Για κοινωνικό ολοκαύτωμα στο οποίο «κανείς δεν μπορεί και δεν δικαιούται να μένει απαθής, πολλώ δε μάλλον εσείς που είστε οι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού» κάνει λόγο σε ανακοίνωσή της η ΔΑΚΕ Ιδιωτικού Τομέα, απευθυνόμενη στους βουλευτές εν όψει της ψήφισης του προϋπολογισμού αύριο Σάββατο στη Βουλή.
Για κοινωνικό ολοκαύτωμα στο οποίο «κανείς δεν μπορεί και δεν δικαιούται να μένει απαθής, πολλώ δε μάλλον εσείς που είστε οι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού» κάνει λόγο σε ανακοίνωσή της η ΔΑΚΕ Ιδιωτικού Τομέα, απευθυνόμενη στους βουλευτές εν όψει της ψήφισης του προϋπολογισμού αύριο Σάββατο στη Βουλή.
Όπως αναφέρει, μεταξύ άλλων, στη μακροσκελή ανακοίνωσή της, το δημοσιονομικό πλεόνασμα δεν πρέπει να βασίζεται σε κοινωνικά συντρίμμια και οικονομικά ερείπια, ενώ τονίζει πως ο προϋπολογισμός «για τέταρτη συνεχή χρονιά είναι αποκλειστικός “απότοκος” των επαχθών δεσμεύσεων ακραίας και μονοδιάστατης λιτότητας που έχει αναλάβει η χώρα μας στο πλαίσιο των Δανειακών Συμβάσεων ... εμπεριέχει μια σειρά υφεσιακών, “φορομπηχτικών” και κοινωνικά άδικων μέτρων με μοναδικό στόχο την επίτευξη πρωτογενούς δημοσιονομικού πλεονάσματος».
«Μαύρισε η Ελλάδα, μαύρισαν οι Ελληνικές οικογένειες, μαύρισαν οι ζωές των Ελλήνων πολιτών που ανεβαίνουν έναν ατέρμονο “Γολγοθά” από τις εκβιαστικά επιβαλλόμενες πολιτικές της Τρόικας και των Δανειστών μας» σημειώνει σε άλλο σημείωσε η ΔΑΚΕ Ιδιωτικού Τομέα και καταλήγει:
«Το περιβόητο πρωτογενές πλεόνασμα πρέπει να “παράγει” κοινωνική ευημερία και όχι να “αναπαράγει” κοινωνική δυστυχία. Η δημοσιονομική προσαρμογή δεν είναι εφικτή ούτε μπορεί να ταυτίζεται με την ακραία λιτότητα. Οικονομία και κοινωνία είναι έννοιες αλληλένδετες, “συγκοινωνούντα δοχεία”…
Οι απαραίτητες διαθρωτικές αλλαγές δεν σημαίνουν “ανθρωποφαγία”, οι μεταρρυθμίσεις δεν προϋποθέτουν το ξεπούλημα του Εθνικού μας Πλούτου, ούτε τη απαξίωση των κρατικών επιχειρήσεων και βιομηχανιών.
Ο Προϋπολογισμός αποτελεί τον “οδικό χάρτη” για το επόμενο έτος…οφείλει, λοιπόν, πέρα από τον εξορθολογισμό της δημόσιας διοίκησης να περιλαμβάνει ισοδύναμα μέτρα ανάπτυξης και σταδιακής αποκατάστασης της κοινωνικής ισορροπίας.
Το κοινωνικό κράτος είναι οικονομικός σταθεροποιητής και όχι “ανελαστική δαπάνη”…
Η κοινωνία δεν αντέχει, η συνοχή της καταρρέει…η φωνή της είναι πλέον κραυγή απόγνωσης που επιβάλλεται να εισακουστεί…
Το “λάθος” που όλοι ομολογούν αλλά κανείς δεν διορθώνει τείνει πια να γίνει ολέθριο.
Σ’ αυτό το κοινωνικό ολοκαύτωμα κανείς δεν μπορεί και δεν δικαιούται να μένει απαθής, πολλώ δε μάλλον εσείς που είστε οι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού».