Αναζητώντας τρόπους να καταστήσουν τα μη επανδρωμένα βαθυσκάφη πιο ευέλικτα και αυτάρκη, ερευνητές από το Χάρβαρντ και το πανεπιστήμιο του Μπάφαλο στράφηκαν για έμπνευση σε ένα θαλάσσιο πλάσμα που διαθέτει ακριβώς αυτές τις ιδιότητες: το σαλάχι.
Αναζητώντας τρόπους να καταστήσουν τα μη επανδρωμένα βαθυσκάφη πιο ευέλικτα και αυτάρκη, ερευνητές από το Χάρβαρντ και το πανεπιστήμιο του Μπάφαλο στράφηκαν για έμπνευση σε ένα θαλάσσιο πλάσμα που διαθέτει ακριβώς αυτές τις ιδιότητες: το σαλάχι.
«Τα περισσότερα ψάρια κινούν την ουρά τους για να κολυμπήσουν, όμως η μέθοδος κολύμβησης του σαλαχιού είναι κάτι το μοναδικό, σαν σημαία στον άνεμο», λέει ο Ρίτσαρντ Μπότομ, μέλος της ερευνητικής ομάδας. Οπως εξηγεί, ένα τέτοιο βαθυσκάφος θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο σε αποστολές εξερεύνησης του βυθού, αλλά και σε επιχειρήσεις διάσωσης ή καθαρισμού της θάλασσας, π.χ. μετά από διαρροή πετρελαίου.
Οι επιστήμονες μελετούν πολλά είδη σαλαχιού προσπαθώντας να εντοπίσουν τους μηχανισμούς που θα τους φανούν πιο χρήσιμοι. Αξιοποιώντας την υπολογιστική υδροδυναμική κατόρθωσαν να αποτυπώσουν με κάθε λεπτομέρεια τη ροή του νερού γύρω από το σαλάχι για να δουν ποια στοιχεία στο σχήμα και τις κινήσεις τους τα καθιστούν τόσο ευέλικτα μέσα στο νερό.
Κατέληξαν ότι «οι δίνες στους κυματισμούς που εμφανίζονται πάνω στο σώμα των σαλαχιών δημιουργούν ευνοϊκά πεδία πίεσης - χαμηλή πίεση μπροστά και υψηλή πίεση πίσω - τα οποία σπρώχνουν τα σαλάχια προς τα εμπρός», όπως εξηγούν. «Καθώς η κίνηση μέσα στον αέρα και στο νερό είναι παρόμοια, είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε τις δίνες.»
Το βαθυσκάφος των αμερικανών ερευνητών θα προστεθεί σε πολλά άλλα ρομπότ, για τα οποία οι επιστήμονες άντλησαν έμπνευση από τη φύση. Όπως οι ίδιοι λένε ωστόσο, στόχος τους δεν είναι να μιμηθούν τους ζωντανούς οργανισμούς, αλλά να κατανοήσουν τους φυσικούς μηχανισμούς τους για να τους αξιοποιήσουν σε εφαρμογές χρήσιμες στην επιστήμη και τον άνθρωπο.