Τα θηλαστικά - είτε μιλάμε για σκύλους είτε για ελέφαντες ή ανθρώπους - χρειάζονται κατά μέσο όρο 21 δευτερόλεπτα για να ουρήσουν. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν ερευνητές από το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια, στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίοι διατύπωσαν τον παγκόσμιο... Νόμο της Ούρησης.
Τα θηλαστικά - είτε μιλάμε για σκύλους είτε για ελέφαντες ή ανθρώπους - χρειάζονται κατά μέσο όρο 21 δευτερόλεπτα για να ουρήσουν. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν ερευνητές από το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια, στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίοι διατύπωσαν τον παγκόσμιο... Νόμο της Ούρησης.
Η Πατρίσια Γιανγκ και οι συνάδελφοί της βιντεοσκόπησαν σκύλους, αγελάδες, αρουραίους, κατσίκες και ελέφαντες την ώρα της ούρησης, ενώ ανέτρεξαν και στο YouTube σε αναζήτηση παρόμοιων εικόνων από άλλα ζώα. Συνδυάζοντας τα ευρήματά τους με δεδομένα γύρω από το μέγεθος της ουρήθρας και την πίεση της κύστης του εκάστοτε ζώου, κατέληξαν σε ένα μαθηματικό μοντέλο, πάνω στο οποίο βασίστηκε η αρχή που διατύπωσαν, ότι δηλαδή τα θηλαστικά έχουν περίπου τον ίδιο χρόνο ούρησης ανεξάρτητα από το μέγεθος της ουροδόχου κύστης τους.
Ο «Νόμος της Ούρησης» αναφέρει ότι κάθε θηλαστικό που ζυγίζει τουλάχιστον ένα κιλό χρειάζεται 21 δευτερόλεπτα - με απόκλιση 13 δευτερολέπτων - για να... αδειάσει την κύστη του. Ακόμη και στην περίπτωση των ελεφάντων, ο χρόνος είναι περίπου ο ίδιος παρά την τεράστια ποσότητα υγρών που πρέπει να αποβάλουν, χάρη στη μακριά και πλατιά ουρήθρα τους.
Παρότι για τους περισσότερους πρόκειται για την «άχρηστη πληροφορία της ημέρας», οι ερευνητές εξηγούν ότι τα κίνητρα της μελέτης τους είναι σοβαρά. «Το ουροποιητικό σύστημα εξελίχθηκε για να αποβάλλει τα υγρά από το σώμα γρήγορα και αποτελεσματικά», αναφέρουν στην έκθεσή τους, η οποία θα παρουσιαστεί σε συνέδριο της αμερικανικής ένωσης φυσικών. «Παρά τη μακρά ιστορία επιτυχών ουρολογικών θεραπειών για ανθρώπους και ζώα, η φυσική της ούρησης δεν έχει μελετηθεί επαρκώς.»
Εξηγώντας ότι παλαιότερες μελέτες επικεντρώνονταν στην πίεση της κύστης, οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα ευρήματα της έρευνάς τους θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για τη διάγνωση προβλημάτων στο ουροποιητικό σύστημα των ζώων, αλλά και για την ανάπτυξη προηγμένων συστημάτων αποθήκευσης νερού.