Μεσιτικό γραφείο ανέλαβε να βρει νέους αγοραστές - ιδιοκτήτες για το σπίτι στο οποίο γεννήθηκε ο Κωστής Παλαμάς, στην Πάτρα.
Μεσιτικό γραφείο ανέλαβε να βρει νέους αγοραστές - ιδιοκτήτες για το σπίτι στο οποίο γεννήθηκε ο Κωστής Παλαμάς, στην Πάτρα.
Ο ιδιοκτήτης του ακινήτου που βρίσκεται στον αριθμό 241 της οδού Κορίνθου, έβαλε πωλητήριο καθώς ο δήμος αδυνατεί - λόγω κρίσης - να προχωρήσει στην αγορά του. Σύμφωνα με πληροφορίες, η τιμή πώλησης είναι 1,5 εκατομμύριο ευρώ.
Η οικία στην οποία, τρία χρόνια πριν τη γέννηση του Παλαμά, γεννήθηκε και η μεγάλη ιταλίδα πεζογράφος Ματθίλδη Σεράο, είναι εμβαδού περίπου 700 τ.μ., ανήκε και ανήκει σε ιδιώτη, αλλά ανακηρύχθηκε διατηρητέα από την Εφορία Νεωτέρων Μνημείων. Επρόκειτο να βγει σε πλειστηριασμό από τράπεζα, το 2011, με πρώτη τιμή προσφοράς το ποσό των 1.066.000 ευρώ, αλλά στο τέλος, ο πλειστηριασμός αναβλήθηκε.
Οι προσπάθειες για να γίνει το σπίτι μουσείο, έτσι ώστε να αναδειχθεί η σύγχρονη πολιτισμική μας κληρονομιά, δεν είχαν αποτέλεσμα.
Στις σημειώσεις του ο Κωστής Παλαμάς, τιμώντας τη γενέθλια πόλη του, γράφει με ένα σονέττο: «Γεννήθηκα στην Πάτρα στα 1859. Πέμπτη, απομεσήμερο, στις δύο η ώρα, δεκατρείς του Γενάρη. Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι / Στοιχειό είναι και με προσκαλεί, ψυχή και με προσμένει / Το σπίτι που γεννήθηκα, ίδιο στην ίδια στράτα / Στα μάτια μου όλο υψώνεται, όλα και μ’ του τα νιάτα / Το σπίτι ας του νοθέψανε το σχήμα και το χρώμα / Κι ανόθευτο κι αχάλαστο και με προσμένει ακόμα / Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι / Στοιχειό και σαν απάτητο, με ζει και με προσμένει»...
Ο Κωστής Παλαμάς ήταν ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ιστορικός και κριτικός της λογοτεχνίας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους έλληνες ποιητές, με σημαντική συνεισφορά στην εξέλιξη και ανανέωση της νεοελληνικής ποίησης. Αποτέλεσε κεντρική μορφή της λογοτεχνικής γενιάς του 1880, πρωτοπόρος, μαζί με τον Νίκο Καμπά και τον Γεώργιο Δροσίνη, της αποκαλούμενης Νέας Αθηναϊκής (ή Παλαμικής) σχολής. Επίσης, είχε σπουδάσει και ως θεατρικός παραγωγός της ελληνικής λογοτεχνίας.
Γεννήθηκε στην Πάτρα στις 13 Ιανουαρίου 1859 από γονείς που κατάγονταν από το Μεσολόγγι. Όταν ήταν 6 χρονών έχασε και τους δύο γονείς του σε διάστημα σαράντα ημερών (Δεκέμβριος 1864 - Φεβρουάριος 1865). Στενοί συγγενείς ανέλαβαν τότε τα τρία παιδιά της οικογένειας, τον μικρότερο αδερφό του η αδερφή της μητέρας του και εκείνον και τον μεγαλύτερο αδερφό του ο θείος τους, Δημήτριος Παλαμάς, που κατοικούσε στο Μεσολόγγι. Εκεί έζησε από το 1867 ως το 1875 σε ατμόσφαιρα μάλλον δυσάρεστη και καταθλιπτική, που ήταν φυσικό να επηρεάσει τον ευαίσθητο ψυχισμό του, όπως φαίνεται και από ποιήματα που αναφέρονται στην παιδική του ηλικία.
Μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1875, όπου γράφτηκε στην Νομική Σχολή.
Σύντομα όμως εγκατέλειψε τις σπουδές του, αποφασισμένος να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία. Το πρώτο του ποίημα το είχε γράψει σε ηλικία 9 ετών, μιμούμενος τα πρότυπα της εποχής του, «ποίημα για γέλια», όπως το χαρακτήρισε αργότερα ο ίδιος. Από το 1875 δημοσίευε σε εφημερίδες και περιοδικά διάφορα ποιήματα και το 1876 υπέβαλε στον Βουτσιναίο ποιητικό διαγωνισμό την ποιητική συλλογή «Ερώτων Έπη», σε καθαρεύουσα. Η συλλογή απορρίφθηκε με το χαρακτηρισμό: «λογιωτάτου γραμματικού ψυχρότατα στιχουργικά γυμνάσματα».
Το 1886 δημοσιεύτηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή, «Τραγούδια της Πατρίδος μου», στη δημοτική γλώσσα, η οποία εναρμονίζεται απόλυτα με το κλίμα της Νέας Αθηναϊκής Σχολής. Το 1887 παντρεύτηκε τη συμπατριώτισσά του Μαρία Βάλβη, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά, μεταξύ των οποίων και τον Λέανδρο Παλαμά. Ένδειξη της καθιέρωσής του ως ποιητή ήταν η ανάθεση της σύνθεσης του «Ύμνου των Ολυμπιακών Αγώνων», το 1896.
Πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου του 1943, έπειτα από σοβαρή ασθένεια, 40 ημέρες μετά το θάνατο της συζύγου του - τον οποίο δεν είχε πληροφορηθεί επειδή και η δική του υγεία ήταν σε κρίσιμη κατάσταση. Η κηδεία του έμεινε ιστορική, καθώς, μπροστά σε έκπληκτους γερμανούς κατακτητές, χιλιάδες κόσμου τον συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία, στο Α΄ νεκροταφείο Αθηνών, ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο.
naftemporiki.gr