«Είναι πολύ δυσάρεστες οι μέρες που ζούμε… συνήθως τραγουδάμε για το χάλι μας, σήμερα τραγουδάμε για τον Παύλο», με αυτά τα λόγια ξεκίνησε την πολύ επιτυχημένη συναυλία του, το βράδυ της Κυριακής στο Θέατρο Βράχων, ο Γιάννης Αγγελάκας.
«Είναι πολύ δυσάρεστες οι μέρες που ζούμε… συνήθως τραγουδάμε για το χάλι μας, σήμερα τραγουδάμε για τον Παύλο», με αυτά τα λόγια ξεκίνησε την πολύ επιτυχημένη συναυλία του, το βράδυ της Κυριακής στο Θέατρο Βράχων, ο Γιάννης Αγγελάκας.
Και όταν κάποια στιγμή ακούστηκε σύνθημα για κρεμάλες που έρχονται ο Αγγελάκας είπε: «Ξέρετε ότι διαφωνώ με αυτό το σύνθημα. Η απάντηση στον φασισμό δεν είναι αυτή. Η απάντηση είναι η ψύχραιμη σκέψη. Να προσέξουμε τον φασισμό που κρύβουμε όλοι μέσα μας».
Οι πάνω από 6000 κόσμου, όλων των ηλικιών, που ήταν εκεί απάντησαν στα λόγια του με ένα παρατεταμένο χειροκρότημα, και όταν λίγο αργότερα το κλίμα φορτίστηκε πάλι, ο ανατρεπτικός διανοούμενος ποιητής και συνθέτης κράτησε το μέτρο λέγοντας … «δεν συμφωνώ με τη βία… αγνοήστε τους και κοιτάξτε μέσα σας… πρέπει να φθάσουμε σε μια κοινωνία πολιτών με ευφυΐα και συνείδηση».
Ο Γιάννης Αγγελάκας και η παρέα του ανέβηκαν στο Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη» στον Βύρωνα με τις αποσκευές τους γεμάτες τραγούδια για μία μοναδική από κάθε άποψη συναυλία. Μια αναδρομή στη πορεία του που ξεκίνησε από τις «Τρύπες», αρχές της δεκαετίας του ’80, μέχρι σήμερα, με τελευταία στάση της αναδρομής αυτής τη «Γελαστή Ανηφόρα», το τελευταίο του άλμπουμ (ποιητική συλλογή – βιβλίο) που κυκλοφόρησε τον περασμένο Μάιο από την εταιρεία «alltogethernow» και έχει γίνει ήδη χρυσό.
«Ακούω την αγάπη», «Δεν χωράς πουθενά», «Γιορτή», «Ο χαμένος τα παίρνει όλα», «Κεφάλι γεμάτο χρυσάφι» ήταν μερικές από τις πολύ δυνατές στιγμές αυτής της μεγάλης διαδρομής που ακούστηκαν στη συναυλία, με αποκορύφωμα το «Σιγά μη Κλάψω», την πιο έντονα φορτισμένη στιγμή της βραδιάς.
Ο καίριος, σκληρός αλλά ψύχραιμος και πολλές φορές λυτρωτικός λόγος του Αγγελάκα σε συνδυασμό με ένα συνεχές τζαμάρισμα σε νέους δρόμους, ξετυλίγει χρόνια τώρα την ανθρώπινη περιπέτεια αλλά μέσα από αυτή τη συνειδητοποίηση της φθοράς προβάλει αχνά φως, μέσα από το ξέσπασμα η αποδοχή, μέσα από το βάσανο της σκέψης η χαρά της μέθης. Την ώρα της επιστροφής με τη ζάλη μιας παράφορης ενέργειας, ένοιωθες ότι η βραδιά της Κυριακής πραγματικά ήταν ότι πιο καθαρό, ειλικρινές και θεραπευτικό τις μέρες που διανύουμε.
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]