του επιτρέπει να προκύψουν. Η αλήθεια είναι όμως ότι η κυβέρνηση δεν έχει και πολλά περιθώρια στο γνωστό πλαίσιο της πολιτικής της. Ωρίμανση προσπαθειών με μετρήσιμα και ορατά αποτελέσματα στην οικονομία -σε βαθμό που θα μπορούσαν να αντισταθμίσουν τα μέτρα- είναι ουτοπία να περιμένουμε ότι θα δούμε τους πρώτους μήνες του έτους, ενώ η προεδρία της Ενωσης ελάχιστα θα μπορούσε να προσφέρει στην εσωτερική εικόνα της κυβέρνησης.
Το βάρος, λοιπόν, για οποιαδήποτε κίνηση-έκπληξη που θα άλλαζε το προδιαγραφόμενο αποτέλεσμα πέφτει στους εταίρους μας. Πιστεύουμε ότι αυτό η κυβέρνηση το γνωρίζει, ελπίζουμε να το γνωρίζουν και οι Ευρωπαίοι, τη δική τους άλλωστε πολιτική ακολουθούμε με απόλυτη συνέπεια στα χρόνια του μνημονίου.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]