Πολιτιστικά
Δευτέρα, 16 Σεπτεμβρίου 2013 22:35

Το ΤΑΙΠΕΔ σφράγισε το ιστορικό θέατρο «Εμπρός»

Το ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο «Εμπρός» στην πλατεία Ψυρρή, επί της οδού Ρήγα Παλαμήδη 2, σφράγισαν υπάλληλοι του Ταμείου Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ),  συνοδεία αστυνομικών.

Το ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο «Εμπρός» στην πλατεία Ψυρρή, επί της οδού Ρήγα Παλαμήδη 2, σφράγισαν υπάλληλοι του Ταμείου Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ),  συνοδεία αστυνομικών.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΤΑΙΠΕΔ, «το δημόσιο ακίνητο, το οποίο έχει περιέλθει κατά πλήρη κυριότητα στο ΤΑΙΠΕΔ, είχε καταληφθεί από τη “Θεατρική κίνηση Μαβίλη” και χρησιμοποιείτο χωρίς την άδεια της ΕΤΑΔ, που είναι ο διαχειριστής του ακινήτου, και το σημαντικότερο, χωρίς να πληρούνται οι απαραίτητες προδιαγραφές ασφάλειας και πυρόσβεσης, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο όσους πολίτες επισκέπτονταν το ακίνητο».
Στόχος του ΤΑΙΠΕΔ - προστίθεται στην ανακοίνωση - είναι η αξιοποίηση του ακινήτου μέσα από νόμιμες διαδικασίες που θα διασφαλίζουν το δημόσιο συμφέρον και θα συμβάλλουν στην ανάδειξη της ιστορικής του αξίας καθώς και στην αναβάθμιση της ευρύτερης περιοχής.

Διατηρητέο μνημείο από το 1989

Κατασκευασμένο τη δεκαετία του 1930, το ιστορικό - κηρυγμένο διατηρητέο μνημείο από το 1989 -  κτήριο του «Εμπρός» λειτούργησε αρχικά ως τυπογραφείο της ομώνυμης εφημερίδας και από το 1988 μέχρι το 2007 ως στέγη του Θεατρικού Οργανισμού «Μορφές» και στη συνέχεια της Εταιρείας Θεάτρου «Εμπρός».

Εγκαταλελειμμένο και κλειστό επί πέντε σχεδόν χρόνια, επανενεργοποιήθηκε ως κατάληψη τον Νοέμβριου του 2011 με πρωτοβουλία της ομάδας καλλιτεχνών «Κίνηση Μαβίλη» και με τη συμμετοχή και στήριξη της Κίνησης Κατοίκων Ψυρρή, καθώς και άλλων καλλιτεχνών και θεωρητικών από τον χώρο των παραστατικών τεχνών, της μουσικής και των εικαστικών.

Τον τελευταίο χρόνο,  την ευθύνη της λειτουργίας και διαχείρισής του είχε η εβδομαδιαία ανοιχτή του συνέλευση, στην οποία μπορούσαν να συμμετέχουν ελεύθερα όσοι επιθυμούσαν, ανεξάρτητα από τον τόπο διαμονής τους, εφόσον αναγνώριζαν και αποδέχονταν την κατάληψη του θεάτρου ως κοινό αγαθό.