Κριτική στη στάση της ελληνικής κυβέρνησης και του υπουργείου Εξωτερικών απέναντι στη συριακή κρίση ασκεί η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Ρένα Δούρου, μιλώντας στο naftemporiki.gr.
Κριτική στη στάση της ελληνικής κυβέρνησης και του υπουργείου Εξωτερικών απέναντι στη συριακή κρίση ασκεί η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Ρένα Δούρου, μιλώντας στο naftemporiki.gr. Η κ. Δούρου επισημαίνει ότι ο κίνδυνος της στρατιωτικής επίθεσης στη Συρία παραμένει, παρά την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, η οποία, όπως σημειώνει πάντως, αποτελεί θετικό στοιχείο. Η βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης εκτιμά ότι οι γερμανικές εκλογές δεν θα αλλάξουν τα δεδομένα για την Ελλάδα. Σύμφωνα με την ίδια, ο μόνος που μπορεί να αλλάξει κάτι στη χώρα είναι ο λαός με την ψήφο του.
Η επίτευξη συμφωνίας μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών των ΗΠΑ και της Ρωσίας, ύστερα από την αποδοχή της ρωσικής πρότασης για καταστροφή του χημικού οπλοστασίου από τον Μπασάρ αλ Άσαντ, απομακρύνει το ενδεχόμενο άμεσου πολέμου. Ωστόσο ο κίνδυνος δεν έχει εξαλειφθεί οριστικά. Ο πέλεκυς στρατιωτικής επίθεσης θα επικρέμεται πάνω από τη Συρία μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας κι ενώ στην ανατολική Μεσόγειο έχουν συγκεντρωθεί στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Το γεγονός πάντως ότι έγινε το κρίσιμο βήμα, χάρη στην πρωτοβουλία της Μόσχας και αποφεύχθηκε μια αμερικανική στρατιωτική εμπλοκή που δεν θα έλυνε, αντιθέτως θα επέτεινε το αιματηρό αδιέξοδο, αποτελεί αναμφισβήτητα θετικό στοιχείο. Στοιχείο που κινείται στην κατεύθυνση της πολιτικής λύσης, με διαπραγματεύσεις της σύγκρουσης στη χώρα. Ο δρόμος αυτός δεν είναι εύκολος, αλλά είναι ο μοναδικός προκειμένου να μην υπάρξει διάχυση της κρίσης σε όλη την ευαίσθητη περιοχή.
Η εξέλιξη αυτή εξέθεσε πραγματικά την ελληνική κυβέρνηση, η οποία εμφανίστηκε ‘βασιλικότερη του βασιλέως’. Ο αντιπρόεδρος και υπουργός Εξωτερικών, κ. Βενιζέλος από την πρώτη στιγμή, ενώ ακόμη τίποτε δεν είχε κατασταλάξει και καθώς οι βρετανοί βουλευτές καταψήφιζαν την εμπλοκή της χώρας τους στη διαγραφόμενη τότε πολεμική επιχείρηση, έσπευδε να δηλώσει «πρόθυμος» για «διευκολύνσεις», υιοθετώντας μάλιστα και τη φρασεολογία Ουάσιγκτον και Παρισιού περί «ανάγκης τιμωρίας» του καθεστώτος. Θεωρώ ότι αυτή ήταν μια ζημιογόνος θέση, η οποία, αξίζει να σημειωθεί, εκφράστηκε άνευ πίεσης προς την Αθήνα. Η κυβέρνηση, με μεγάλη ελαφρότητα, συντάχθηκε με εκείνη την πλευρά που υποστήριξε την παράκαμψη του ΟΗΕ και της διεθνούς νομιμότητας και συντάχθηκε με το δίκαιο του ισχυρότερου. Επέλεξε το στρατόπεδο του πολέμου.
Και σήμερα που οι εμπνευστές του πυραυλικού κτυπήματος, επιστρέφουν, ύστερα από τη ρωσική παρέμβαση, στη διαδικασία του ΟΗΕ, η κυβέρνηση των κ. Σαμαρά – Βενιζέλου μένει διπλά εκτεθειμένη. Πρώτον, τάχθηκε υπέρ του πολέμου και, δεύτερον, έσπευσε να σπιλώσει την αξιωματική αντιπολίτευση, ότι δήθεν ζητούσε στρατιωτική επέμβαση πριν από δύο χρόνια στη Συρία. Με γκεμπελικές μεθόδους προπαγάνδας, σύμφωνα με τις οποίες όσο πιο χονδροειδές και όσο πιο επαναλαμβανόμενο, το ψέμα καθίσταται πιστευτό. Το πρόβλημα είναι ότι όσο χοντροκομμένο κι αν είναι, ένα ψέμα παραμένει ψέμα. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι τοξικό γιατί εκθέτει τους εμπνευστές του: η απλή ανάγνωση της δήλωσής μου, πριν από δύο χρόνια για τη Συρία, αρκεί για να κατανοήσει ένας νοήμων, καλόπιστος άνθρωπος ότι δεν έθετα θέμα ένοπλης επέμβασης κατά του καθεστώτος. Ο κακόπιστος θα επιχειρούσε να διαστρεβλώσει τα γραφόμενα. Τα μέλη της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, από την πλευρά τους, κατάπιαν αμάσητη την προπαγάνδα για να την κάνουν αυτούσια αναπαραγωγή. Αποδεικνύουν έτσι ότι έχουν πάρει οριστικά διαζύγιο με την αλήθεια αλλά και με την οποιαδήποτε διανοητική επεξεργασία…
Η Ελλάδα από θέσεις αρχής αλλά και για πολιτικούς λόγους, πρέπει να είναι κατηγορηματικά αντίθετη σε οποιαδήποτε στρατιωτική επέμβαση, είτε στη Συρία είτε στο Ιράν, υπό οιονδήποτε μανδύα – ατλαντικό, «ανθρωπιστικό», «αντιτρομοκρατικό», «απελευθερωτικό». Μια στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία θα είχε εξαιρετικά αρνητικές συνέπειες σε οικονομικό, διπλωματικό επίπεδο, χωρίς να ξεχνάμε το κρίσιμης σημασίας ανθρωπιστικό θέμα της αύξησης της μεταναστευτικής ροής. Αντί λοιπόν ο κ. Βενιζέλος να δηλώνει «παρών» σε στρατιωτικές επιλογές, θα όφειλε να αποκλείσει κάθε είδους ανάμειξη της Αθήνας σε αυτές και κατόπιν να επιχειρήσει να γίνει η Ελλάδα μέρος της ειρηνικής λύσης και όχι γρανάζι της πολεμικής κλιμάκωσης.
Τα δεδομένα μπορεί να αλλάξει κυρίαρχα και καταλυτικά, μόνο ο λαός με τη ψήφο του. Η επόμενη ημέρα των γερμανικών εκλογών θα διαψεύσει όλους όσοι, στην κυβέρνηση καλλιεργούν συνειδητά ψευδαισθήσεις περί αλλαγής στάσης, ελάφρυνσης του βάρους και άλλα φληναφήματα. Η γερμανική πολιτική είναι δεδομένη και συνίσταται στην απομύζηση των παραγωγικών χυμών της αποικίας χρέους, που έχει καταστεί η Ελλάδα, με την πρόθυμη συνεργασία της ελληνικής κυβέρνησης. Γι’ αυτό και κάθε μέρα παραμονής του σαμαροβενιζελισμού στην εξουσία, σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή της παραγωγικής δομής της χώρας. Η χώρα χρειάζεται άμεσα να μπει σε τροχιά παραγωγικής ανασυγκρότησης, επανένταξης ισότιμα στο διεθνή καταμερισμό εργασίας και δημοκρατικής αναγέννησης. Πριν να είναι πολύ αργά. Φαινόμενα σαν αυτά της φονικής επίθεσης νεοναζιστών κατά μελών του ΚΚΕ στο Πέραμα, δείχνουν μέχρι που μπορεί να φθάσει ο εναρμονισμός των απόψεων της κυβέρνησης περί «νόμου και τάξης», με εκείνες της Χρυσής Αυγής. Ο κώδωνας του κινδύνου έχει προ πολλού κτυπήσει. Η μόνη που εμμένει στον επικίνδυνο αυτισμό της είναι η κυβέρνηση.
Οι πολιτικές της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, οι μνημονιακές πολιτικές έχουν οδηγήσει τη χώρα σε οικονομική και κοινωνική έρημο. Ο σαμαροβενιζελισμός συνεχίζει καθημερινά να διαλύει ό,τι έχει απομείνει από τον κοινωνικό ιστό, να ξεθεμελιώνει σχολεία και πανεπιστήμια, με ορατό στόχο την επόμενη επίσκεψη της τρόικας. Αυτή η λογική της «καλής μαθήτριας» έχει οδηγήσει στη συρρίκνωση κατά 25% του ΑΕΠ, στην εκτόξευση της ανεργίας κοντά στο 30%, στο λουκέτο εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ενώ το χρέος συνεχίζει να παραμένει μη βιώσιμο. Θεωρώ ότι ακόμη και η φράση «success story» αποτελεί έκφραση ειρωνείας όταν το χρησιμοποιούν εκείνοι που ευθύνονται για τη σημερινή ανθρωπιστική καταστροφή. Αντί για την αναζήτηση διαφόρων ειδών stories, μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, και με τη στήριξη ενός όσο το δυνατόν ευρύτερου κοινωνικού μετώπου, θα επιδιώξει να ξαναδώσει στη χώρα κάτι που δεν αποτιμάται μεν οικονομικά, είναι όμως ανεκτίμητης αξίας. Αναφέρομαι στη χαμένη της αξιοπρέπεια μέσα από τον βάναυσο υποβιβασμό της στο καθεστώς της υποτέλειας που συνεπάγεται η αποικία χρέους. Αναφέρομαι στην αξιοπρέπεια που συνειδητά ο σαμαροβενιζελισμός κουρελιάζει καθημερινά. Και ακριβώς αυτή η Ελλάδα της αξιοπρέπειας θα σαρώσει πολύ σύντομα αυτή την κυβέρνηση της ανθρωπιστικής καταστροφής και της καταρράκωσης της Δημοκρατίας.