Για άμεσο κίνδυνο ουσιαστικής αλλοίωσης της φυσιογνωμίας της Δικαιοσύνης κάνουν λόγο οι δικαστές, σε ψήφισμά τους μετά από την πανδικαστική συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε εκτάκτως στις 11 Δεκεμβρίου στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του Εφετείου Αθηνών.
Για άμεσο κίνδυνο ουσιαστικής αλλοίωσης της φυσιογνωμίας της Δικαιοσύνης κάνουν λόγο οι δικαστές, σε ψήφισμά τους μετά από την πανδικαστική συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε εκτάκτως στις 11 Δεκεμβρίου στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του Εφετείου Αθηνών.
Προειδοποιούν ότι «τα χρόνια, δομικά και λειτουργικά προβλήματα της Ελληνικής Δικαιοσύνης έχουν πάρει διαστάσεις που δεν είναι πλέον εύκολο να ελεγχθούν».
«Στις ελλείψεις στοιχειωδών υλικοτεχνικών υποδομών και ασφάλειας, σε βαθμό αδιανόητο για πολιτισμένη χώρα, στην επίσης αδιανόητη απουσία βασικής διοικητικής υποστήριξης του δικαιοδοτικού έργου, στην παθογένεια του ευρύτερου κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού συστήματος, η οποία παράγει διαφορές σε ποσότητες και ρυθμούς που υπερβαίνουν δραματικά τη φέρουσα ικανότητα των δικαστηρίων και των δικαιοδοτικών μηχανισμών, έχουν προστεθεί οι πρωτοφανείς, ακραίες μειώσεις των αποδοχών των δικαστικών λειτουργών, σε ποσοστό άνω του 50% μέσα σε δυο χρόνια», εξηγούν.
Σύμφωνα με τους δικαστές, οι μειώσεις των αποδοχών «έχουν ανατρέψει πλήρως το ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης που είναι από τα πράγματα αναγκαίο -και γι' αυτό από το Σύνταγμα επιβεβλημένο- για την άσκηση του δικαιοδοτικού λειτουργήματος.
Στο ψήφισμα επισημαίνεται ακόμη ότι «μια πληθώρα διατάξεων, οι οποίες, απαιτώντας, υπό τα δεδομένα μάλιστα αυτά, και υπό την απειλή πειθαρχικών διώξεων, ολοένα ταχύτερη απονομή της δικαιοσύνης, παραγνωρίζουν καταφανώς την αυτονόητη ποιοτική διάσταση του δικαιοδοτικού έργου και τη συνακόλουθη, συνταγματικά κατοχυρωμένη, λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία των δικαστικών λειτουργών».
Οι δικαστές εκτοξεύουν βολές κατά της κυβέρνησης, υπογραμμίζοντας ότι «στις επανειλημμένες προσπάθειές τους να ευαισθητοποιήσουν την κυβέρνηση για τους εκρηκτικούς κινδύνους που περικλείει η όλη κατάσταση, γίνονται διαρκώς αποδέκτες γενικολογιών, ελάχιστων σημειακών υποσχέσεων –κι αυτών αθετούμενων κατά σύστημα-, ευχολογίων, και απόλυτης απραξίας. Αποκομίζοντας, έτσι, μια εξαιρετικά ανησυχητική εντύπωση αδιαφορίας, ακόμη και επί της αρχής».
«Με τα δεδομένα αυτά, οι έλληνες δικαστές, με όλη την ευθύνη του θεσμικού τους ρόλου, αισθάνονται υποχρεωμένοι να καταγγείλουν δημοσίως όχι πλέον μιαν ακόμη σημαντική υποβάθμιση, αλλά τον άμεσο κίνδυνο της ουσιαστικής αλλοίωσης της φυσιογνωμίας της Δικαιοσύνης, όπως αυτή κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα και τεκμηριώνεται ιστορικά στο νομικό πολιτισμό της χώρας. Και να δηλώσουν ότι οι ίδιοι, πάντως, με όλα τα μέσα που διαθέτουν, θα εξακολουθήσουν να επιτελούν και να υποστηρίζουν το λειτούργημά τους με τον τρόπο που επιβάλλει η συνταγματική τάξη που έχουν ορκισθεί να υπηρετούν», καταλήγει το ψήφισμα.