Ένα γιγάντιο πλανήτη 11 φορές μεγαλύτερο από το Δία και στη μεγαλύτερη τροχιά που έχει ποτέ παρατηρηθεί ανακάλυψε μια ομάδα αστρονόμων. Ο HD 106906 b περιφέρεται γύρω από το μητρικό του άστρο, σε απόσταση 650 φορές μεγαλύτερη από τη μέση απόσταση Γης-Ήλιου. Η ανακάλυψη έγινε με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου Magellan που βρίσκεται στη έρημο Ατακάμα της Χιλής, και επιβεβαιώθηκε με το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble.
Ένα γιγάντιο πλανήτη 11 φορές μεγαλύτερο από το Δία και στη μεγαλύτερη τροχιά που έχει ποτέ παρατηρηθεί ανακάλυψε μια ομάδα αστρονόμων. Ο HD 106906 b περιφέρεται γύρω από το μητρικό του άστρο, σε απόσταση 650 φορές μεγαλύτερη από τη μέση απόσταση Γης-Ήλιου. Η ανακάλυψη έγινε με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου Magellan που βρίσκεται στη έρημο Ατακάμα της Χιλής, και επιβεβαιώθηκε με το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble.
«Το σύστημα αυτό μας εντυπωσιάζει γιατί κανένα μοντέλο πλανητικού ή αστρικού σχηματισμού δεν μπορεί να εξηγήσει αυτό που βλέπουμε», σχολίασε η ερευνήτρια του πανεπιστημίου της Αριζόνα, Βανέσα Μπέιλι.
Σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε σήμερα, πλανήτες όπως η Γη οι οποίοι βρίσκονται σε σχετικά κοντινή απόσταση από το άστρο τους ξεκινούν να σχηματίζονται από τον ίδιο δίσκο αερίων και σκόνης που ευθύνεται για τη γέννηση του άστρου. Στην αρχή ξεκινάνε ως ένας μικρός πυρήνας, ο οποίος στη συνέχεια έλκει με τη βαρύτητά του τα υλικά που έχουν «περισσέψει» από τη δημιουργία του άστρου. Ο ηλιακός άνεμος παρασύρει τα ελαφριά υλικά μακρύτερα, κι έτσι σε μεγαλύτερες τροχιές οι πλανήτες αποτελούνται από ένα στέρεο πυρήνα o οποίος περιβάλλεται από αέρια.
Αυτή η διαδικασία όμως πιστεύεται πως δεν επαρκεί για το σχηματισμό των γιγάντιων πλανητών, ειδικά τόσο μακριά από το άστρο καθώς απαιτεί πολύ χρόνο, στον οποίο τα αέρια θα έχουν παρασυρθεί από τον ηλιακό άνεμο και θα έχουν ξεφύγει από τη βαρυτική επίδραση του πλανήτη.
Μια εναλλακτική εξήγηση θα μπορούσε να δοθεί εάν το HD 106906 ήταν ένα δυαδικό αστρικό σύστημα.
«Ένα δυαδικό σύστημα σχηματίζεται όταν συμπυκνώνονται δύο ανεξάρτητοι δίσκοι αερίων και σκόνης, και τα άστρα που γεννιούνται βρίσκονται κοντά ώστε να αλληλοεπηρεάζονται βαρυτικά», εξηγεί η Μπέιλι.
Στο σύστημα HD 106906, θα μπορούσε το άστρο και ο πλανήτης να κατέρρευσαν από διαφορετικούς δίσκους, αλλά ο πλανήτης να είναι στην ουσία ένα αποτυχημένο άστρο, καθώς δε κατάφερε να συγκεντρώσει την απαιτούμενη ποσότητα υλικών για να ξεκινήσει τις πυρηνικές αντιδράσεις στο εσωτερικό του.
Υπάρχει όμως πρόβλημα και με αυτή την υπόθεση, καθώς σε δυαδικά άστρα οι αστρονόμοι δεν περιμένουν μία διαφορά στη μάζα των δύο άστρων μεγαλύτερη του 10 προς 1. Στο συγκεκριμένο σύστημα όμως, η διαφορά μάζας μεταξύ του άστρου και του πλανήτη είναι της τάξεως του 100 προς 1, τιμή που για την ώρα δε μπορεί να εξηγηθεί.
Ο πλανήτης HD 106906 b, έχει ηλικία μόλις 13 εκατομμυρίων ετών, και συνεχίζει να εκπέμπει μία λάμψη που προέρχεται από τη θερμότητα κατά το σχηματισμό του. Συγκριτικά η Γη είναι 350 φορές πιο γηραιά από το θηριώδη αυτό εξωπλανήτη.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Astrophysical Journal Letters, και σε συνδυασμό με μελλοντικές παρατηρήσεις του αλλόκοτου αυτού κόσμου αναμένεται να δώσει περισσότερες απαντήσεις σε όσα γνωρίζουμε για τους πλανήτες εκτός ηλιακού συστήματος και το σχηματισμό τους.