Την 1η Δεκεμβρίου 1893 η Ελλάδα κηρύσσει πτώχευση, μη δυνάμενη να εξυπηρετήσει τα εξωτερικά δάνεια.
Μετά το παροιμιώδες «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» που δήλωσε στη Βουλή ο πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης, ακολούθησε η εγκαθίδρυση της Διεθνούς Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου. Η Επιτροπή αυτή, που αντιπροσώπευε τα συμφέροντα των ξένων δανειστών της χώρας, επέβαλε μία μακρά περίοδο δημοσιονομικής προσαρμογής, κάτι που επέτρεψε την ανατίμηση της ισοτιμίας της δραχμής, και την υιοθέτηση του κανόνα χρυσού -συναλλάγματος το 1910.
Από τα «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» και «τις πταίει;» του Τρικούπη, μέχρι το «αυτή η χώρα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο» του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή, η ιστορία κύκλους κάνει, τηρουμένων των αναλογιών, και για κάποια «ζαβολιά» μάς «τραβούν το αυτί».
* Ελαιογραφία του Ν. Ορλώφ όπου απαθανατίζεται συνεδρίαση του Ελληνικού Κοινοβουλίου στα τέλη του 19ου αι. με τον πρωθυπουργό Χαρίλαο Τρικούπη στο βήμα.
Κατερίνα Τζωρτζινάκη