Η Ναταλία Τσαλίκη ενσαρκώνει μια ακινητοποιημένη γυναίκα, που μονολογεί ασταμάτητα, παλεύοντας να ζήσει «άλλη μια ευτυχισμένη μέρα», και μιλά για το έργο και για τον δικό μας σύγχρονο «εγκλωβισμό».
Η αγωνία της ανθρώπινης ύπαρξης αναδύεται από την ψυχή μιας παγιδευμένης ηρωίδας, που ζωντανεύει στο πρόσωπο της ηθοποιού Ναταλίας Τσαλίκη, η οποία μας μιλά για την παράσταση «Ευτυχισμένες μέρες». Με την αιχμηρή και, ταυτόχρονα, τρυφερή γλώσσα του, το «θεατρικό ποίημα» του σπουδαίου ιρλανδού συγγραφέα Σάμουελ Μπέκετ, παρουσιάζεται στο Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν».
Μέσα σε ένα απογυμνωμένο κι έρημο σύμπαν, η Ναταλία Τσαλίκη ενσαρκώνει μια ακινητοποιημένη γυναίκα, που μονολογεί ασταμάτητα, παλεύοντας να ζήσει «άλλη μια ευτυχισμένη μέρα», και μιλά για το έργο και για τον δικό μας σύγχρονο «εγκλωβισμό».
Ποια θέματα πραγματεύεται το έργο;
Οι «Ευτυχισμένες μέρες» είναι ένα βαθειά φιλοσοφικό έργο και, σαν τέτοιο, πραγματεύεται όλα τα υπαρξιακά θέματα, που απασχολούν τον άνθρωπο από αρχαιοτάτων χρόνων. Τον χρόνο, τη φθορά, τον θάνατο, τη μοναξιά, την επικοινωνία και το πώς διαχειριζόμαστε τη ζωή μας.
Τι βιώνει η Γουίννυ;
Η Γουίννυ είναι ένα σύμβολο. Ο συγγραφέας την παρουσιάζει μπροστά στα μάτια του θεατή σαν μια μισοθαμμένη γυναίκα, η οποία προσπαθεί να “διώξει” τον χρόνο, γεμίζοντάς τον με μικρές καθημερινές “ανώδυνες” ασχολίες. Καλλωπίζεται, αναπολεί το παρελθόν, απαγγέλλει στίχους και φλυαρεί ακατάπαυστα, προσπαθώντας να κρατήσει ζωντανή την επαφή της με τον άντρα της, Γουίλλυ, ο οποίος κείτεται πιο πέρα, ανήμπορος να την πλησιάσει. Δείχνει - όπως οι περισσότεροι άνθρωποι - να μην έχει συναίσθηση του εγκλωβισμού της.
Ποια συναισθήματα αναβλύζουν από την ψυχή της;
Σε αυτό το έργο, δεν υπάρχουν συναισθήματα των ηρώων σε πρώτο πλάνο. Τα συναισθήματα καλείται να τα ζήσει ο θεατής. Οι ήρωες είναι οι φορείς της φιλοσοφικής αναζήτησης του συγγραφέα, είναι το ερέθισμα, για να ξυπνήσουν οι συνειδήσεις των θεατών.
Τι επιθυμεί περισσότερο και πώς καταφέρνει να είναι αισιόδοξη, παρά τον εγκλωβισμό της;
Η Γουίννυ επιθυμεί να πετάξει, να απεγκλωβιστεί. Κι όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, έτσι κι αυτή περιμένει να “φυσήξει” κάποιος άνεμος, να έρθει μια “εξωτερική” βοήθεια, που θα την απεγκλωβίσει. Παρόλα αυτά, με την παραμικρή ευκαιρία, ονομάζει ευτυχισμένες τις μέρες που ζει. Κάποιον στίχο που καταφέρνει να θυμηθεί, κάποια λέξη που της απευθύνει ο Γουίλλυ, κάποιο τραγούδι. Μικρά, δηλαδή, καθημερινά πράγματα, που την απομακρύνουν από τη συνειδητοποίηση της κατάστασής της.
Στον δικό μας εγκλωβισμό στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, τι σας φαίνεται πιο θλιβερό και αδιανόητο;
Ότι, στη σημερινή Ελλάδα, λείπει η σκέψη. Ο ορθός λόγος. Είμαστε έρμαια του συναισθήματος και του θυμικού μας. Αλλά εκείνο που με θλίβει πιο πολύ από όλα, είναι ότι, σαν κοινωνία, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να “στεγνώσουμε” το μυαλό των νέων. Οι νέοι είναι η μόνη μας ελπίδα, μιας και οι μεγαλύτεροι φέραμε τα πράγματα σε αδιέξοδο. Ο τρόπος, που οι νέοι έρχονται σε επαφή με τη γνώση, από πολύ νωρίς, από το δημοτικό κιόλας, είναι ευνουχιστικός. Με αποτέλεσμα, τα νεανικά φρέσκα μυαλά που διψάνε για γνώση, να ατροφούν και, μεγαλώνοντας, να στρέφονται σε πράξεις εκτόνωσης και επιθετικότητας. Παραδίδουμε στην πατρίδα μας νέους, επί της ουσίας απαίδευτους, χωρίς όραμα και προσανατολισμό.
Ποια κατανόηση - συνειδητοποίηση θα μας βοηθούσε να αλλάξουμε τα πράγματα ουσιαστικά;
Να δούμε την πραγματικότητα κατά πρόσωπο. Να μην “κουκουλώνουμε” το πρόβλημα σαν τη Γουίννυ, να μην ψάχνουμε πάντα “αλλού” ενόχους και να συνειδητοποιήσουμε τη συνευθύνη μας. Η αλλαγή έρχεται πάντα από μέσα μας, ώστε να μπορέσουμε να απεγκλωβιστούμε - σαν τη Γουίννυ - πρώτα οι ίδιοι και, μετά, όλοι μαζί να απεγκλωβίσουμε τη χώρα μας. Αυτό, απαιτεί θάρρος, δύναμη και σκέψη, που λέει και ο Μπέκετ.
Τι εύχεστε για το μέλλον;
Να επανέλθει ο Πολιτισμός στη χώρα που τον γέννησε.
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές, σκηνοθεσία: Λίνα Ζαρκαδούλα, σκηνικό - κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης, μουσική: Θοδωρής Οικονόμου, φωτισμοί: Γιάννης Δρακουλαράκος, βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Βλάχου, βοηθός σκηνογράφου - ενδυματολόγου: Μαρία Παπαδοπούλου, συμπαραγωγή: Θέατρο Τέχνης - «ΗΡΩ». Παίζουν: Ναταλία Τσαλίκη, Δημήτρης Κανέλλος.
Πληροφορίες
Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν»: Φρυνίχου 14 - Πλάκα, τηλ.: 210 3222464, 210 3236732, ώρες ταμείου: Δευτέρα - Κυριακή: 10.00 - 13.00 και 17.00 - 22.00. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή και Σάββατο: 21.15, Κυριακή: 20.00. Τιμές εισιτηρίων: γενική είσοδος: Παρασκευή: 15 ευρώ, Σάββατο και Κυριακή: 18 ευρώ, φοιτητές - γκρουπ - σύλλογοι - άνεργοι: Παρασκευή: 10 ευρώ, Σάββατο και Κυριακή: 15 ευρώ.
Γιώργος Σ Κουλουβάρης
[email protected]