Μένοντας μακριά από τα εύκολα στερεότυπα περί πολιτισμών και ωραιοποιημένης πολιτιστικότητας και από την τρέχουσα ρητορεία περί ταυτοτήτων, ένα ιστορικό βιβλίο επιχειρεί με διευρυμένη οπτική μία νέα καταλυτική διερεύνηση, εστιάζοντας στον πυρήνα των αναπόφευκτων συγκρούσεων, στα σημεία συνάντησης της διαφορετικότητας.
Μένοντας μακριά από τα εύκολα στερεότυπα περί πολιτισμών και ωραιοποιημένης πολιτιστικότητας και από την τρέχουσα ρητορεία περί ταυτοτήτων, ένα ιστορικό βιβλίο επιχειρεί με διευρυμένη οπτική μία νέα καταλυτική διερεύνηση, εστιάζοντας στον πυρήνα των αναπόφευκτων συγκρούσεων, στα σημεία συνάντησης της διαφορετικότητας.
Όσα γνωρίζαμε για την αρχαιότητα παίρνουν άλλη διάσταση, οδηγώντας μας σε μία αναθεώρηση, μέσα από το βιβλίο του κορυφαίου γάλλου φιλόλογου και ιστορικού Πωλ Βεν, «Η Ελληνορωμαϊκή Αυτοκρατορία», που κυκλοφορεί με φωτογραφικό ένθετο από τις εκδόσεις Εστία, σε μετάφραση της Ειρήνης Μητούση.
Η πρώτη παγκοσμιοποίηση στην Ιστορία
Με διάχυτο έναν στοχασμό, που ωθεί σε σκέψεις για τον σύγχρονο κόσμο και την παγκοσμιοποίησή του, ο συγγραφέας αποτυπώνει την εξέλιξη του αρχαίου κόσμου, ανοίγοντας με αυτόν τον τρόπο ένα παράθυρο για την κατανόησή του, αλλά και για την κατανόηση όσων ακολούθησαν, συμπεριλαμβανομένου και του χριστιανισμού. Εκ πρώτης όψεως, πρόκειται για έναν κοινό πολιτισμό, αφού ο νικητής, η Ρώμη, αφομοιώνεται από τον πολιτισμό του κατακτημένου ελληνισμού. Αφομοιώνεται, όμως, εντελώς; Και, κυρίως, τι σημαίνει αυτή η αφομοίωση; Αυτή η πρώτη «παγκοσμιοποίηση» στην Ιστορία, που εξελίσσεται σε έναν κόσμο μεγάλης ποικιλίας ταυτοτήτων, ο οποίος ούτε την ενότητά του εξασφαλίζει, αλλά ούτε και κονιορτοποιείται; Δηλαδή, και εθνικότητα και αυτοκρατορία.
Μέσα από μια σειρά θεμάτων, η πολιτιστική ομοιογένεια των δυο πολιτισμών, του ελληνικού και του ρωμαϊκού, αναλύεται στα διάφορα κεφάλαια του βιβλίου, που αναδεικνύουν τα κοινά σημεία, αλλά και τη διαφορετικότητα και τις ανομοιογένειές τους, εξετάζοντας την εξουσία, την ψυχολογία του πολίτη, τις κοινωνικές τάξεις, την ταυτότητα, τη σχέση με την Ανατολή, την τέχνη και την πολιτική προπαγάνδα, τη στάση απέναντι στη βία, το πάθος, την αναζήτηση της προσωπικής τελειοποίησης.
naftemporiki.gr