Αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν ότι στις συζητήσεις τους οι σκιουροπίθηκοι είναι κάποιες φορές πιο ευγενικοί κι από τους ανθρώπους, αφού όταν ένα μέλος της ομάδας τους τους «μιλήσει», περιμένουν τη σειρά τους για να απαντήσουν. Τα αποτελέσματα της μελέτης ενδέχεται να βοηθήσουν τους ερευνητές να κατανοήσουν πώς αναπτύχθηκε και η ανθρώπινη συμπεριφορά κατά την ομιλία.
Αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν ότι στις συζητήσεις τους οι σκιουροπίθηκοι είναι κάποιες φορές πιο ευγενικοί κι από τους ανθρώπους, αφού όταν ένα μέλος της ομάδας τους τους «μιλήσει», περιμένουν τη σειρά τους για να απαντήσουν. Τα αποτελέσματα της μελέτης ενδέχεται να βοηθήσουν τους ερευνητές να κατανοήσουν πώς αναπτύχθηκε και η ανθρώπινη συμπεριφορά κατά την ομιλία.
Όπως γράφουν οι επιστήμονες του Πρίνστον στην επιθεώρηση Current Biology, οι πίθηκοι μπορούν να συμμετέχουν σε «συζητήσεις» έως και 30 λεπτών, κατά τη διάρκεια των οποίων ο ένας παίρνει το λόγο μετά τον άλλο. Στα πειράματά τους, είδαν ότι τα ζώα περιμένουν έως και 5 δευτερόλεπτα για να αρχίσουν να «μιλούν».
«Μας εξέπληξε η συνέπεια, με την οποία οι σκιουροπίθηκοι ανταλλάσσουν κραυγές σαν να συνεργάζονται, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό συμβαίνει ανάμεσα σε μέλη που δεν έχουν στενούς δεσμούς μεταξύ τους», δήλωσε ο ερευνητής Ασίφ Γαζανφάρ. «Από τα ευρήματά μας προκύπτουν μεγάλες ομοιότητες με τις ανθρώπινες συζητήσεις και περισσότερες διαφορές από τα συντονισμένα καλέσματα ζώων όπως τα πουλιά, οι βάτραχοι και τα τριζόνια, τα οποία συνδέονται με το ζευγάρωμα ή την υπεράσπιση του χώρου.»
Οι ερευνητές λένε ότι σκιουροπίθηκοι και άνθρωποι έχουν δύο βασικές ομοιότητες: είναι φιλικοί σε γενικές γραμμές και επικοινωνούν μεταξύ τους κυρίως παράγοντας ήχους. Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι πιθανό, όπως επισημαίνουν, να συνδέονται με το ελεγχόμενο δούναι και λαβείν που απαιτεί μια καλή, »πολιτισμένη» συζήτηση. Με άλλα λόγια, και οι σκιουροπίθηκοι φαίνεται πως έχουν τους δικούς τους «άγραφους νόμους συμπεριφοράς στις συζητήσεις τους», όπως λέει ο Γαζανφάρ.
Η ομάδα από το Πρίνστον πιστεύει ότι τα ευρήματά της θα μπορούσαν να ρίξουν φως στην εξέλιξη της ανθρώπινης ομιλίας και στο γιατί - έστω και με εξαιρέσεις - περιμένουμε τη σειρά μας για να μιλήσουμε, ένα χαρακτηριστικό που απαντάται σε ολόκληρο τον κόσμο και σε όλες τις γλώσσες.